Oceans of Slumber – Winter
Century Media Records, 2016
Degenen die ooit al kennis hebben gemaakt met het uit Texas afkomstige Oceans of Slumber – en het in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum Aetherial uit 2013 kennen – zullen vermoedelijk wel even de oren spitsen bij het beluisteren van de onlangs verschenen opvolger: Winter.
Niet alleen de band heeft een opvallende gedaanteverandering ondergaan sinds deze is gecontracteerd door Century Media Records, ook de muziek is wezenlijk getransformeerd en toegegroeid naar een sound met een geheel eigen signatuur. Het oormerk ‘progressief’ is daarbij overigens nog altijd prima op zijn plaats, want zelden heb ik zoveel stijlen door elkaar gehoord op één album. En let wel, zonder dat het een chaos wordt. Oceans of Slumber dóet het gewoon: het combineren van doom-, black- en deathmetalinvloeden tot blues- en countryachtige melodieën en, tja, verder eigenlijk zo’n beetje alles ertussenin.
Maar de meest in het oog èn oor springende verandering die Oceans of Slumber sinds Aetherial heeft ondergaan is toch wel de komst van zangeres Cammie Gilbert. Haar overweldigende stemgeluid (die geen enkele muziekstijl zou misstaan, want ze weet geheid elke stijl te temmen met zo’n strot) draagt het album voor een grootste deel al moet gezegd worden dat het muzikale talent van de overige bandleden zeker ook dik in orde is.
Winter opent met een gelijknamige song als de titel van het album. Na enkele atmosferische tonen en cleane gitaarklanken zet Gilbert doeltreffend en zuiver in om de eerste minuten te vullen met haar verleidelijke stem. Voor wie goed luistert zijn ook prachtige melodische invloeden van de synthesizer subtiel waarneembaar. Vanaf 2:34 wordt de distortion uit de kast gehaald en komen de meer grove bouwstenen het nummer versterken, zoals het niet te versmaden geschreeuw van Sean Gary, dat weer schitterend combineert met de vrouwelijke vocalen. Nummers als Devout, Suffer The Last Bridge en Apologue gaan mee in een soortgelijke opbouw, al heeft vergelijken nauwelijks zin als het om een plaat als Winter gaat, want er zijn simpelweg te veel unieke elementen die het verdienen om beschreven te worden.
Opmerkelijk is de aanwezigheid van de cover Night in White Satin van The Moody Blues, in een fraaie, ‘mineurachtige’ uitvoering. Daarna volgt een alternatief slaapliedje met de titel Lullaby dat al even troostrijk besluit met de woorden ‘We’re only here to die’.
Het moge duidelijk zijn dat Oceans of Slumber voorlopig echter springlevend is, klaar om de grenzen te verleggen. Texas en Amerika zullen gauw de maten aannemen van een te krappe jas, want deze band lijkt live namelijk ook prima zijn mannetje te kunnen staan. Laat Oceans of Slumber maar invliegen. En in de tussentijd: draai vooral het album.
Tracklisting: 
- Winter
- Devout
- Night in White Satin
- Lullaby
- Laid to Rest
- Suffer the Last Bridge
- Good Life
- Sunlight
- Turpentine
- Apologue
- How Tall the Trees
- …This Road
- Grace
Line-up:
- Cammie Gilbert – vocalen
- Anthony Contreras – gitaar, vocalen
- Sean Gary – gitaar, vocalen
- Keegan Kelly – bas, vocalen
- Uaeb Yelsaeb – synthesizer
- Dobber Beverly – drum, piano
Links: