Stonehenge Festival 2005
Steenwijk, 30 juli 2005
Bij Stonehenge denk je al snel aan Engeland en zweverige toestanden enzo…. In dit geval is dat dus volkomen onjuist. Stonehenge is een metal festival dat al sinds 1995 (dit jaar dus voor de 11e keer) wordt gehouden in en om Jongerencentrum De Buze in Steenwijk. In de beginjaren werden vooral Nederlandse underground metal bands neergezet. De opzet wordt vanaf 1995 ieder jaar weer wat professioneler en groter. Een metalmarket komt er bij, naast het buitenpodium komt er ook een binnenpodium en omdat in de loop van de jaren alle Nederlandse bands wel een beurt hebben gehad, gaat men ook meer over de grens kijken. Het Stonehenge Metal Festival wordt internationaal. Vorig jaar waren en veel bekende bands te bewonderen, ook vanwege het 10 jarig bestaan. Maar ook dit jaar is er een uitgebreide, gevarieerde en internationale line up te vinden.
Stonehenge is niet alleen een metalfestival, het is vooral ook een metal meeting. De betrekkelijk kleine festivalruimte wordt in de loop van de dag geheel gevuld met mensen die vooral een hoop plezier met elkaar hebben en een flinke slok koude Dommelsch tot zich nemen. Veel voornamelijk in zwart geklede en vaak heftig uitgedoste mensen, veel harde, opzwepende muziek en veel alcohol. Het is een bekend recept voor mogelijke narigheid. Maar mede dankzij de goede organistatie is dat niet het geval. Het is van begin tot einde een gezellige boel. Alles is goed georganiseerd en er lopen veel vrijwilligers rond (zo’n 50!), spreekstalmeester Shark kondigt getooid met groene kuif en bijpassende kleding brullend op geheel eigen wijze de acts aan. De security is duidelijk, maar niet hinderlijk aanwezig en de vlotte bediening achter de bars zorgt ervoor dat wachttijden (en irritaties daardoor) achterwege blijven. Het is ook nog eens heerlijk festivalweer en op het eerste optreden na is het geluid ook dik in orde. Steenwijk is een dagje in handen van het metalpubliek. Dat publiek wordt gastvrij en gemoedelijk ontvangen. De buren hebben een dagje watten in de oren. Ook de Zware Metalen redactie rukt uit naar Steenwijk, drie man sterk zelfs deze keer om het festival te beschrijven, vooral voor de thuisblijvers. Gurbe, Renée en Remi zijn afgereisd (en ook aangekomen!) en doen hieronder verslag. [Remi]
De opener van vandaag is de thrashband Izegrim uit Zutphen. Twee zangeressen die niet klinken als standaard zangeresjes, menig kerel wordt eruit gebruld. De groep staat bekend om de niet echt zachtzinnige teksten. Mij valt het verder niet zo op, je verstaat er niet zoveel van. Het geluid is nog niet helemaal top, zo aan het begin van het festival en vooral de gitaren hebben daar wat onder te lijden. Ook het publiek is nog niet helemaal warm en het enige spatje regen van de dag valt onder dit optreden. Toch zet Izegrim best wel een aardige opening op de planken. Er wordt vooral materiaal van de nieuwe EP New World Order gespeeld, For God and Country, Fuck your Glorious Nation, World Power (or Downfall), Sword of Damocles, ze komen allemaal voorbij. Het optreden komt een beetje statisch over en slaat ook nog niet helemaal aan bij het publiek, toch is het muzikaal gezien een van de betere bands van de dag. Drummer Joep drumt stevig en met veel geweld door en doet vooral in Sword of Damocles je broek opwaaien.En zangeres Kristien, wat een strot zeg… die moet je een keer gehoord hebben. [Remi]
Het opnieuw tot leven gebrachte Beyond Belief mocht na Izegrim aantreden. De band rond AJ van Drenth, met muzikanten Sjoerd Visch, Michiel Dekker (TMDC), Rob Woning (Deadhead) in de gelederen brachten onder andere nummers van Rave The Abyss. Geluidstechnisch klonk Beyond Belief al een stuk beter dan Izegrim waar ik het geluid wel heel erg hard vond staan. Na jaren van afwezigheid mochten de aanwezige mensen constateren dat deze band het kunstje nog niet is verleerd, en hun doom/death metal werd dan ook goed ontvangen door de aanwezige fans. [Gurbe]
Voor mij was Stonehenge dit jaar onder andere interessant, omdat ik hier Visceral Bleeding eindelijk eens live mocht bekijken. Mijn enthousiasme over deze band was nog vrij vers door de re-release van Remnants Of Deprivation. Deze derde band veroorzaakte voor het eerst op deze dag een overweldigende pit. De band stelde dit nogal op prijs, want vroeg het publiek om hier ook aan deel te nemen. En luisteren deed men wel, naar de brute live-strot van Dennis Röndum! Het drumwerk kwam er heerlijk doorheen zetten, met name de subtiele bekkengeluiden, die fijn mijn oorschelpen binnen golfden. Ondanks dat Remnants Revived nu sterker in de belangstelling zal staan, vergat de band het gelukkig niet om nog voldoende noten van Trancend Into Ferocity het podium af te blazen. De Zweden, die qua stijl veel van hun landgenoten overtreffen, zetten een show neer die een ‘Deicide-kracht’ bezit. Strak, opgefokt, maar op de juiste manier het publiek benaderend! Zo vroeg zanger Dennis ons tevens verder te feesten in de bar, als troost op het kwartier minder speeltijd door vertraging in het programma. Het optreden van deze band was de energieleverancier van de dag… we konden er met vol enthousiasme een volledige dag tegenaan. [Renée]
Omdat het Poolse Dead Infection op het laatste moment afzegde, moest de organisatie snel op zoek naar een waardige vervangende band. Deze werd gevonden in Fleshless uit Tsjechie. Brute death/grind van formaat. Bij mijn weten is hun laatste studiowerk alweer een paar jaar oud. Nice to eat you dateert namelijk alweer van 2001. Van die schijf en ander (ouder) werk dus werden de nodige nummers er in een klein uurtje door geramd. De eigenaardige grunt van de zanger past uitstekend bij de muziek ook. Zelden zo’n speenvarken gehoord. Super! Fleshless bewees een uitstekende vervanger voor Dead Infection te zijn. [Gurbe]
De eerste band die het op het podium van de kleine zaal mag gaan doen vandaag is het Friese Enraged. Volgens het programmaboekje is het agressieve, onberekenbare, strakke, ontzettend zieke en intense Death-metal. Nou dat klopt allemaal. En toch maakt het optreden op mij niet echt indruk. De bandleden hebben zichtbaar plezier in wat ze doen en brengen dat ook naar het publiek over. Technisch doen ze het zeker ook niet slecht. Maar toch komt het hele optreden op mij een beetje over als een op hol geslagen drumband. Zal ook wel komen omdat het niet helemaal mijn muziek is. Drummer Douwe Talma wil ik hier zeker even noemen. Zet een prachtig, krachtig, strak en supersnel stuk drumwerk neer. De rest van de band gaat in het moordende tempo mee. Als ik het goed heb begrepen wordt het hele optreden van deze dag opgedragen aan een vriend, die de week ervoor zinloos in elkaar werd geslagen. Absolute klasse om dat te doen. Het laatste stukje van het optreden heb ik niet meer meegemaakt. De pit in het kleine zaaltje werd zo groot en zo enthousiast, dat ik eerlijk gezegd een beetje gevlucht ben. [Remi]
Je moet er van houden, Imperia, de band rond zangeres Helena Michaelsen, mengt bombastische metal met operazang. Ik moet zeggen vandaag, hier op dit podium, vind ik het prima uit de verf komen, vooral in de snellere stukken. Nina Hagen deed het haar al voor, maar Helena heeft misschien een nog wel sterker stemgeluid, tenminste als ze zingt. In de aankondigingen van de nummers klinkt ze schel en iel en vraag je je af waar dat zang geluid vandaan komt. Helena heeft er ook voor gezorgd dat ze omringd wordt door een stel puike muzikanten in Imperia. Alle instrumenten worden prima bespeeld en komen ook qua techniek en mix goed uit de verf. Onder leiding van een stevig meeswingende fan, die een kop groter is als de rest van het publiek ontstaat een echte pit. Helena zet een vrouwelijke fan die haar overal volgt even in het zonnetje door haar op het podium te halen. Toch is niet iedereen enthousiast, veel mensen om me heen vinden die operazang maar niks en gaan maar weer een biertje halen. Ik vind het wel leuk en blijf het hele optreden op mijn mooie plekje vlak bij het podium staan. Helena zingt uit overduidelijk aanwezige volle borst (of is het volle siliconen ?) en loopt ook nog een tijd na het optreden vrolijk op het festival rond met een glas bier. De grote fan uit de pit heeft haar hoge hakken gekregen en loopt daar mee te glunderen. Meest opvallende nummer uit dit optreden : Escape en Lotus Eaters, maar ook Mysted by Desire mocht er zijn. Een tof optreden zonder meer. [Remi]