De tweede dag van de Little Devil Doom Days III begint een uur eerder dan de eerste dag en sluit daarmee mooi op tijd af voor mensen die nog met de trein moeten en voor wie de werkweek weer op maandag begint.
Wie dacht lekker rustig te kunnen beginnen aan dag twee, komt bedrogen uit. Offerblok serveert ons een loodzware doomset met sludgy invloeden. Zanger Joost, die de longen uit zijn lijf schreeuwt, begint vaak vóór het podium. Tja, dan maar meteen er weer vol in! De band speelt strak en wisselt hele heftige passages af met minimalistische tonen. Denk Neurosis meets Eyehategod.
De band speelt richting het einde van de set een nieuw nummer dat nog geen naam heeft. Wellicht is Offerblok een gepaste naam voor dit nieuwe nummer, want het is exemplarisch voor het bandgeluid. Een prima set, die een goede aftrap vormt voor dag twee.
Uur schotelt ons als tweede band van vandaag vijftig minuten psychedelische doom voor, waarop het heerlijk dagdromen is. De reïncarnatie van Dresden/Leningrad of toch een geheel nieuw project? Het feit is dat er alleen nieuwe nummers gespeeld worden, nummers van het binnenkort te verschijnen, titelloze album, dat vooralsnog alleen op cassttebandje(!) zal verschijnen. De ijle zang werkt perfect bij het zware bandgeluid en stuwt het geheel naar een hoger niveau.
Zanger en gitarist Sebastiaan tovert de ene na de andere ‘devil’s tone‘ uit zijn gitaar en de drummer en bassist leggen een strakke basis onder de zweverige klanken. Na het geweld van Offerblok is het lekker zweven bij Uur. Reïncarnaties zijn een feit en Uur bewijst dat deze van minstens even goede kwaliteit kunnen zijn als een eventuele voorganger.
Desolate Pathway zal zich nog nooit zo eenzaam hebben gevoeld als vandaag. Slechts een handvol mensen komt de band checken. Voor een band van dit kaliber, die de moeite heeft genomen om helemaal uit Engeland naar Tilburg af te reizen, moet dit toch wel heel frustrerend zijn. De band laat dit vooral de pret niet drukken en werkt zich vol overgave door een set van met heavy metal doorspekte traditionele doom.
Dat laatste is niet zo heel vreemd, aangezien zanger/gitarist Vince Hempstead een verleden heeft bij onder andere Pagan Altar en Sacrilege. Zo nu en dan lijkt het alsof er een tweede stem in het bandgeluid is gemixt. Vince trekt blijkbaar een register open dat galmt en de illusie wekt dat er twee zangers zijn.
Insanity Reigns Supreme draait al bijna dertig jaar mee en is de occulte vreemde eend in de bijt. Volop occulte symboliek en een karaf met rode vloeistof, die de woest ogende zanger tot waanzin lijkt te drijven. Muzikaal is het prima in orde, maar van doom is niet of nauwelijks sprake.
Occulte black metal is wat we voorgeschoteld krijgen, gespeeld door een band die zichzelf uiterst serieus neemt. De zanger, gitarist en de drummer zijn in religieuze kledij gehuld. Dat zien we wel vaker bij bands in dit genre, maar laat toch altijd een beetje een vreemd gevoel achter.
Aan Gigatron2000 de taak om het festival waardig af te sluiten. De fans die de volledige rit hebben uitgezeten, reageren enthousiast op de instrumentale stoner/doom van de band. Met de meest up-tempo set van het weekend, komen bijna de voetjes van de vloer. De band speelt enkele nieuwe nummers, met de leuke werktitels Nieuw Nieuw (Stoner) en Nieuw Nieuw Nieuw (Groove).
Een enkele keer gaat het fout en volgt de droge opmerking “Vakje vijf.“, waarna het nummer opnieuw ingezet wordt. De band heeft tevens een Black Sabbath-medley en een nummer van Karma To Burn in de set opgenomen. Het publiek reageert hier goed op en geeft nog één keer alles wat het in zich heeft. To doom or not to doom, that’s the question.
Ondanks de magere opkomst op zondag, smaakt het festival zeker weer naar meer. Hopelijk vinden de organisatoren Vitus, Butcher en de Little Devil ook voor volgend jaar weer de moed om een tweedaags doomfestival voor Tilburg te organiseren.
Datum en locatie:
Zondag 13 mei in Tilburg, Little Devil Bar
Foto’s:
Vitus-Frank
Links: