Pyrrhon – The Mother of Virtues
Relapse, 2014
In 1998 kwam Obscura van Gorguts uit, een grensverleggende plaat. De avantgardistische deathmetal van het gezelschap was zeer dissonant, kronkelend en verknipt met jazzy ritmiek. Anno 2014 zijn er veel bands die op deze stijl voortborduren en het verrijken. Een van die bands is Pyrrhon, een Amerikaanse band met twee leden van Imperial Triumphant. The Mother of Virtues is het tweede album van het gezelschap.
Tijdens de eerste minuut word je al gelijk in de houdgreep gehouden door Pyrrhon, The Oracle of Nassau is namelijk een stortvloed van onregelmatige drumritmes, hatelijke vocalen en kronkelende gitaarpartijen die erg scherp klinken. Bij White Flag wordt het tempo een stuk lager gelegd waarbij de bas veel meer de ruimte krijgt en de gitaar een hele onheilspellende toon heeft, de sfeer is sterk, het heeft echt iets verwrongen in zich. “Onregelmatig” is het sleutelwoord van The Mother of Virtues, conventionele melodieën zijn er niet te vinden. Pyrrhon heeft als basis deathmetal maar er zitten ook veel invloeden van noiserock in en vooral in de ritmesectie veel jazz. Deze plaat heeft meerdere luisterbeurten nodig want in de chaos zit veel muzikaliteit.
De gitaarpartijen gaan ingenieus tegen elkaar in, Dylan DiLella is erg creatief met lijnen die een eigen weg volgen, maar uiteindelijk weer mooi bij elkaar komen. Bassist Erik Malave wurmt zich er niet tussen, maar speelt er meesterlijk om heen met intrigerende partijen. Doug Moore weet goed te variëren in zijn vocalen, in de snelle stukken schreeuwt hij als een bezetene en in de dreigende en slome stukken fluistert en hijgt hij in je nek. Eternity in a Breath geeft mij hetzelfde gevoel als het luisteren naar Swans, het is niet aangenaam maar je blijft er maar naar luisteren omdat het zo meeslepend is, het gaat onder je huid zitten. De tribal drumritmes in deze track gaan meer richting Neurosis.
The Mother of Virtues is een goede reden waarom deathmetal onder ”extreme” metal valt. Het is een album dat ook een flinke uitdaging biedt aan de luisteraar die behoorlijk wat gewend is qua metal. Veelvuldig denk ik tijdens het beluisteren: ”Wat gebeurt er in godsnaam nu weer?” De structuren zijn ontzettend ingewikkeld en spannend en de muziek is zeer aanvallend maar het gaat ook een hele duistere en bijna psychedelische kant op. U houdt van harde muziek met een flink steekje los? Dan is de abstracte metal van Pyrrhon een aanrader!
Tracklisting:
- The Oracle of Nassau
- White Flag
- Sleeper Agent
- Balkanized
- Eternity in a Breath
- Implant Fever
- Invisible Injury
- The Parasite in Winter
- The Mother of Virtues
Line-up:
- Doug Moore – Zang
- Dylan DiLella – Gitaar
- Erik Malave – Bas
- Alex Cohen – Drum
Links: