Twintig jaar. Twintig jaar bestaat uw favoriete webzine gericht op de betere muziek. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In deze rubriek blikken we regelmatig terug op onze geschiedenis.
Aflevering 23: van een gesprek met Obituary’s Allen West tot een bezoek aan de Goudvishal
Deathmetalpionier Allen West is uit het zicht verdwenen nadat hij problemen kreeg wegens rijden onder invloed, de productie van methamfetaminie en diefstal, maar toen Zware Metalen de ex-gitarist van Massacre, Obituary en Six Feet Under in de zomer van 2005 sprak, was hij in opperbeste stemming wegens de terugkeer van Obituary met Frozen in Time.
Tijd niets van jullie gehoord, wat is jullie motivatie om terug te keren in deathmetalland?
Ik heb altijd al terugverlangd naar Obituary. Ik ben met andere projecten in zee gegaan, maar dit beviel me niet. Ook heb ik geprobeerd een eigen band bij elkaar te krijgen, dit wilde helaas niet vlotten, het was erg moeilijk om geschikte muzikanten te vinden en ik had een ‘status-probleem.’ Uit ervaring met Obituary dacht ik nuttige aspecten bij te brengen aan anderen, dit werd niet op prijs gesteld. Dat zorgde natuurlijk voor een nare sfeer. Dit bevorderde mijn verlangens naar Obituary nog eens extra
West deelt tussen neus en lippen door nog iets interessants aan Zware Metalen, als Six Feet Under ter sprake komt, de band die hij samen met Chris Barnes (ex-Cannibal Corpse) oprichtte:
LowBrow had gebrek aan motivatie, wat was bij Six Feet Under het probleem?
Ik vertelde er net ook al wat over: dat was juist het tegenovergestelde van LowBrow: Chris Barnes wilde werkelijk elke dag oefenen. Ik kon me hier dus absoluut niet in vinden. Wat voor plezier beleef je er dan nog aan? Bovendien speelde dit ook mee: Chris mag me niet. Drummer Greg is nog wel een goede vriend van me. Daar liep ik laatst Chris tegen het lijf, ik stak mijn hand uit, maar hij weigerde te schudden.
Bospop staat de laatste jaren wellicht niet bij iedere metalliefhebber met rood omcirckelt in de agenda, maar in de eerste jaren na de eeuwwisseling komen er stevige acts langs. Megadeth bijvoorbeeld in 2001, Suicidal Tendencies een jaar later, Motörhead in 2003 en Anthrax in 2004. Zware Metalen is present bij de hardste editie van het festival in 2005 en ziet onder andere
DragonForce,
Met een ietwat twijfelachtig enthousiasme kwamen ze op en ondergetekende kreeg de indruk dat bepaalde bandleden – ik noem een gitarist – iets te goed hadden genoten van de vele geneugden die ons land kent. Met hun lange en vlotte nummers wisten ze echter zichzelf en het publiek, dat ondanks het beroerde geluid stond te genieten, toch nog iets los te spelen.
De band opende met het lange maar sterke Hearts Alive. Net als altijd stond de set weer in het teken van de nieuwste plaat, maar af en toe was er tijd voor een ouder nummer. Mastodon en vooral frontman, zanger, bassist en rare-bekken-trekker Troy Sanders had het zichtbaar naar zijn zin, net als de rest van de band. Het optreden was erg strak te noemen en het geluid was nog best te doen, maar wat wil je met een band die zoveel optreedt dat het hun tweede natuur is geworden
De setlist was gevariëerd met zowel klassiekers als nieuwe nummers die aan bod kwamen. Het is ook altijd leuk om het Nederlands van zanger Bobby te horen, alleen had zijn vrouw hem toch wel even mogen vertellen dat Weert niet in Brabant ligt, zoals hij dacht. Helaas kwamen er tijdens het optreden nog wel wat technische problemen voorbij schieten, iets dat Bobby aangreep om een hele flauwe grap te maken, maar aan het eind van de set was er wel een hele goede sfeer in de tent merkbaar.
Helaas kon My Dying Bride niet in hun eigenlijke bezetting aantreden, daar drummer Shaun nog geveld is door een enkelblessure; The Prophecy drummer John Bennett mocht de honneurs waarnemen. Nieuwe en oude nummers werden aangedaan door het spelen van, bijvoorbeeld, Catherine Blake, The Trash of Naked Limbs, The Forever People en Like Gods of the Sun.. alleen in een volgorde die ik in ieder geval niet gewend ben van deze mensen. Zanger en voorman Aaron genoot zelf zichtbaar van de muziek en het optreden en ging fysiek goed op in de dramatiek van de nummers.
Een week nadat de ijzeren maagden acte de presence gaven op Graspop (of is het Zandpop?) stonden de Britten nu op Bospop voor de tweede maal in de Benelux en opnieuw was het smullen geblazen voor de duizenden. Natuurlijk kregen we exact dezelfde show voorgeschoteld, want improvisatie is iets dat in het Maiden-idioom niet bestaat. Ik vraag me echter af of er iemand om heeft gemaald, want tijdloze klassiekers van de eerste vier albums als onder meer Phantom Of The Opera, Remember Tomorrow, Prowler (allen van het debuut), Murders In The Rue Morgue, Wrathchild, Drifter (allen van Killers), The Number Of The Beast, Hallowed Be Thy Name, Run To The Hills (van The Number Of The Beast) en Where Eagles Dare, The Trooper, Die With Your Boots On en Revelations (van Piece Of Mind) zijn zo sterk dat ze nooit gaan vervelen.
In 2003 kwam er dan weer een nieuw album in de vorm van Dance of Death en nu ALWEER een fucking live album en binnenkort een DVD! Wie de fuck moet dit allemaal gaan aanschaffen?
Weer op pad kwam Zware Metalen ten slotte in Arnhem terecht, in de niet meer bestaande Goudvishal. 8 september 2005 meldden zich daar onder andere Gorerotted en Decapitated. Redacteur Renée van der Ster had een prima avondje:
Er ontstond een heel olijk headbang-feestje! De heren uit de UK stonden wederom razend enthousiast op het podium en ze hebben er werkelijk schijt aan waar zij op het podium staan. Of het nou klein, groot, binnen of buiten is, het maakt allemaal niets uit, want de show was gewoonweg weer een spectaculaire!
En ja, het was de moeite waard! Zanger Adrian wist ons te overwelmen met zijn geweldige grunt, die hij alleen uitte door zijn aparte moves op het podium. Met het onvoorspelbare gitaarwerk, de snelle drums en een rauwe grunt hebben we kunnen genieten van hoogwaardige deathmetal, uitgevoerd door jongens, die er voor in de wieg gelegd lijken. De muzikale kracht, die van het podium werd afgeblazen veroozaakte een brute ‘European Style’ moshpit (zoals Kreator frontman Milland Petrozza dat noemt). Dat moet voor Decapitated een mooie reflectie geweest zijn op hun optreden.
