Pleurisy – Seizure
Sleazy Rider, 2007
Death metal leeft in Nederland en Pleurisy heeft net een nieuwe telg geworpen. Seizure heet hij, waarschijnlijk is hij dus ook met een keizersnede in de wereld gekomen. En hij laat van zich horen! Dokter Hypnos stelt zijn diagnose voor!
Het is al even geleden dat Pleurisy ons blij gemaakt heeft met nieuw werk. Hoe danook, haast en spoed zijn synoniemen en betekenen niet veel goeds. De nieuwe schijf heeft de jaren overbrugd met een bovenstembeste stap voorwaarts. Vooral qua sound valt hij bij mij in goede aarde. Het geheel klinkt, om maar met een serieus compliment in huis te vallen, als de eerste cd Resurrection Through Carnage van Bloodbath! Net als die Bloodbath is er een massa aan verschillende death klanken. Op Seizure gaan die van bijna industrieel hakkende gitaren naar melodieën die je in je Bolt Thrower-collectie doen gaan snuffelen tot opruiende old school thrash-riffs. Wie nu nog durft nog zeggen dat death metal hersenloos is moet deze cd een kans geven.
Seizure is een plaat die niet mikt op extreme limietzoekers, maar mensen die genieten van meebrulbare en herkenbare death metal.
Dit is een typisch voorbeeld van een live band waarbij je nooit twee keer moet nadenken welke song ze nu aan het spelen zijn. De laatste keer dat ik een gelijkaardige gedachtegang had was bij de cd van Sons Of Jonathas, die menig rondjes blijft spelen in het ooit rustige Zwijnaarde.
Toch wel even de kanttekening maken dat Pleurisy best bruut is, ondanks – of net dankzij, hun niet constant zich te pletter beukende drummer. Met Seizure bewijst Pleurisy dat gecontroleerde agressie een heel erg fijn resultaat kan hebben.
Seizure komt trouwens niet als een donderslag bij heldere hemel. Pleurisy houdt deze stijl al zo goed als zijn ganse bestaan levendig. Melodieuze doch allesbehalve zachtaardige riffs, sterke composities waarin vooral de overgangen het samenspel van de muzikanten mooi in de verf zetten, een variërende trommelaar, hoorbare bassnaren en een zanger die de behoefte aan een tekstboekje niet meer noodzakelijk maakt.
Ik ken de heren niet, maar de muziek op Seizure verraadt dat hun muzikale goesting erg ver reikt. En niet alleen in de tijd, ook over de metalen grenzen heen. En laat dat nu net een element zijn die spontane originaliteit omzet in integriteit.
Allemaal mooie woorden dus, en dan weet je wat er komt. De minpuntjes. Qua productie valt er niet veel op te merken. Ieder heeft zijn eigen stokpaardjes, maar uiteindelijk is het een productie die staat als een kasteel. Een kasteel met verschillende accenten binnenin, maar het blijft een geheel.
Waar ik graag wat meer had gezien, of gehoord, zijn iets memorabelere teksten. Al zijn songtitels als ‘The need for speed’ en ‘Bleed to breathe’ voor bepaalde mensen zeer geslaagd. Volgens mij kunnen ze beter.
Ik weet verder ook niet of ik het me inbeeld, maar de laatste 3 songs lijken veel weg te hebben van 3 cd-titels ( Napalm Death, Nine Inch Nails en Diabolical Masquerade ) en ook de track en eveneens cultband Fear Of God komt aan bod. Misschien is dit wel een onbewust bewijs van de reikwijdte van Pleurisy. En als het niet zo is, dan mogen jullie allemaal eens goed lachen met mij.
Doet er eigenlijk ook niet zoveel toe, Pleurisy gaat in de eerste plaats om de muziek, en niet om de teksten.
Om tot slot kort even samen te vatten in 6 woorden, drie puntjes en een uitroepteken:
Seizure is bruut headbangen … in stijl!
Krijg allemaal de Pleurisy!
Tracklist:
- The Need For Speed
- Maze Of Deceit
- Fear Of God
- Whisper Misery
- War In Pride
- Crushed
- Bleed To Breathe
- The Downward Spiral
- Death’s Design
Line-up:
- George Oosthoek – Vocals
- Alex Seegers – Guitar
- Axel Becker – Guitar
- Edwin Nederkoorn – Drums
- Ivar Vennekens – Bass
Links: