Vessels – Dilate
Bias, 2015
Zowel voor als achter de schermen van Zware Metalen wordt met enige regelmaat de discussie gevoerd wanneer muziek nog onder de noemer van ‘metal’ of ‘rock’ kan vallen. Van geen enkel genre is het volledig duidelijk waar precies de grenzen liggen en waar een ander genre begint, maar bij metal wordt het ons soms wel erg moeilijk gemaakt. Het is bijvoorbeeld erg lastig om Shelter van Alcest nog als metal te bestempelen, maar gezien de status en historie van de artiest zou het raar zijn om er geen aandacht aan te besteden. Ditzelfde geldt al langere tijd voor Steven Wilson. Aan de andere kant heb je dan weer albums zoals Kveikur van Sigur Rós; normaal gezien niet het soort band dat je op deze site zou verwachten maar dit specifieke album voldoet aan een hoop eisen die we normaal gezien zouden stellen. Dilate van de Engelse band Vessels is er eentje van de eerste categorie, en verdient zulke aandacht volledig.
Om dan ook maar meteen met de deur in huis te vallen: Vessels maakt voor negentig procent elektronische muziek, met een beetje post-rock hier en daar. Tegenwoordig in ieder geval. De reden dat deze plaat zich toch zijn weg naar mijn computer heeft weten te vinden is omdat in het verleden de balans tussen de twee stijlen vooral in het voordeel van de gitaren lag in plaats van de drumcomputers. Dilate is het derde album van de band en lijkt nogal een grote verandering ten opzichte van de vorige twee. Wie echter wat nauwkeurig door de discografie heen loopt ziet dat er al wel tekenen waren van een langzame trend richting meer elektronische muziek. De post-rock van vervlogen jaren is voor de oplettende luisteraar nog wel te herkennen, bijvoorbeeld in de galm-overladen gitaar tijdens het outro van Elliptic en de manier waarop de nummers opgebouwd zijn.
Er dient zich echter wel een probleem aan als men albums aanbiedt aan sites die normaal over andere genres schrijven, en dat is de kennis van de recensent in kwestie. Mijn vocabulaire als het om muziek gaat is doorspekt met woorden als ‘riff’, ‘grunt’ en ‘blastbeat’, en als het om minder bekende bands gaat maak ik graag de vergelijking met een populairdere band om de lezer wat duidelijkheid te bieden. In dit geval zou ik niet eens weten om wat over wat voor subgenre we het eigenlijk hebben (misschien iets neo-trancerigs?). Ik stel niet voor niets het moment dat ik daadwerkelijk over de muziek moet schrijven uit, en een uitgebreide inhoudelijke beschrijving kan ik moeilijk geven.
Wat ik echter wel kan doen is uitleggen waarom ik het een fijn album vind om naar te luisteren. Ten eerste omdat het me doet denken aan andere (relatief) soortgelijke muziek die ik kan waarderen zoals Perturbator en de Tron-soundtrack van Daft Punk. Dilate is bovendien op één nummer na instrumentaal, maar de muziek kan, omdat deze op loops gebaseerd is in plaats van op klassieke liedstructuren, prima zonder. Maar het belangrijkste is dat Vessels vooral heel goed weet hoe een je mooie spanningsboog kan opbouwen en hierdoor zonder tekst een nummer toch lading mee kan geven. De term ‘elektronische post-rock’ vind ik dan ook bijzonder goed passen.
Hoewel ik niet verwacht dat er veel bezoekers van deze site zijn die bijzonder enthousiast worden van Dilate kan ik liefhebbers van eerder genoemde artiesten en post-rock in het algemeen toch aanraden om dit album een keer een kans te geven. Ook de eerdere werken zijn zeker de moeite waard op een wat meer conventionele manier. Hoewel het leuk was om een keer een uitstapje te doen is het wel vermoeiend. Volgende keer gewoon weer zwaar metaal zoals jullie van ons gewend zijn.
Tracklisting:
- Vertical
- Elliptic
- Echo In
- As You Are
- Attica
- On Monos
- Glass Lake
- On Your Own Ten Toes
- Beautiful You Me (Bonus Track)
Line-up:
- Lee J. Malcolm
- Martin Teff
- Peter Wright
- Tim Mitchell
- Tom Evans
Links: