Morbid Angel – Illud Divinum Insanus
Season of Mist, 2011
De nieuwe plaat van Morbid Angel zal zonder twijfel een van de meest besproken albums van 2011 zijn. Op de eerste plaats is het ruim acht jaar geleden dat de band met een nieuwe langspeler op de proppen is gekomen, daarnaast is frontman David Vincent na zestien jaar weer op een Morbid Angel-plaat te horen en tot slot zal de inhoud van Illud Divinum Insanus op zichzelf al een gigantische bron van gesprekstof zijn.
Want wat we na de intro Omni Potens krijgen voorgeschoteld, slaat werkelijk waar alles. In Too Extreme! lijkt het verdomme wel alsof Gabber Piet samen met DJ Buzz Fuzz en het complete Rotterdamse Terror Corps een jamsessie heeft georganiseerd waarin MC David Vincent ook wat vocale keutels mag achterlaten. Het lijkt wel een grap, want Existo Vulgoré zorgt na een kleine tien minuten draaitijd eindelijk voor wat vertrouwde death metal-klanken. Hoewel de boel vergeleken met voorgaand werk (uit de Vincent-periode) enorm hapklaar is opgebouwd, horen we hier wel wat typische Morbid Angel-invloeden in terug. Het riffwerk is verwrongen en qua snelheid draait de machine plotsklaps op volle toeren. De zanglijnen bevallen me hier prima en na enkele luisterbeurten blijkt dat dit een van de betere nummers van het album is.
Blades of Baal is een beduidend minder interessant nummer, maar een genot voor de oren als je het volgende nummer I Am Morbid in je strot krijgt gepropt. Prima als een band wat wil experimenteren, maar rockende meezingers mogen ze zwaar achterwege laten. 10 More Dead is dan weer een meer dan aardig death metal-nummer dat net als Nevermore niet direct zal misstaan in de live set van de heren, maar we duiken daarna de diepte weer in met Destructors Vs. The Earth / Attack. Dit is eigenlijk nog erger dan Too Extreme!. Pompende ritmes, zware stemmen en belachelijke songteksten laten ze beter over aan een band als Rammstein. Wat een aanfluiting. Gaat het nog verder bergafwaarts? Jazeker! Na het aardige, maar nog altijd enorm inspiratieloze When Beauty Meets Beast krijgen we Radikult:
We’ll always be maniacal and animal
They fear us cause we’re physical irrational
Our radi-killer kult is thriving!
Right! De spaarzame momenten die “aardig” te noemen zijn, raken compleet in het niet door misbaksels als deze. Dansbare metal mijn reet. Dit is bagger van de bovenste plank en een experiment dat ronduit slecht en onsamenhangend uit de verf komt. Profundis – Mae Culpa is niet veel beter en helaas kan ik niet anders dan concluderen dat Illud Divinum Insanus een nummer of drie à vier bevat dat redelijk tot goed genoemd kan worden. Voor de rest hebben we hier te maken met fratsen die al jaren beter uitgevoerd worden door andere bands en die niks te maken hebben met wat voorheen een van de beste death metal-bands ter wereld was. Die-hard fans halen nog eens twintig punten van de eindscore af. De groeten.
Tracklisting:
- Omni Potens
- Too Extreme!
- Existo Vulgoré
- Blades of Baal
- I Am Morbid
- 10 More Dead
- Destructos Vs. The Earth / Attack
- Nevermore
- Beauty Meets Beast
- Radikult
- Profundis – Mea Culpa
Line-up:
- David Vincent – Vocals, Bass
- Destructhor – Guitars
- Trey Azagthoth – Guitars
Links: