Molfest Gothic 2003
JC Kompleks – Heerhugowaard
Zaterdag 24 mei 2003
Sinds een aantal jaren wordt in het knusse Heerhugowaardse jongerencentrum Kompleks 3 maal per jaar het festival Molfest gehouden. Naamgever Sebastiaan Mol en zijn kompanen trakteren het publiek elke keer weer op leuke packages onder de noemers ‘Metal’ (nu-metal, thrash metal, progressief e.d.), ‘Brutal’ (death- en black metal) en zoals op deze zaterdag ‘Gothic’ (gothic metal, doom, etc).. Ondanks de fikse afstand tussen zijn woonplaats Breda en het Noord-Hollandse Heerhugowaard was Michiel B. Weer graag van de partij. Wat wil je ook met een line-up met The Wounded, Manic Movement, Epica en To Elysium….
Na eerder op de dag de opnames van een van de leukste TV-programma’s van Nederland (Kopspijkers) bijgewoond te hebben, arriveerden ondergetekende en vriendin rond kwart over 8 in Kompleks alwaar het Zwolse To Elysium de aftrap van deze editie van Molfest Gothic zou verzorgen. Hun debuutplaat “Dearest Vile” deed me afgelopen jaar niet echt veel en dus was het de hoogste tijd om eens te gaan bekijken hoe het gezelschap het er live vanaf bracht. Al na de eerste paar nummers was ik overtuigd: To Elysium staat live als een huis. Wat een power straalt deze band uit! De vocale duels tussen zanger Rein en zangeres Esther, wie ik op de CD nog wat eentonig vond overkomen maar vanavond stond ze haar mannetje, waren prachtig en drummer Sjoerd liet even horen waarom hij ook in The Monolith Deathcult speelt. Kolere wat speelt die kerel strak. Aangezien de band momenteel de laatste hand legt aan haar tweede album, wat “Nightmare’s Nest“ gedoopt gaat worden, werd ook hier alvast een voorproefje van gegeven. Met ook nog eens een prima zaalgeluid leverden de jonge honden en veteraan Manny van To Elysium hier vandaag een prima optreden af..
Toen was het de beurt aan Epica. In haar korte bestaan heeft deze band toch al een aardige schare fans weten op te bouwen dus het was dringen geblazen voor het podium. En dik terecht ook want Epica speelde een lekkere set. Zo zenuwachtig als de band nog bij haar debuutoptreden als voorprogramma van Anathema was december jongstleden zo ontspannen en enthousiast stond men ditmaal op het podium. Met name zangeres Simone Simons gaat met sprongen vooruit zowel in haar presentatie als met haar stem. Het publiek genoot van de set die doorspekt was met toch met name de wat hardere nummers van het aankomende album “The Phantom Agony” (de van de demo bekende nummers “Illusive Consensus” en “Cry For The Moon” aangevuld met het Arabisch aandoende “Seif Al Din”, “Sensorium”, “Facade Of Reality” en het titelnummer) en ook de After Forever cover “Follow In The Cry” met piano-intro stond wederom op de setlist. Om een acute gehoorbeschadiging te vermijden heb ik na 3 nummers de achterzijde van de zaal opgezocht want het volume was werkelijk een aanslag op de trommelvliezen. Eenmaal in rustigere oorden aangekomen, viel me op dat de mix ook niet al te sterk was. De toetsen waren lastig te horen en ook de samples kwamen er niet echt lekker door. Ook had ik sterk de indruk dat het podiumgeluid niet al te best was want Mark zijn screams kwamen behoorlijk geforceerd over. Nu de band haar debuutalbum uit heeft, adviseer ik ze sterk om goede, vaste geluidsmensen in dienst te nemen want het zou bijzonder jammer zijn als de mooie volle sound van “The Phantom Agony” live zo erg uit elkaar valt als vandaag gebeurde. Epica is in elk geval op veroveringspad. Hou ze maar eens tegen.
Na een paar gehoorbeschermers gekregen te hebben (waarvoor veel dank aan organisator Sebastiaan Mol) was het weer eens tijd om naar voren te gaan om een van Neerlands beste bands te gaan bekijken, het uit Emmercompascuum afkomstige The Wounded. Oorspronkelijk stond deze band gepland als headliner maar aangezien er al behoorlijk was uitgelopen op het tijdschema en aangezien het 2 maal ombouwen van de drumkit tot nog meer vertraging zou opleveren, werd besloten dat The Wounded en Manic Movement stuivertje zouden wisselen in de line-up. Onder aanvoering van zanger/gitarist Marco v/d Velde werd het sterk uitgedunde publiek (zouden toch de meeste mensen voor Epica gekomen zijn?) getrakteerd op (in mijn optiek) de beste set van de avond. Gastzangeres Marieke kwam ook nog haar kunstje vertonen tijdens het openingsnummer “Garland” en “Billet Doux”. Hun meest recente album “Monument” was de hoofdmoot van de set maar ook kregen we middels “Running On Empty” alvast een voorproefje van het nieuwe The Wounded album wat naar verwachting dit najaar gaat verschijnen. Ik mag hopen dat daar ook de fabelachtige Nirvana cover “Smells Like Teen Spirit” op zal gaan verschijnen want deze in een Wounded-jasje gegoten klassieker was wellicht de grootste verrassing van de hele avond. Dit optreden bevestigde eens temeer mijn standpunt: The Wounded weet met zeer beperkte middelen een geweldige sfeer neer te zetten, keer op keer weer..
Aangezien het na het optreden van The Wounded wel heel lang duurde voordat headliners Manic Movement hun spullen hadden opgebouwd en eindelijk aan spelen toekwamen, kozen mijn vriendin en ik eieren voor ons geld en togen we na deze geweldige dag terug naar het Zuiden. Uit reacties van mensen de wel gebleven waren, heb ik begrepen dat het optreden van Manic Movement (waarin men trouwens afscheid nam van lead-gitarist Phil) wederom stond als een huis. Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht van onze sympathieke Vlamingen…
Link: http://www.molfest.com