Thundermother, de naam leek interessant en achteraf gezien bleek de muziek dat ook te zijn. Rockchicks die AC/DC brengen, maar in een lichtjes eigen jasje. Ik trof hen backstage op Graspop en stelde hen wat vragen.
Vandaag stond ik op met jullie muziek, net als vele anderen in de Metal Dome. Hoe was jullie eerste show op Graspop?
Guernica: Echt super fijn op dat podium. Leuk om te zien dat zo veel mensen reeds afkwamen om te kijken naar ons, om te doen wat ik hen vroeg. Wel om dood te gaan zo warm, al vanaf het tweede nummer was het eigenlijk al niet meer uit te houden. Dan hebben we ook nog eens amper kledij meegebracht, dus nu zitten we hier in onze bezwete outfit (lacht).
Een fijne manier om jullie nieuwe plaat te promoten. Dat is een self-titled plaat en zo voelt het aan als een debuut, maar dat is het niet. Of toch een beetje, met die nieuwe line-up?
Filippa: Het is de start van een nieuw tijdperk voor Thundermother. We voelen ons terug goed in ons vel, voorheen was er een negatieve vibe aanwezig. Op die manier was het moeilijk om muziek te maken. Ze wilden niet meer op tour en wilden stoppen met de band, maar ik wou er niet mee stoppen. Ik ben geen opgever.
Guernica: Klopt, dat ben je niet! Ik denk ook wel dat het echt je passie moet zijn als je op deze manier op tour wil gaan en dat is niet voor iedereen weggelegd. Soms duurt het langer om dat door te hebben.
Filippa: Nu we deze band gevormd hebben, heb je dat ook door. Je geniet echt van elke minuut samen.
Emlee: Bepaalde mensen kiezen ook om te stoppen met muziek om voor hun carrière te kiezen.
Hard werken, maar toch ook iets van de wereld zien op deze manier, niet?
Filippa: Momenteel zien we echt nog niets van de wereld, het zijn vooral venues. Hier en daar hebben we wel een dagje vrij, maar dan zijn ze vaak gevuld met de verplaatsing tussen twee shows. We zien wel veel van het platteland, dat wel. Met de tour in Spanje willen we er wel eens tussenuit om naar het museum te gaan in Madrid en het Guernica schilderij te gaan bekijken van Picasso.
Guernica: Ja, dat wil ik echt zien! Mijn naam komt van het bekende Picasso schilderij en toen we in Parijs waren zagen we een poster hangen met daarop in het groot ‘Guernica’. We dachten echt dat er daar een voorstelling was met het schilderij, maar er was gewoon een boel informatie over het schilderij. Het was er niet eens! We zagen heel wat schetsen en heel wat paarden, maar we zagen het nog steeds niet.
Heeft het lied Whatever iets te maken met de situatie in het verleden, of zit ik ernaast?
Filippa: Het gaat eigenlijk over het weigeren om drugs te gebruiken. Iedereen denkt dat het cool is om te doen als je een rockster bent, maar wij zeggen gewoon: fuck it, wees jezelf. Daarover gaat het lied. Rock ‘n’ roll, whatever. Eigenlijk heette het lied in het begin Whatever Cocaine, maar misschien leek het dan toch beter om dat woord uit de titel te halen. Stel je voor op de radio! (lacht)
Echt anders, want in het verleden ging het allemaal om seks, drugs en rock ‘n’ roll. Wat inspireert jullie?
Filippa: Absoluut, we zitten in een ander tijdperk. We willen het punt maken dat we zingen over alles wat we willen en niet als een stereotiepe rockband willen overkomen.
Deze plaat klinkt een pak steviger dan jullie voorgaande werk. Hebben jullie de opnames anders aangepakt?
Emlee: De basis van de nummers hebben we dit keer in de studio gelegd en ik denk dat er daarom heel wat ziel in deze songs aangebracht is.
Guernica: De band zit ook vol met goede muzikanten, zodat elk van ons echt haar deel kent om in de studio in te spelen. We hebben erg goed gerepeteerd, en dat stroomt door in de muziek. Het komt natuurlijker en echter over, en je hoort het op plaat zoals je ons live ook ziet. Daarnaast houden we ook elk van andere genres, naast bands als AC/DC. Ik ben oorspronkelijk eerder een blues/soulzangeres en dat hoor je in de mix. Het zorgt ervoor dat de plaat erg volwassen klinkt.
Maar het blijft wel Filippa die de muziek schrijft dan?
Filippa: Wel, ik schrijf de demo’s. Daaruit kiezen we de beste nummers en daarmee gaan we aan de slag in de repetitieruimte.
Guernica: Zij legt de basis en dan kneden wij het in de juiste vorm. Het valt ook meteen op als we samen zitten waar een deel ontbreekt bijvoorbeeld.
De vibe is van belang, het touren is ook van belang. Jullie hebben er ook een revival tour op staan en hier staan jullie op een grote affiche. Wat is voor jullie nu eigenlijk het belangrijkste met deze band? Wat is het doel?
Filippa: Dat de band groeit, dat we ooit enkel dit kunnen doen voor de rest van ons leven.
Guernica: We moeten de grootste band ooit worden! We houden hier ook gewoon van, we halen zoveel energie van op de planken. Dat is mijn favoriete plek op de aarde voor mij.
Filippa: Dat is ook het fijne van touren; we worden betaald voor de rest, maar dat moment is gratis. (lacht)
Dan enkel nog iets zoeken om die momenten ertussen echt fijn te maken.
Guernica: Misschien komen we ooit op een punt dat we een dagje vrij kunnen hebben na elke dag en dan kan je ook echt gaan kijken naar de plek waar je je bevindt. Dat zou echt een droom zijn.
De tourmanager komt ertussen en zegt al lachend dat dit te veel geld kost.
Guernica: Niet als je verdient wat Iron Maiden verdient! (lacht)
Er zijn vandaag nog wel wat rockbands en gisteren hadden we dan Iron Maiden. Vinden jullie dan wel de tijd om nog wat bands te gaan kijken? Wat is zoal jullie ding?
Filippa: Ja, absoluut. We willen Marilyn Manson en Arch Enemy vandaag echt zien.
Guernica: Gisteren zagen we Iron Maiden, echt een geweldige show.
Gaan jullie dan ook samen? Aangezien je meldt dat jullie verschillen wat betreft muzikale interesses.
Guernica: Ja, we gaan samen. Grappig dat je het meldt, want eigenlijk hebben we tot op heden alleen maar op rock- en metalfestivals gestaan. Ik vraag me af wat er gebeurt als we op een divers muziekfestival zouden staan. Dan denk ik echt dat we elk onze eigen weg gaan.
Zijn er bands die op jullie verlanglijstje staan om mee op tour te gaan?
Filippa: We zouden graag met The New Roses op tour gaan. Echt een toffe band.
Guernica: Ik vond Vixen echt wel tof, nu ik ze gezien heb.
Of een band als Honeymoon Disease, die jullie ongetwijfeld kennen.
Filippa: Ja, die kennen we, echt erg toffe mensen. Dat kunnen we in het achterhoofd houden.
Guernica: Het ding is wel dat wij voornamelijk op rock- en metalconcerten terechtkomen en ik weet niet hoe dat zit bij hen. Ik sprak onlangs wel met Elin van Blues Pills en dat zou wel een erg fijne connectie zijn. Erg anders qua stijl, maar toch een interessante combinatie.
Nog een laatste boodschap dan? Stel dat je hier terug mag staan, kies je dan voor de Metal Dome met het goede geluid, of de main stage die veel groter is?
Guernica: We houden van onze fans. De line-up is vorig jaar veranderd en ze staan er nog steeds. Ze zijn geweldig en we appreciëren dat ze er telkens opnieuw staan.
Filippa: En we houden ook gewoon van onze shows. We willen hier staan en entertainen.
Guernica: Zoals James Hetfield van Metallica zei: het publiek is het extra lid van de band. Als het publiek er is, dan geef je alles van jezelf en ga je crowdsurfen! Ik wil ook wel spelen waar je de beste sound hebt, dan zorg je voor een show die eerder exclusief is.
Filippa: Ik wil echter wel van die schermen aan de zijkant. Dat iedereen me kan zien! (lacht)
Guernica: Uiteraard hebben we wel een goede geluidsman, dus waarom zouden we geen goed geluid hebben op het hoofdpodium? We komen gewoon terug en spelen op die mainstage!
Links: