Metallica – Hardwired… To Self Destruct

Zoals voor zoveel mensen heeft Metallica een speciaal plekje in mijn metalgeschiedenis. Voor mij was het namelijk het succes van The Black Album dat de deuren van de metal heeft geopend. Voor oudere fans is dit al vloeken in de kerk en inmiddels weet ik zelf ook wel dat er beter werk bestaat van de heren, maar toch… The Memory Remains zal ik maar zeggen.

Het is al weer acht jaar geleden dat Death Magnetic uitkwam. Nog nooit heeft er zo veel tijd tussen twee Metallica-albums gezeten als nu. Ik was zelf redelijk te spreken over Death Magnetic, al konden het zoveelste deel van The Unforgiven en het instrumentale Suicide & Redemption mij niet echt bekoren.

 

Hardwired … To Self-Destruct borduurt verder op het geluid van Death Magnetic. Deze conclusie kan na het horen van de eerste drie uitgebrachte nummers al wel worden gemaakt en inmiddels worden bevestigd na het herhaaldelijk beluisteren van dit album. Het grootste verschil zit hem in de drums. Waar Lars Ulrich op Death Magnetic nogal erg nadrukkelijk aanwezig was is dat op dit nieuwe album minder het geval. Ik zeg minder want het is nog steeds goed hoorbaar dat de Deen achter het drumstel zit.

Het mag inmiddels duidelijk zijn dat een ieder die hoopt op een nieuwe Ride The Lightning of Master Of Puppets niet meer bij Metallica hoeft te zijn. De heren zijn inmiddels dik in de vijftig en maken zich niet meer zo druk om de wereld. Hun wereld bestaat uit een gezin en dat hoor je allemaal terug in de muziek. Een groot deel van de agressie is verdwenen. Wat overblijft is een groot aantal mid-tempo nummers waarbij je jezelf uiteindelijk afvraagt waarom dit een dubbel album is geworden.

 

Is het allemaal bagger dan wat Hardwired… To Self-Destruct ons brengt? Zeker niet! De drie singels bijvoorbeeld klinken wel erg lekker, maar ook ManUNkind en afsluiter Spit Out The Bone springen er uit. Probleem is dat er teveel van hetzelfde soort nummers op dit album staan. Waarom dus die twaalf nummers? Waarom niet wat minder? Dan had dit album stukken beter gescoord.

Mensen die Hardwired… To Self-Destruct met “de oude Metallica” gaan vergelijken zullen snel afhaken. Geef je dit album echter een neutrale kans zonder een nieuwe klassieker te verwachten, heb je hier een groeibriljant in handen.

20160818_193928_7549_939483

Label:

Blackened Recordings, 2016

Tracklisting:

Dics 1:

  1. Hardwired
  2. Atlas, Rise!
  3. Now That We’re Dead
  4. Moth Into Flame
  5. Dream No More
  6. Halo On Fire

Disc 2:

  1. Confusion
  2. ManUNkind
  3. Here Comes Revenge
  4. Am I Savage?
  5. Murder One
  6. Spit Out The Bone

Line-up:

  • James Hetfield – Zang/Gitaar
  • Kirk Hammet – Gitaar
  • Robert Trujillo – Bas
  • Lars Ulrich – Drums

Links:

Score: 80/100

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren