The Rods – Reissues special

Geschreven door op 29-12-2021 om 11:47.

Een paar maanden geleden bracht High Roller Records het debuutalbum Rock Hard van het Amerikaanse powertrio The Rods uit 1980 weer op de markt. Goed voor een positieve recensie daarvan hier op Zware Metalen.

Maar High Roller Records ziet het ruimer en bracht ondertussen ook de andere albums van The Rods uit de jaren 80 uit. Ze allemaal in detail bespreken is misschien wat teveel van het goede, maar een special over al deze heruitgaven is zeker op zijn plaats. Dat gaat over:

  • The Rods (1981)
  • Wild Dogs (1982)
  • In The Raw (1983)
  • Let Them Eat Metal (1984)
  • Heavier Than Thou (1986)

Het album The Rods is eigenlijk een soort heruitgave van het in eigen beheer uitgebrachte Rock Hard debuut. Dus daar kun je dan kort over zijn, zou je denken. Niets daarvan. Want niet alleen zorgde platenmaatschappij Chrysalis indertijd voor een meer levendig geluid, er werd ook driftig gesleuteld aan de tracklist. Vier nummers verdwenen van het originele debuut, onder andere de toch wel leuke Elf-cover Sit Down Honey. Je moet weten dat The Rods zanger David Feinstein de neef is van wijlen Ronnie James Dio, en dat ze samen in Elf speelden voor hun wegen muzikaal scheidden. De vier nummers werden vervangen door twee andere. Leuk weetje voor het Zware Metalen publiek: tot die twee nieuwe nummers behoort Nothing Going On In The City, en laat dat nu een cover zijn van de Nederlandse poprockband White Honey. Meer zelfs: hun heavy rockversie van dat nummer past perfect in het totale oeuvre en is uitgegroeid tot een van de topnummers van The Rods. Ook het andere nieuwe nummer was een cover, namelijk Ace In The Hole van Robert Fleischman, ex-frontman van Journey, uit 1979.

Een jaar later, in 1982, is het tijd voor een ècht nieuw album: Wild Dogs. Opnieuw een lading potige, vlotte, riffgedreven nummers maar met een net iets gladdere productie door de invloed van externe producer Martin Pearson die ook voor Krokus had gewerkt. Later zouden zanger Feinstein en drummer Canedy toegeven dat ze net als bij hun debuut liever zelf achter de knoppen hebben gezeten, maar dat het album wel heel goed aansloeg. Opnieuw stond er een cover op het album, maar dit keer wel een vrij onverwachte: You Keep Me Hanging On van The Supremes. En die werd dan nog als eerste single uitgebracht. In mijn ogen behoort dat nummer tot de categorie “zo slecht dat het toch weer een beetje goed wordt” maar goed, het is 40 jaar later moeilijk oordelen over keuzes van toen. Ik vind ook dat The Rods op dit album wat meer over het hek kijken en meer invloeden toelaten. Violation bijvoorbeeld is een trage stamper die refereert naar het werk van AC/DC ten tijde van For Those About To Rock en Flick Of The Switch. Maar typische compromisloze melodieuze The Rods-bonkers als Burned By Love, titelnummer Wild Dogs, Rockin’ And Rollin’ Again, No Sweet Talk, Honey en The Night Lives To Rock maken dit album zo goed en groeiden uit tot vaste waarden in hun live sets.

Wie deze heruitgave op LP koopt krijgt er ook nog eens Wings Of Fire bij als bonusnummer, ooit het B-kantje van single You Keep Me Hanging On. Wie dacht dat The Rods het gaspedaal nooit zwaar durfde in te duwen, vindt hier het tegenbewijs! En zo klinkt The Rods plots als een mengeling van de vroege Saxon en Raven.
Koop je de CD, dan krijg je er nog 5 live tracks bovenop. Die werden opgenomen in Londen toen The Rods het voorprogramma vormden van Iron Maiden.

Niet verwonderlijk dus dat na de studioalbums er een livealbum volgde. In The Raw heette dat, uitgebracht in 1983. Van dit album kregen we geen versie binnen, dus wordt het hier niet verder besproken.

We schuiven een jaar op: 1984. Tijd voor het volgende studioalbum: Let Them Eat Metal. Wat onmiddellijk opvalt: een andere productie. Het geluid klinkt ‘wijder’ met de bas iets meer prominent in de mix en gitaar en zang wat minder. Bovendien zijn de rauwste gitaarkantjes er in vergelijking met de twee eerste albums flink afgevijld zodat de oorspronkelijke ruwe sound toch plaats maakt voor een meer gepolijste variant. Typisch mid-jaren 80 vermoed ik. Wat een beetje jammer is, want de nummers op zich zijn op zijn minst even degelijk als op de eerdere albums. Ik wil deze nummers wel eens horen volgens het procedé van Rock Hard en Wild Dogs. Ik moet af en toe denken aan de Accept-albums uit die tijd.

Titelnummer Let Them Eat Metal is rock à la Manowar. White Lightning drijft op een vette dubbele basdrum en ademt net als de rest van het album meer een New Wave Of British Heavy Metal gevoel uit, al was dat misschien niet het doel van de New Yorkse band. Maar luister zeker eens naar Bad Blood … Doet de melodie- en zanglijn je niet heel erg denken aan Breaking The Law van Judas Priest dat een paar jaar eerder werd uitgebracht?

Over naar 1986 voor het laatste album dat nu opnieuw is uitgebracht: Heavier Than Thou. Craig Gruber, een bassist die samen met zanger/gitarist David Feinstein in Elf had gezeten, vervangt ouwe rot Gary Bordonaro. Niet de enige aanpassing trouwens, want David Feinstein geefty de micro door aan Shmoulik Avigal. En toegegeven, Avigal heeft een beter, krachtiger strot dan Feinstein en klinkt meer ‘80s hardrock’.

Wat algemene klank betreft, keert The Rods wat op zijn stappen terug: meer rauwe gitaren vooraan in de mix. Maar aan de andere kant hoor je ook wel de synthesizer zijn intrede maken. Beperkt, maar toch, ik associeer dat instrument niet met het oorspronkelijke powertrio. Radiostations raken in de ban van het tragere Crossfire dat veel ruimte biedt aan zanger Avigal, met een balladeachtige melodie … een beetje zoals Viva in onze contreien op de markt bracht. Alleen in de laatste minuut laten de heren duidelijk horen dat ze een rockband zijn. De rest van het album bevat typische mid- en uptempo The Rods nummers als Make Me A Believer, Born To Rock, Chains 29Of Love, Cold Sweat And Blood. Maar natuurlijk ook weer een gedurfde cover, met name Communication Breakdown van Led Zeppelin. Best geslaagd trouwens ook! Een album dat voor een echte doorbraak had kunnen zorgen. Maar Murphy besliste er anders over: hun platenmaatschappij in de Verenigde Staten ging overkop en ze konden zowat van nul herbeginnen.

The Rods zijn uiteindelijk nooit gesplit. Meer zelfs: in 2008 kondigde de band aan dat ze weer in de bezetting Feinstein – Bordonaro – Canedy verder gingen. En dat resulteerde sindsdien in 3 nieuwe albums.

Leuk idee van High Roller Records om deze te weinig gekende no-nonsense metalband een duw in de rug te geven met de heruitgaven. Wees er wel snel bij als je geen CD wilt maar een LP want die worden maar in beperkte oplage geproduceerd. Ik denk dat ik een extra schap in de platenkast zal moeten voorzien.

Label:

High Roller Records, 2021

Tracklisting:

The Rods (1981)

  1. Power Lover
  2. Crank It Up
  3. Hungry for Some Love
  4. Music Man
  5. Woman
  6. Nothing Going on in the City (White Honey cover)
  7. Get Ready to Rock & Roll
  8. Ace in the Hole (Robert Fleischman cover)
  9. Rock Hard
  10. Roll With the Night
  11. Getting Higher (1981 EP Version)

CD-Bonustracks:

  1. Nothing Going on in the City (alternate mix)
  2. Power Lover (alternate mix)
  3. Nothing Going on in the City (live)

Wild Dogs (1982)

  1. Too Hot to Stop
  2. Waiting for Tomorrow
  3. Violation
  4. Burned by Love
  5. Wild Dogs
  6. You Keep Me Hangin’ On (The Supremes cover)
  7. Rockin’ and Rollin’ Again
  8. End of the Line
  9. No Sweet Talk, Honey
  10. The Night Lives to Rock
  11. Wings of Fire (Single B-Side)

CD-Bonustracks:

  1. City Girls (outtake)
  2. Too Hot to Stop – Cleaned-Up Version (promo 12″)
  3. Rockin’ and Rollin’ Again (live)
  4. Waiting for Tomorrow (live)
  5. The Night Lives to Rock (live)
  6. Too Hot to Stop (live)
  7. Power Lover (live)

Let Them Eat Metal (1984)

  1. Let Them Eat Metal
  2. White Lightning
  3. Nuclear Skies
  4. Rock Warriors
  5. Bad Blood
  6. She’s So Tight
  7. Got the Fire Burnin’
  8. I’m a Rocker
  9. She’s Such a Bitch

Heavier Than Thou (1986)

  1. Heavier Than Thou
  2. Make Me a Believer
  3. Angels Never Run
  4. Crossfire
  5. I’m Gonna Rock
  6. She’s in Trouble
  7. Born to Rock
  8. Chains of Love
  9. Communication Breakdown
  10. Fool for Your Love
  11. Cold Sweat and Blood
  12. The Music Man

CD-Bonustracks:

  1. Life on the Edge (outtake)
  2. Communication Breakdown + Whole Lotta Led (live)
  3. Evil Woman – Rabid Thunder Drum Solo (live)
  4. Witches Brew (live)

Line-up:

  • David “Rock” Feinstein – Gitaar en vocalen 
  • Stephen Starmer – Bas en vocalen 
  • Carl Canedy – Drums en vocalen 
  • Gary Bordonaro – Bas en vocalen
  • Shmoulik Avigal – Vocalen
  • Craig Gruber – Bas

Links: