Interview met Triple 7
Het is 11 Mei 2003 en de progressieve metalband Triple 7 heeft zojuist
een daverende aftrap gegeven voor het ZwareMetalen Festival II in de
Baroeg in Rotterdam. De band heeft onlangs hun tweede demo, Recognition
(Lees hier de recensie)
uitgebracht en wil daarmee opnieuw hoge ogen scoren. Na hun optreden
zoek ik de band op om eens te zien welke personen er schuil gaan
achter de naam Triple 7.
Okay, voor diegenen die nog niet weten met wie ze te maken hebben,
stel jullie eens voor.
Dennis: *wijst naar John Holterman* Jij mag beginnen!
John: Ik ben John, ik ben de zanger. (Hollie voor de forummers)
Daniel: Ik ben Daniel Classen, gitarist. (Triple-Dan)
Joep: Joep Beckers, drums. (Joep777)
Dennis: Dennis Keyner, gitaar. (Shredhead)
Maurice: Maurice Brouwsers, bass. (Mies)
Op jullie eerste demo valt te lezen dat jullie je muziek zelf onder de
noemer Progressive Power Groove Space Metal stoppen. Wat houdt dat
helemaal in en waarom zo’n absurde term?
Dennis: Eeh.. ik heb dat verzonnen. Dat kwam gewoon een keer in me op,
omdat we van alle elementen wel wat in onze muziek hebben.
John: Vooral om ons niet in een hokje te laten duwen. Mensen willen
altijd alles in een hokje duwen.
Dennis: Maar ja, dan wordt je weer in het hokje Power Groove Space metal
gestopt.
Toen ik jullie laatste demo ontving viel me op dat het ‘slechts’ een
gekopieerde CD betrof, in een eenvoudig hoesje. Terwijl jullie eerste
demo zeer professioneel uitgewerkt is, met bedrukte CD en een compleet
boekje.
Dennis: Weet je wat dat kost?! Haha Maar inderdaad, de vorige keer
hebben
we er heel veel aandacht aan besteed, alles laten drukken enzo. Maar we
hebben vorig jaar onze hele backline vernieuwt, allemaal autos gekocht
enzo.. allemaal hardstikke blut dus. Dus we hebben dit jaar alles
helemaal zelf gedaan: opnemen, mixen, masteren, ontwerp van het hoesje,
noem maar op. Het geld was op, dus dan maar zo.
John: Het is gewoon echt budgetair. Alle bands gaan een CD opnemen, gaan
ze bedrukken en alles. Dat kost een bepaald bedrag en dan bieden ze hun
demos aan voor zes, zeven, soms zelfs negen euro. We hebben gewoon
besloten het allemaal zelf te doen, dan kunnen we de demo aanbieden voor
2 a 3 euro. Het is zo veel laagdrempeliger om onze demo aan te schaffen.
Tussen de twee demos in hebben jullie een lineupwisseling doorgemaakt
(bassist Rob van der Loo plaats gemaakt voor Maurice Brouwers). Wat
heeft dat voor een invloed op de band gehad? Zowel persoonlijk als
muzikaal.
Dennis: De grootste fout van de hele band! Haha!
Maurice: Het niveau is gedaald!
John: De bassist die de eerste demo heeft ingespeeld was niet echt een
bandlid. Hij heeft ons toen geholpen met de opnames en een aantal
optredens, maar we waren destijds al op zoek naar een vervanger. Dat
heeft een tijdje geduurd, maar uiteindelijk zijn we tegen Maurice
aangelopen en die wilde wel.
Hoe zijn jullie dan tegen hem aangelopen?
John: Heel hard! Haha! Nee, bij een optreden van z’n andere band is
Dennis hem toen tegen gekomen en heeft hem benaderd en gevraagd of ie
zin had in nog een band er bij.
Maurice: Ja, en ik dacht dat het Stormrider was! Hahaha!
Dennis: En toen hebben we een demo in z’n handen geduwt en hem aan het
oefenen gezet.
John: Ja, en dat pakte gelijk heel goed uit. Dat klikte gewoon heel goed
op zowel muzikaal als persoonlijk vlak. En daar zijn we erg blij mee.
Naar mijn idee heeft jullie nieuwe demo een meer evenwichtig, meer
ervaren sound opgeleverd. Is dat de ervaring die jullie in de loop der
jaren opgebouwd hebben? Of de verandering in de lineup? Waar komt het
vandaan?
Dennis: Hoewel we de vorige demo ook goed vinden natuurlijk, kun je wel
horen dat we nog niet goed op elkaar ingespeeld zijn. We waren toen pas
een half jaar bij elkaar. En intussen hebben we toch een stuk of dertig
optredens gedaan in een jaar tijd, en dan kun je horen dat je als band
hechter geworden bent.
John: En ook qua stijl groei je meer naar elkaar toe, denk ik. Je bent
vijf mensen en die komen allemaal met hun eigen dingen aan. En nou is
dat toch meer naar elkaar toe getrokken zodat het allemaal meer in een
straatje past. Ik denk dat dat uiteindelijk bij iedere band wel zo is,
anders ga je uit elkaar.
Daniel: In het begin waren we erg aan het zoeken.. wat moeten we doen?
Wat moeten we niet doen? We hebben er voor gekozen om juist een cleane
zanger te pakken in plaats van een grunt en dat valt niet bij iedereen
direct goed. Maar daarmee sla je wel weer een brug naar een andere
doelgroep die dat weer wel tof vindt.
Het is dus best even zoeken geweest voordat je alle elementen in jullie
muziek bij elkaar hadden?
Dennis: Ja, en daar zijn we nog steeds mee bezig natuurlijk.
John: Als die zoektocht op is dan is de uitdaging ook weg. Tenminste,
zo zie ik het.
Daniel: Ja, zo denk ik er ook over. Op dat moment is de band een beetje
doodgebloed. Je moet altijd kunnen blijven zoeken naar nieuwe dingen.
Dus we kunnen van jullie iedere keer als jullie iets releasen een andere
invalshoek verwachten?
Dennis: Nou, niet totaal anders, maar wel een andere insteek ja.
Jullie gaven het net zelf ook al aan, jullie hebben enorm veel
verschillende elementen in jullie muziek zitten. Waar halen jullie de
inspiratie vandaan om zo breed te spelen?
Daniel: Dat is een hele moeilijk vraag. We zitten met vijf man in de
band, terwijl we alle vijf naar verschillende soorten muziek luisteren.
We staan echt voor alles open, en dat vindt je dan ook weer terug. Ik
zelf vind deathmetal heel gaaf, maar ook een aantal nu-metal bands. Maar
ik kan ook jazz aanzetten, of progressief. Ik vind het allemaal te gek!
En daar komt allemaal wel wat vandaan. Alles wat je hoort draagt bij aan
je stijl.
John: Dat is dan ook weer een uitdaging, om zo veel mogelijk
verschillende stijlen in een nummer te stoppen. Vaak dan komt Dennis aan
met een bruut hakstuk en Daniel met een clean riedeltje en dan is het
proberen of je dat in een nummer kunt passen. En dat geeft best een paar
originele, afwijkende nummers.
Dennis: Daniel en ik hebben vroeger samen in een deathmetal/grindcore
band gespeeld en ik denk dat je die agressie en die bruutheid daarvan in
een zekere mate toch wel terug hoort, maar we hebben wel steeds vaker
dat we wat meer open en rustigere stukken er in verwerken.
Daniel: Het gaat om herkenning uiteindelijk. Je kan bijvoorbeled een
riff spelen met tachtig noten. Maar je speelt dat live en niemand hoort
het. Het ziet er heel leuk uit hoor, en iedereen staat te klappen, maar
niemand hoort het of het moet echt enorm strak zijn, maar dat valt
helaas vaak tegen. Dus kun je beter de herkenning zoeken en een riff wat
simpeler houden, dat blijft hangen.
Dennis: Vroeger probeerden we dat nogal eens, maar tegenwoordig zijn we
toch meer bezig met hoe een nummer qua compositie in elkaar zit. Dat het
toch wat meer samenhang heeft. En het zoeken van die lijn vinden we dan
weer een uitdaging.
Hoe bouwen jullie je nummers op? Waar begint het en hoe bouw je dat uit
tot een compleet nummer?
Dennis: Heel verschillend. In principe komen Daniel en ik met de meeste
ideeen voor de nummers. Dat gebeurt allemaal heel spontaan en is heel
verschillend. De ene keer werkt Daniel thuis een heel nummer uit, de
andere keer ik en een volgende keer gaan we samen wat zitten doen.
Daniel: Dat doen we de laatste tijd wel meer. We hebben nu wat meer
ideeen liggen en dan loont het om bij elkaar te gaan zitten en te gaan
schrijven. En dat is niet echt zoeken, want het moet wel spontaan gaan.
Als je moet gaan zitten denken en moeilijk moet gaan doen dan kappen we.
Dennis: Dan gaan we een biertje drinken. Haha!
Is dat ook de reden dat het allemaal wat lang duurt? Jullie hebben in
ruim twee jaar tijd twee demos uit met in totaal zeven nummers.
Dennis: Nou, we hebben misschien maar zeven nummers opgenomen, maar we
hebben er in totaal nu al veertien. We schrijven soms een of twee nummers in een maand, de andere
keer is er wat minder inspiratie en doen we over een nummer drie
maanden. En dat gaat toch vrij snel vind ik. Vaak is het probleem de
tijd. We hebben allemaal een hardstikke druk schema. We werken allemaal
en hebben het prive heel druk. Meestal repeteren we een keer in de week
en dan maar twee uur, meer niet. Dus dan is het alleen maar nummers
spelen, want dat uitwerken doen we thuis meestal.
Dus veel ruimte om nieuwe dingen te proberen in dat schema zijn er niet?
Dennis: Qua band niet, nee.
John: Onze vaste repetitieruimte wordt verhuurd aan meerdere bands. Dat
is soms heel moeilijk. Er is een tijdstip in de week dat je daar terecht
kunt, als je een andere keer wilt spelen zit er een andere band.
Dennis: Dat heb je met zo’n collectief gebeuren. Er zitten zo’n 20 a 30
bands. Dan is er niet veel ruimte.
Daniel: Maar het is de enige goede oefenruimte in de buurt. Hij is ruim
twee keer zo groot als de meeste oefenruimtes.
John: Bij ons in de buurt heb je niet veel wat dat betreft. Je moet echt
zoeken en dan mag je al blij zijn dat je een tijd vindt om te oefenen.
Dennis: En wat er dan staat aan backline is ook nog heel slecht.
En dan nu de meest pijnlijke vraag van allemaal. Jullie hebben net
jullie tweede demo uitgebracht.. is er al zicht op een label?
Dennis: Nou, we zijn nog niet echt actief geweest met het benaderen van
labels. Met de eerste demo wilden we vooral regionaal een beetje
bekendheid krijgen. Vooral om optredens te regelen.
John: En nu met de tweede demo is het even de recensies bekijken. Op
ZwareMetalen werd ie in ieder geval goed ontvangen, daar zijn we heel
blij mee. Nou zijn we aan het overdenken bij welke labels we eventueel
terecht zouden kunnen.
Daniel: Dat is wel lastig aan onze muziekstijl. Je valt met onze muziek
een beetje tussen twee wallen in, dus ook qua muziekstijl is het even
zoeken waar we bij passen. We kunnen niet botweg onze demo naar,
bijvoorbeeld, Osmose sturen.
Ben je wat dat betreft ook bang dat in de toekomst je geluid in het
gedrang komt omdat een eventueel label naar een bepaalde eenheid toe
wil?
Dennis: Ik zou in ieder geval geen consessies doen, dan blijf ik liever
een demoband.
John: Precies!
Jullie gaan dus liever voor het spelen en de muziek dan dat je per se
een label wilt hebben.
John: Wij willen gewoon zo veel mogelijk en overal spelen.
Daniel: Maar je hebt wel gelijk dat het nu na twee jaar eens tijd is om
een keer om je heen te kijken. Het zou onderhand eens een keer leuk zijn
als je wat achter de hand hebt. Dat je een CD op kunt nemen of dat je
met spelen veel makkelijker aan de bak komt, terwijl je nu overal aan
moet gaan kloppen. Dat wordt dan misschien makkelijker.
John: Maar ja, je kunt het niet afdwingen. Als ze geinteresseerd zijn
zullen we zeker geen nee zeggen.
Dennis: We moeten gewoon veel spelen. Mensen moeten je naam kennen, dan
komt het vanzelf wel.
Wat zijn de concrete toekomstplannen voor Triple 7?
Dennis: Als het kan aan het eind van het jaar een nieuwe demo opnemen.
John: We zijn met een aantal nieuwe nummers bezig. We kunnen ze nu vrij
makkelijk zelf opnemen, dus nu is de drempel ook een stuk lager. Vandaar
het plan om snel weer wat op te gaan nemen.
Hebben jullie nog een laatste boodschap aan de trouwe lezers van
ZwareMetalen?
John: eeeehh…
Dennis: Koop de demo!
Joep: Maurice is nog vrijgezel! Hahaha.
Meer informatie: Triple 7