Thot – Delta

Industriële muziek is weer helemaal hip. Onlangs zagen we nog Health op het hoofdpodium van Roadburn een mooi optreden weggeven. Of dat podium ook weggelegd is voor Thot weet ik niet, maar ook deze band presenteert een mix van industriële geluiden, post rock, avant-garde en emotioneel geladen zanglijnen. Eerst nog iets over de band: het is een collectief uit België, met Grégoire Fray als hoofdsongwriter. Een man met een mening en een idee, zo blijkt uit de muziek die dit gezelschap maakt. Want dit is niet helemaal muziek die je in de lift hoort.

Grégoire heeft ook nog eens een aantal gasten uitgenodigd. In één van zijn zwerftochten heeft hij bijvoorbeeld een traditioneel Bulgaars polyfonisch vrouwenkoor uitgenodigd en doet de Tsjechische singer-songwriter Lenka Dusilovj ook mee. Het levert een diverse plaat op met over elkaar heen buitelende invloeden. Er is hoorbaar veel werk gaan zitten in de songwriting en details.  Dat hoor je gelijk terug in opener Euphrate, waar het nummer, gebruik makend van hi-hats, geopend wordt en een heel ruimtelijk klinkend refrein opduikt. Ook hoor je dat aan de synthesizer, die de nummers van extra lagen voorziet.

Zoals gezegd zijn er veel invloeden, zo zijn in Céphéide en Bateleur ook overduidelijk post-punk invloeden waar te nemen, die de nummers een fikse dosis energie meegeven. Door de herhaling van deze stukken krijgen ze ook al snel een herkenbaarheid mee. Toch vind ik in het geheel Delta geen heel erg toegankelijke plaat. Dat komt deels door de productie, die naar mijn mening iets te Spartaans is. Bij dit soort muziek wil ik graag de elektronica goed horen, de baslijnen diep horen trillen, de gitaren wat harder hebben, maar het klinkt allemaal iets te veel als het geluid dat veel bands zoals Jane’s Addiction of Mudhoney in de jaren negentig hadden.

Daarnaast klinkt de band soms iets te nerveus. Bij het beluisteren van Supercluster krijg ik continu een gejaagd gevoel. Misschien is dat ook wel zo bedoeld. Het werkt wat verontrustend en ongrijpbaar. De band haalt niet voor niets in zijn biografie ook nog invloeden van The Mars Volta aan. De muziek is niet zo complex, maar heeft wel die gelaagdheid en springerigheid. Overigens hoor ik die invloeden vooral terug in de zang. Grégoire heeft namelijk eenzelfde klankkleur als Cedric, maar dan wel hoe die zingt bij At The Drive In. Hij heeft eenzelfde manier van fraseren en klinkt vaak alsof hij meer hard praat dan hij zingt. Naast hem vinden we op zang ook zangeres Juliette Mauduit in enkele nummers. Zij heeft een wat trillerige maar mooie zang waar ze alle kanten mee op kan, zoals ze ook bewijst in het nummer Sleep Oddity, dat verrassend poppy klinkt.

Delta is een gevarieerde plaat, maar na een keer of zes luisteren vind ik het nog altijd lastig de vinger op dit avant-garde gezelschap te leggen. Hoewel Pelagic Records deze band heeft getekend is Thot niet te categoriseren als metal. Maar liefhebbers met een zwak voor de jaren negentig alternatieve scene of post-rock met een avant-gardistische inslag zouden dit eens een kans moeten geven.

Score:

68/100

Label:

Pelagic Records, 2024

Tracklisting:

  1. Euphrate
  2. Céphéide
  3. Sleep Oddity
  4. Bateleur
  5. The Last Soltice
  6. Hüzün
  7. Blind Streets
  8. Supercluster
  9. Morning Waltz
  10. Estuaire

Line-up:

  • Grégoire Fray – Gitaar, zang
  • Lukas Melville – Drums
  • Stéphane Fedele – Basgitaar
  • Anaïs Elba – Keyboard, zang
  • Michael Thiel – Percussie

Links: