Waldrock 2005, Bergum 4 juni
De 17e harde editie alweer van Waldrock. Zo’n 7500 man wisten de heilige bier/kots en urinevelden weer te vinden om zich klem te zuipen, te genieten van een portie metal, of zelfs een combinatie van die twee. De organisatie heeft het weer voor elkaar gekregen om een schitterende afwisselende line up neer te zetten, waardoor het weer een “voor elk wat wils” festival bleek. Van oude heavy metal zoals Dio en Accept tot de keiharde klanken van Strapping Young Lad en alles daar tussen in zo’n beetje. Alleen jammer dat Black Label Society het wegens ziekte liet afweten. Maar Scarve was een waardige invaller. Genoeg ingredienten om na de ook geslaagde pre party op vrijdag lekker op deze zaterdag door te feesten. En wat hadden we de zaterdag een mazzel met het weer. Op een sporadische bui na bleef het de hele dag vrijwel droog. Maar dankzij de weersomstandigheden van de vrijdag ervoor was het toch een enorme drekbende. Maar zeg nou zelf…met een pot bier in je kluiven tot de enkels in de drek baggeren zorgt toch voor het ultieme festivalgevoel?? Namens Zware Metalen waren de nodige mensen aanwezig om een verslag van deze uitermate geslaagde dag te maken. [GvdW]
Icepick
Uiteraard ook dit jaar weer een Friese opener op Waldrock en deze keer heeft de organisatie gekozen voor de hardcore formatie Icepick. Mijn eerste prioriteit toen de hekken opengingen was echter eerst het halen van munten en de daarbij behorende goudgele jongens, dus heb ik de band alleen van een afstand kunnen bewonderen. Ja, first things first he…Maar ik heb af en toe wel degelijk even mijn pupillen richting hoofdpodium gedraaid, want de band speelde een fijn potje old school hardcore. Helaas was de band iets te statisch, aangezien er bij dit soort muziek eigenlijk constant beweging op het podium moet zijn om echt te kunnen overtuigen. De zanger zweepte het publiek gelukkig nog een beetje op, hoewel dit niet altijd even spontaan ging. Maar laten we eerlijk zijn: om half een ‘s middags het binnenstromende publiek warm maken voor een lange dag vol metaldecibellen is ook niet de makkelijkste opgave voor een relatief onervaren hardcore band als Icepick. Zo’n kans krijg je niet vaak meer en ze kunnen dan ook trots zijn op wat ze hebben laten zien en horen vandaag. Wat mij betreft een prima opener. [RdL]
Cephalic Carnage
De soundcheck die te horen was bij de ingang van het festivalterrein deed mij al watertanden. Het uit Denver, Colorado afkomstige Cephalic Carnage had de eer (ondankbaar of niet) om in de tent te openen en ondanks het vroege tijdstip had de band duidelijk zin om de trommelvliezen van de arme Waldrock bezoekers meteen eens fiks op de proef te stellen. Het half uur durende hectische death/grind geweld ging er bij het publiek al meteen goed in en ook de band zelf had het duidelijk naar hun zin. Drummer John Merryman drumde de toch al niet te simpele drumpartijen alsof ie achter een fucking typmachine zat! Alsof het verdomme niks is! (excuseer mijn Duits…). De nadruk lag vooral op de laatste twee platen Lucid Interval en Anomalies, waarbij zelfs de black metal parodie Black Metal Sabbath uit de kast werd getrokken. De corpsepaint maskers werden opgezet en een figurant kwam zelfs zwaaiend met een plastic zwaard het podium op paraderen. Tsja, met zulke hilarische taferelen heb je het publiek natuurlijk snel op je hand. Met de tracks Dying Will Be The Death Of Me en Sleeprace werd bij mij weer eens bevestigd dat de band met hun laatste wapenfeit Anomalies hun beste werk tot nu toe hebben afgeleverd. Maar dat is weer persoonlijk. Ik was in ieder geval goed wakker geschud. [RdL]
Mastodon
Met nog napiepende oren dankzij die herrieschoppers van Cephalic Carnage, begaf ik mij in hoog tempo richting hoofdpodium, alwaar Mastodon klaarstond om zijn kunsten te vertonen. Het was gelukkig niet al te druk, zodat ik zonder enige moeite een plekje vooraan kon bemachtigen. Ik heb de band vorig jaar al mogen aanschouwen in Vera te Groningen waar ik destijds erg onder de indruk was. Het vorig jaar verschenen album Leviathan bevestigde bij ondergetekende de klasse van dit zwaar rockende viertal nog maar eens. Helaas kwam de muziek op het hoofdpodium deze dag niet geweldig uit de verf. Dat wil zeggen: ik heb me uitstekend vermaakt, alleen het geluid zat de band niet echt mee. Het waaide vrij hard en hierdoor werden sommige riffs een beetje meegezogen in de wind, zoals deze dag bij meer bands op het hoofdpodium het geval was. Gelukkig ken ik zowat alle nummers van de band en heb ik lekker mee kunnen brullen op onder andere Where Strides the Behemoth, Mother Puncher, Blood and Thunder, March of the Fire Ants en het geweldige Iron Tusk. En daarbij als toegift nog een cover (van The Melvins geloof ik??). Het viertal speelde enthousiast en strak en ik kan daarom toch wel spreken van een geslaagd optreden. Het half uur vloog in ieder geval voorbij! [RdL]
 |  |
Strapping Young Lad
Het optreden van SYL was weer eens ouderwets strak en baldadig. Het optreden op DOA 1998 zullen voor mijn gevoel nooit meer overtreffen, maar dit Waldrock-optreden kon er zeker mee door. Devy en kornuiten lelden er dan ook meteen weer lekker in met All Hail The New Flesh van City, en direct was het ook weer duidelijk waarom Gene Hoglan zo’n heerschende drummer is. Wat speelt die gast allemachtig strak zeg! Zelfs een idioot snel nummer als Oh My Fucking God wist hij met grootste gemak vol te roffelen. Enige minpuntje vond ik het geluid, SYL maakt erg gelaagde muziek die op een behoorlijk volume gespeeld word en dan is een goede mix natuurlijk wel een vereiste. Helaas ontbrak die. En dan kan het lastig worden om te horen welke song er nu precies gespeeld word. Devy’s opmerkingen naar het publiek toe waren dan wel weer erg geniaal (“Okay, I’ll take it back, you’re not all inbred. Just half of you”). Al met al een zeer degelijk en lawaaierig optreden. [MdV]
Entombed
Entombed zag ik dit jaar eerder op het Duitse festival Fuck The Commerce. Dat optreden bracht naar mijn inziens weinig spectaculairs. Voornamelijk dehouding van de band op het podium stond mij niet aan. Uit extreme nieuwsgierigheid besloot ik de band op Waldrock een nieuwe kans te geven om mij te overtuigen van hun kunsten. Ik moet zeggen: daar zijn ze in geslaagd. In de tent merkte ik dat ik de warmte en de zwetende mensen om me heen, zo vlak voor het podium, voor lief nam. Zanger LG Petrov kwam lekker enthousiast over en wist de oude fans prima op hun gemak te stellen met nummers van de klassieker Left Hand Path (1990). Ook de plaat Inferno (2003) werd niet buiten beschouwing gelaten. Ondanks de hitte gingen de mensen in het publiek flink uit hun dak en deze keer was dat meer dan terecht. Naar aanleiding van mijn review van het vorige optreden in Duitsland kreeg ik veel reacties over dat ‘men het wel gewend is dat Entombed niet één van de sterksten is in podiumpresentatie’. Het optreden op Waldrock is vermoedelijk dan ook één van de knallendere optredens geweest die de band de laatste jaren heeft neergezet. [RvdS]
 |  |
Scarve
Zack’s Black Label Society had afgezegd, dat deed wel een beetje pijn! Maar gelukkig kwam er iets moois voor in de plaats: Scarve! Een partij technische deathmetal is wat mij betreft altijd welkom. Ik ving op dat de band ‘toevallig’ backstage was, vermoedelijk meegekomen met Soilwork waarmee de band drummer Dirk Verbeuren moet delen en het wel best vond om het gat in de programmering op te vullen.
Ik hou de deathmetal releases altijd goed in de gaten en zo luisterde ik reeds enkele maanden naar Irradiant uit 2004. Een leuke verrassing dus dat ik de band live ging zien! We werden met z’n allen overdonderd met fijne doordachte, spannende en vooral zeer onvoorspelbare passages. Drummer Dirk Verbeuren, die overigens ook nog eens in Aborted heeft gedrumd, verdient hierbij wat extra aandacht, ik stond in helemaal in trans te kijken naar zijn slagwerkcapriolen. Maar ook het gitaarwerk was een dikke pluim waard! Het geluid viel een tikkie tegen, maar een beetje een kenner kon de technieken goed volgen. Zangers Guillaume Bideau en Pierrick Valence communiceerden perfect met elkaar via de microfoons. Kortom: Scarve was een zeer aangename verrassing. [RvdS]