In het kleine Nederland is een gezonde bodem aanwezig voor de extremere varianten van ons genre, zoveel heeft mogen blijken uit de vele unieke bands die opduiken uit met name het gebied beneden de rivieren. Black metal is daarbij een uitschieter en heeft zeker de afgelopen jaren de kans gehad om zich te ontpoppen tot een unieke stroming in de ondergrondse. Één van de bands die de laatste jaren naam heeft gemaakt is Dodecahedron, een band met een voor Nederlandse begrippen unieke richting en bovendien een bijzonder gevoel voor het uitwerken van nummers. Geschoeid op Franse leest en voorzien van een passende productie, is er nu het tweede album van de Tilburgse band, genaam Kwintessens.
Chaos is troef, zoveel werd al duidelijk bij het beluisteren van debuutalbum Dodecahedron. De intense shows – inclusief grimmige lichtshows – goten de afgelopen jaren niet alleen de atmosfeer is een tamelijk unieke mal, maar gaven ook een extra laag obscuriteit aan de status van de band. De zwarte atmosfeer en immer sluimerende chaos broeien tot een kookpunt onder de oppervlakte, waarna de deken van grijs onheil opzij wordt getrokken, enkel en alleen om de weg te banen voor de nietsontziende, meeslepende gewelddadigheid. Dodecahedron kan op die climactische momenten even furieus als episch uit de hoek komen, zoals bijvoorbeeld Octocahedron – Harbinger laat horen. De grootse groove en riffpartijen die dit stuk naar een afgrond leiden, worden perfect opgevangen door het intro van Dodecahedron – An Ill-Defined Air of Otherness, dat vervolgens een geheel eigen lijn doorzet.
In deze wisselwerking schuilt de grote kracht van Dodecahedron, want waar veel Franse voorbeelden zich focussen op ontembare chaos, is hier op enkele ogenblikken een moment van rust te vinden. Relatief dan, want de luisteraar komt niet van het puntje van zijn stoel af. De haast manische intentie waarmee Dodecahedron Kwintessens bewerkstelligt, gaat bij vlagen volledig onder de oppervlakte en blijft daar etteren. Er is echter geen antibiotica beschikbaar tegen de bezetenheid van de band en het kan zeker zo zijn dat de band in hoogsteigen persoon verantwoordelijk gaat zijn voor een fikse toename in het aantal doden door antibiotische resistentie.
Vijf jaar wachten was een lange tijd na het debuut van deze bacteriële infectie, maar het wachten was het zeker waard. Dodecahedron neemt een unieke plaats in in onze vaderlandse scene, iets dat zeker niet van iedere band in dit genre gezegd kan worden. Black metal wordt prachtig vertegenwoordigd in dit land, maar de zwarte afgrond waar deze band het zoekt, is een eigen domein geworden, een hoek waar Dodecahedron zonder twijfel heer en meester is.
Score:
84/100
Label:
Season of Mist, 2017
Tracklisting:
- Prelude
- Tetrahedron – The Culling of the Unwanted from the Earth
- Hexahedron – Tilling the Human Soil
- Interlude
- Octahedron – Harbinger
- Dodecahedron – An Ill-Defined Air of Otherness
- Finale
- Icosahedron – The Death of Your Body
Line-up:
- Y. Terwisscha van Scheltinga – Bas
- J. Barendregt – Drums
- J. Bonis – Gitaar, Electronica
- M. Nienhuis – Gitaar
- M. Eikenaar – Vocalen
Links: