Soms loop je per ongeluk tegen een pareltje aan. Ik had nog nooit van Wallachia gehoord en dat is erg zonde, want hun vierde album Monumental Heresy is ronduit gaaf. Heerlijke symfonische black metal, in een dikke laag keyboards en toffe riffs. Af en toe komt er een cello om de hoek, de viool kan dan niet uitblijven, maar het is allemaal keurig gedaan. Hoewel de band absoluut niet uniek klinkt, is het toch best lastig om een referentie aan te grijpen. Ergens in het midden van de vijfhoek Vreid, A Forest of Stars, Limbonic Art, de Noorse Aeternus en Dimmu Borgir lijkt me nog het meest accuraat. Met name de snelle stukken imponeren!
Feit is dat we hier te maken hebben met kwaliteit, die ernstig onbekend zal blijven bij de gemiddelde metalfan. Te ‘light’ voor blackmetal fans, te ‘moeilijk’ voor iemand die even het album beluistert. Aandacht is wat deze release nodig heeft en vooral verdient.
Score:
80/100
Label:
Debemur Morti Productions, 2018
Tracklist:
1. Heathen Shores
2. So We Walk Alone
3. The Prophets of Our Time
4. Silenced No Longer
5. The Parallel Fate of Dreams
6. Beasts of the Earth
7. Returned Favor of Abandonment
8. Untruthology Abolished
Line-up:
- Lars Stavdal – Gitaar, EBow, vocalen
- Dr. Caroline Oblasser – Cello
- Paal André Sandnesmo – Gitaar, keyboards
Links: