Abyssal – Denouement
Hellthrasher Productions, 2013
Bands als Portal, Mitochondrion en Antediluvian zijn de herauten van een nieuwe golf in de wereld van de extreme metal. Ook het Britse Abyssal hoort in dit rijtje thuis. Net als de voornoemde bands spelen deze heren een chaotische, donkere mix van black metal, gekruid met diepe grunts die me steeds weer aan Incantation doen denken. Abyssal bracht twee albums uit in eigen beheer maar tekende dit jaar bij Hellthrasher, dat zowel Denouement als zijn opvolger Novit enim Dominus qui sunt eius opnieuw heeft uitgegeven. Denouement werd door collega Bart al een keertje gerecenseerd toen deze plaat in 2012 uitkwam en met open armen ontvangen. Omdat de plaat opnieuw is uitgekomen, doe ik de oefening nog eens over.
In sfeer scheppen zijn de drie alvast bedreven. Zo blijven ze volstrekt anoniem, over hun line-up is niets bekend. Het artwork is ook heel donker, tekstloos en sfeervol. De muziek is gelukkig niet tekstloos, maar wel sfeervol. Abyssal is een pak minder chaotisch en heel wat helderder dan Portal of Antediluvian en kiest in lange nummers voor black metal-riffs en de eerder vermelde diepe grunts. De combinatie is geslaagd. De drums zijn van indrukwekkende kwaliteit, vooral in de snellere stukken gaat de drummer als een bezeten machine tekeer. Bovendien zijn de drums heel dominant in de mix, wat de muziek heel old school doet aanvoelen. Grootste minpunt is dat de vocals nogal op de achtergrond worden gehouden. Afls de muziek niet luid genoeg staat, hoor je ze simpelweg niet. Ook de twee samples op het album zijn voor mij overbodig.
Er zit meer in Denouement dan je op het eerste zicht zou verwachten. De lange nummers zijn net gevarieerd genoeg om niet te gaan vervelen, met naast de lang uitgesponnen black-riffs wat tragere doom in Swansong of a Dying Race en wat death metal-geweld in The Moss upon our Ruins. De intro van When Paradigms Supplant Gods neigt dan weer naar de drone. Maar voor mij is Detritivore het beste nummer op deze plaat. Met een goede vier minuten is het veruit het kortste. Het biedt ook de meeste variatie, met snelle en trage stukken die elkaar vlot afwisselen. Veel sfeer, maar ook stevig de beuk erin, een uitstekend nummer.
Na vijftig minuten wil ik het album aanraden aan iedereen die op zoek is naar een stevige dosis blackened death metal. Niet zo extreem als Portal en Antediluvian, maar wel met een eigen sound en veel kunde gebracht. Barts wens is uitgekomen, de heren hebben een label gevonden, de muziek staat als een huis en deze jongens gaan nog ver komen.
Tracklisting:
- The Moss upon Our Ruins
- Celestial Dictatorship
- Deus Vult
- Detrivitore
- When Paradigms Supplant Gods
- Swansong of a Dying Race
Line-up:
- Onbekend
Links:
