Marduk – Serpent Sermon
Century Media Records, 2012
Laat de slangen maar los! Marduk draaft aan met de twaalfde full-length in lijn en het mag geweten zijn! Serpent Sermon heet het goddelijke monster en de naam doet deze plaat ere aan: bijtend, agressief en boordevol gif zit dit nieuwe zwarte spul. Het mocht ook wel, want de voorganger Wormwood verwierf een bronzen medaille in onze hitparade van 2009.
Meteen blaast Marduk al de juiste richting uit met opener Serpent Sermon. Het lijkt voor dit Zweedse gezelschap alsof het niets is: met het venijn en de scheurende melodieën van Naglfar, het versplinterende geweld van 1349 en de wazige gitaarlijnen van Watain. Het lijkt wel alsof Marduk meer dan ooit heer en meester is over al het beste uit het Scandinavische metallandschap. Die trend zetten ze verder met onder meer Souls For Belial, die eerder dit jaar ook al uitkwam op single, en met Into Second Death. Ook weer typisch, wat in de lijn van Wormwood, is het erg occulte gebeuren waar de band de afgelopen jaren in meedraait. Nummers vol catchy agressie, maar toch met gewaagde, duistere rustpunten waarin bassist Devo een tweede gitarist nog steeds totaal overbodig maakt binnen Marduk. Uiteraard ook nog steeds met het erg diverse horrorgeschreeuw van frontman Mortuus dat meer dan ooit een meerwaarde vormt voor de band.
Met Temple of Decay duikt halverwege de plaat een slepend hoogtepunt op. Gitaarlijnen om je vingertoppen bij af te likken, een adembenemende opbouw op drum en de uitmuntende effecten op de stem van Mortuus. Marduk mocht na vier tracks vol stotende energie wel even slepen en dat gebeurt hier op schitterende wijze! Na die vijf minuten is het gedaan met de ‘rust’ en dat maakt Damnation’s Gold ook meteen duidelijk. Net toen je dacht dat je snelheid van Lars even gewoon was drumt hij sneller dan tevoren. In de ranzige 1349-stijl gebracht, maar het lijkt wel alsof Marduk hun Noorse collega’s hier zelfs de loef afsteekt. Ook met hoogstaand, a-ritmisch samenspel van gitaarpartijen en drum, maar eveneens met erg veel afwisseling en pekzwarte magie gebracht. De twee laatste tracks, en vooral de bonus track Coram Satanae, verdienen tot slot nog wat meer aandacht, hoewel geen enkele track op deze plaat moet onderdoen voor de rest. Een obscuur geval dat lijkt op een mix van Immortal en nieuwe Watain krijg je met World of Hades. Toch ook met een eigen stempel van Marduk zelf, die weerklinkt in de slepende kracht en de felle baslaag. Bassisten uit de Lage Landen, hoor Devo maar eens gaan op deze plak (vooral naar het einde toe) en laat het je inspireren. Met Coram Satanae sluit de band op volmaakte wijze de plaat af. Van mijn part één van de twee of drie grote hits die de band meegeeft op Serpent Sermon: heel wat oldschoolriffs en -tempo’s, een nevelige gitaarmist en met erg diepgaande melodieën.
Een hele boterham, niet in speeltijd maar wel binnen het gewaarwordingproces. Neem er dus je tijd voor, voor dit nieuwe album. Voor mij bewijst dit zonder twijfel dat Marduk sterker klinkt dan ooit en zelfs als soevereine heerser mag beschouwd worden in het Scandinavische landschap. Luistertips: Serpent Sermon, Souls For Belial, Temple of Decay, Damnation’s Gold en Coram Satanae, maar eigenlijk is dit één immense, zwarte parel. Geniet ervan!
Tracklisting:
- Serpent Sermon
- Messianic Pestilence
- Souls For Belial
- Into Second Death
- Temple of Decay
- Damnation’s Gold
- Hail Mary (Piss-Soaked Genuflexion)
- M.A.M.M.O.N.
- Gospel of The Worm
- World of Blades
- Coram Satanae (Bonus)
Line-up:
- Morgan – Guitars
- Devo – Bass
- Mortuus – Vocals
- Lars – Drums
Links: