Hoogeveen, 2 september
Op Stonehenge zag ik deze band voor het eerst en ik was aangenaam verrast! De opzwepende thrash/death metal zit vol groove en hoewel de riffs over het algemeen erg simpel zijn, kreeg Portall het voorelkaar de voetjes in het publiek aardig van de vloer te krijgen. Hoewel de regen inmiddels veel mensende schuiltent had ingedreven, was er nog behoorlijk wat publiek die het water trotseerde en zich richting het podium begaf. Het geluid was nogal wat minder krachtig dan in Steenwijk een dikke maand terug, maar toch was het goed genoeg om er een lekker optreden van te maken. Ook om me heen merkte ik dat de band behoorlijk indruk op de mensen maakte, aangezien er maar weinig mensen waren die hun nekspieren in bedwang konden houden. Of dat lag aan het feit dat de drank langzaam z’n uitwerking begon te krijgen, hou ik maar in het midden… Okee, qua muziek en songs is het niet echt een hoogvlieger, maar op een metalfeestje kun je dit er uitstekend bij hebben. Een live-band pur-sang kun je wel stellen! De volgende keer iets meer respect richting het festival aub, want een opmerking als “koop aub onze merchandise, want anders komen we niet verder dan dít” komt nogal arrogant over. Maar laten we er maar vanuit gaan dat dit niet zo bedoeld was. [Robert]
Na een groot aantal wisselingen in de line-up (en een aantal al dan niet gedwongen herstarts als gevolg daarvan) en het full length album In Solutide Engraved die ook alweer uit 2001 stamt lijkt Serenade of Darkness eindelijk een beetje op de goede weg te zijn een naam voor zichzelf te maken. De band speelt een wat pompeuzere black metalvariant, ondersteund door een tweede stem en veelvuldig keyboardgebruik. Lang heeft de band echter niet te spelen, en er valt te kampen met de nodige geluidsproblemen, waardoor zowel zowel de keyboards in het water vallen en de (achtergrond) vocals van gitarist Magus. Ook het feit dat de band zonder enige vorm van lichtshow dan ook op een te klein podium haar ding moet doen terwijl het buiten nog volop licht is werkt niet geheel mee aan een lekker lopend optreden. De muziek van de band komt dan ook niet geheel uit de verf op deze middag, ondanks de inzet van de heren. Volgende keer graag in een tent of ‘s avonds als de zon onder is, dan komt de melodieuze black metal van Serenade of Darkness een heel stuk beter tot zijn recht.[Ralph]
Dan is de eerste buitenlandse act aan de beurt. Contradiction bestaat al een behoorlijke tijd, maar is voor mij een nieuwe naam. Deze Duitse band vermengt boze thrash met wat melodie en deed dat op zich vrij aardig. Er werd best goed en strak gespeeld en hoewel het geluid nou opnieuw niet bijster geslaagd te noemen was, kon het publiek er redelijk mee uit de voeten. Maar toch kon ik er persoonlijk wat minder mee, moet ik zeggen. Ze kwamen op zich vrij professioneel over, maar konden me eigenlijk geen moment écht boeien. Dit komt doordat de nummers en de riffs gewoon te standaard en te saai zijn om te kunnen overtuigen. Daarbij voegde de podiumpresentatie ook niet al teveel toe. In de categorie “middelmatig” dus dit Contradiction. [Robert]
Met de albums Askengris en Sunnevot in de cd-kast, had ik aardig zin om de Drentse black metal-ers van Salacious Gods weer eens aan het werk te gaan zien. Op cd is de black metal van dit gezelschap namelijk best sterk te noemen. Ook heb ik ze lang geleden al eens live meegemaakt (ergens halverwege/eind jaren ’90) en ik kan me nog herinneren dat dat best een aardig optreden was. Ook dit keer was het muzikaal best de moeite waard, maar het geluid gooide opnieuw een paar kub roet in het eten. Niet alleen was het evenwicht tussen de verschillende instrumenten ver te zoeken, ook stond het geluid véél te zacht! Ik stond verdomme vooraan en mijn aandacht werd constantafgeleid door pratende mensen om me heen. Dat de geluidsmensen tegenwoordig instructies meekrijgen om het aantal decibellen iets te beperken om gehoorschade te voorkomen, vind ik prima, maar dit kan toch niet de bedoeling zijn lijkt me. Ik probeerde me nog te concentreren op de muziek, maar ik stoor me te erg om er echt van te kunnen genieten. En als ik daarbij ook nog eens spontaan last krijg van uitdrogingsverschijnselen, weet ik genoeg: ik ga maar weer eens een biertje halen. [Robert]
Gelukkig was het geluid bij Sinister ietsje beter, want van beukende death metal zonder enig volume of kracht zou al helemaal niks overblijven. Niet dat het geluid nu optimaal was, nee, maar alles was goed te volgen en de instrumenten waren goed te onderscheiden en dat was immers al heel wat deze dag. Het optreden van deze toch wel legendarische Nederlandse death metal band was eigenlijk best genietbaar. Voormalig drummer Aad Kloosterwaard heeft inmiddels zijn drumstokken vervangen door een microfoon en brult tegenwoordig de nummers vol. Persoonlijk mag ik de nieuwe line-up wel, want hun laatste werkstuk Afterburner vind ik toch wel een van de beste platen die Sinister ooit heeft uitgebracht. Helaas komen de nieuwe nummers live niet zo tot hun recht als op cd, maar met een goede geluidsman en misschien nog een tweede gitarist erbij, zou dit euvel wel verholpen kunnen worden denk ik. Ik hoop de band in ieder geval binnenkort nog eens te aanschouwen onder betere omstandigheden. [Robert]
Over de cd Spirit van Eluveitie was ik zeer te spreken. Een schitterende plaat die ik regelmatig de cd speler nog indouw. Op het podium zag het er ook zeer indrukwekkend uit, maar ja, weer kan ik het niet laten om over die geluidsman te zeuren. Zowat de helft van de instrumenten was simpelweg niet te horen. Doodzonde, want juist de middeleeuwse instrumenten zorgen voor de unieke sound van Eluveitie. Nummers als Your Gaulish War hadden dan live ook niet de impact die ze op cd wel hebben. Maar ik heb begrepen dat Eluveitie nog in verschillende Nederlandse clubs gaat optreden, ik hoop dat ik nog bij één van deze shows kan zijn, waar de band kan bewijzen met een goed geluid wel degelijk weet te overtuigen. De potentie is er zeker. [Gurbe]
Nu vrijwel iedereen de pens vol bier had, was het tijd voor feest. Een feest van herkenning welteverstaan. Stormrider kwam even een fantastisch stel klassiekers ten gehore brengen. Ditmaal met een invalzanger en met Dennis Schreurs van Severe Torture om ook een aantal death metal klassiekers te spelen. En wonder boven wonder… het geluid was zowaar redelijk te noemen. Slecht dertien bands waren er nodig tot de geluidsman enigzins in de gaten kreeg in welke richting hij de voor hem zo vreemde knopjes diende te draaien. Vanaf Master of Puppets was het één groot feest. Na de reguliere set met als ik het me goed herinner (ja, ik had ook een biertje op..) onder anders Future World, Metal Church, Metal Daze en Angelwitch, was het tijd om van zanger te wisselen. En wat mij betreft is het nu al zeker dat ook Stormrider of Death een groot succes gaat worden. Out of the Body van Pestilence, Circle of the Tyrants van CelticFrost, Innerself van Sepultura, Spiritual Healing van Death en vooral Left Hand Path van Entombed zorgde voor dik kippevel op m’n klauwen. Wat een gigantisch moddervette set. Het vele geheadbang zal weer zorgen voor een kleine opleving in de cremespoeling en conditioner handel. Helaas duurde dit voor mijn gevoel veel te kort. Het was namelijk alweer tijd voor de toegiften. Wederom werd er van zanger gewisseld, Dennis mocht zijn keeltje de nodige rust gunnen. Zijn stem leent zich dan ook niet echt voor Fun Palace van Annihilator en Fast as a Shark van Accept, welken dienst deden als toegift. Om Stormrider als hoofdact neer te zetten is wat mij betreft een ijzersterke zet van de organisatie geweest. Zoals ik al eerder zei kon Stormrider wat mij betreft niet lang genoeg spelen. [Gurbe]
Evenals vorig jaar kunnen we weer spreken van een zeer geslaagd gemoedelijk feestje. Helaas had Erwin Krol dit jaar wat minder zon voor ons in petto en vielen er zo nu en dan wat lokale buien. Gelukkig hadden we hier weinig last van, omdat de organisatie dit jaar had gedacht aan schuiltent, vanwaar de bands nog prima te bekijken waren. Voor een ééndagsfeest kan de kleine keuken van Occultfest met hamburgers en pannenkoeken er prima door. Indien je op de camping verblijft is een barbecue met goede stukken vlees geen overbodige toevoeging. De veelzijdigheid in programmering was ook fijn: Of je nou graag met corpsepaint op rondloopt en kwade koppen trekt tijdens Serenade Of Darkness, graag aan airplaying doet tijdens Sinister of juist wil dansen op Eluveitie.. Het kon allemaal. De tweede van september was weer een heerlijke sfeervolle dag. Nu maar kijken wat de organisatie volgend jaar gaat doen: Komt die vrijdagavond erbij of zal Occultfest dezelfde opzet houden?
Tekst: Jan Hendriksen, Gurbe van der Wal, Robert de Leeuw, Renée van der Ster
Links: