20 jaar Zware Metalen, aflevering 6: van een dubbelreview tot het eerste interview

Twintig jaar. Twintig jaar bestaat uw favoriete webzine gericht op de betere muziek. De grootste in het Nederlands taalgebied. Begonnen als hobbyproject van een ICT’er, uitgegroeid tot een multimediaal merk met twee miljoen paginaweergaven per jaar, 25.000 likes op Facebook, 3.000 volgers op Instagram en een succesvolle podcast. De ruim vijftig koppen tellende redactie zorgt elke dag weer voor nieuwsberichten, reviews, concertverslagen en interviews en geeft kaartjes weg voor concerten in de kleinste zalen tot de grootste velden. In deze rubriek blikken we elke week in 2020 terug op onze geschiedenis.

Aflevering 6: van een dubbelreview tot het eerste interview

Het leven op Zware Metalen zoals we dat nu zo goed kennen, speelt zich de eerste jaren vooral af op het Forum. De eerste jaren verschijnen er nauwelijks reviews op de website, al maakte redacteur AltMazter werk van een dubbelreview van twee albums van de Zweedse blackmetalband Sorhin. Dat I det glimrande mörkrets djup al uit 1997 stamt en Apokalyspsens ängel uit 2000, maakt weinig uit. Ook toen hadden redacteuren al hobbyprojectjes en kregen ze er alle tijd en ruimte voor. De conclusie na het beluisteren van beide albums is evenwel erg eenvoudig (inclusief verkeerd gespelde titels):

Apokalypsens Angel is zeker de moeite waard om te hebben. Maar I det glimmrande Mörkrets Djup is de beste van de twee omdat die een veel strakker geluid heeft. Ik zou zeggen dat je ze allebei opzoekt.

Precies niet wat je al lezer te horen wilt krijgen. Overigens was ook Sorhin zo van slag dat de band geen album meer heeft uitgebracht.

Het zijn vooral nieuwsberichtjes die enkele keren per maand geplaatst worden waardoor er nog wat nieuwe content op de site terechtkomt. Ozzy Osbourne breekt been, Dave Lombardo terug in Slayer, Gaahl moet de gevangenis in en Fear Factory stopt ermee. Ook leuk: de aankondiging dat de video dat The Wounded opnam voor Billet Doux op tv te zien zal zijn.

Pas in de zomer van 2002 begint dan eindelijk het aantal reviews toe te nemen. Count Usher pakt bijvoorbeeld het tweede album van de Noorse blackmetalband Khold op en levert een review af die ook anno 2020 geplaatst had kunnen worden, al ontbreekt er een eindcijer. De review van het Fozzy-album Happenstance, is dan weer erg matig:

Ook al lijkt deze band je nix, je moet beslist even op gaan kijken op de website.

Toch mag de schrijver dezes, Lady Rose, met hoofdletters worden bijgeschreven in de annalen van Zware Metalen. Op 22 augustus 2002 verschijnt namelijk van haar had het eerste interview ooit van Zware Metalen en wel met Avantasia-bandbrein Tobias Sammet (ook Edguy). Het is ook achttien jaar later nog een bijzonder prettig gesprek om terug te lezen:

Het woord Avantasia zelf is een bedenksel van me. Het is een samenvoeging van het woord Avalon: de spirituele wereld in de verhalen van Koning Athur en Fantasia: de wereld van de fantasie. Het concept gaat losjes over de samenwerking van de materialistische wereld en de spirituele wereld.

Ik heb niet zo lang mee rondgelopen. Het idee is eigenlijk ontstaan toen we met Edguy op tournee waren met Hammerfall. Er zijn niet zoveel dingen die je kan doen in een tourbus, behalve drinken, tv kijken en drinken. En als antwoord op mijn verveling ben ik toen wat gaan schrijven en zo is het verhaal van Avantasia ontstaan.

Waar de inspiratie vandaan kwam? We krijgen zoveel shit voorgeschoteld op de tv. Er is oorlog. Ik vroeg me af of het iemand nog wel intreseerd. Zijn we geen marionetten geworden? Het verhaal begon als een misdaadstory dat zich afspeelt in 1602, 1603. Maar naar mate ik verder schreef veranderde het in een vreemd fantasieverhaal. Hahaha. En dat is Avantasia.

Lees ook de vorige aflevering van deze rubriek.