Heidenfest 2011 in TRIX
16 Oktober, Antwerpen
Paganfest én Heidenfest staan beiden met veel zorg in de agenda van pagan metal-fans genoteerd. Hier was dat niet anders! Op 16 oktober deed Heidenfest muziekcentrum TRIX aan op de Antwerpse Singel. Een uitverkochte zaal, heel wat drank en goede muziek, veel meer was er voor de kleine duizend fans niet nodig om er een onvergetelijke avond van te maken.
Het IJslandse Skálmöld beet het spits af. Vorig jaar brachten deze jongens hun debuutplaat Baldúr uit. Deze plaat werd internationaal door pers en fans geprezen en de band werd gebombardeerd tot paradepaardje van Napalm Records. Hier op Heidenfest hebben ze dan ook bewezen dat ze alle lof meer dan waard zijn. Deze beginnelingen deden het namelijk geweldig op dat grote podium. De TRIX ging volledig uit zijn dak en de zaal veranderde in geen tijd in een grote sauna. De band wist het publiek onverbiddelijk om de vingers te draaien met het meest bekende en waarschijnlijk ook beste nummer Kvaðning. Zo’n grote tour voor een beginnende band? Petje af voor de jongens van Skálmöld!
Eén van de bands die mij het meest aansprak op deze affiche was toch wel Trollfest. Trollfest brengt momenteel, houd je vast, ‘True Norwegian Balkan Metal’. En hoe ze dat brengen! De rondbuikige zanger Trollmannen kwam het podium op in een jutten pakje met kroon en zette zo de toon voor een grappig, amusant en energiek optreden. Toen de band aanzette kreeg je al snel de indruk dat heel wat aanwezigen de band niet zo kenden, toch werd dit goed gemaakt toen er vuisten de hoogte ingingen en bijna de hele zaal uit volle borst meezong met onder andere hun bekendste nummer van die avond: Der Jagermeister. De nummers werden zonder al te veel fouten uit de snaren getrokken en er was heel wat dynamiek op het podium. Manskow was nét die dag jarig en het publiek begon spontaan Happy Birthday te zingen voor de blozende accordeonspeler. Toen de band het laatste liedje voor die avond (Helvetes Hunden) aanzette werden de collega’s van Skálmöld op het podium getrokken om mee te dansen en te zingen. Ook Alestorm‘s overgelukkige (en kleinste) Danny kwam het podium op om mee te feesten met zijn vrienden. Een geslaagde set! Ik keek zwaar uit naar Trollfest en ze wisten mij te bekoren!
Nóg een band waar ik grote fan van ben is het Russische Arkona. Spijtig genoeg wist die band me niet helemaal te bekoren. Integendeel, de set was één grote anticlimax. Sinds de band doorbrak met Goi, Rode Goi!
wist de groep heel wat fans bij elkaar te scharen. Dit jaar nog brachten de Russen en Russin zelfs nog hun nieuwe album Slovo
uit. Het was dus ook niet te verwonderen dat de setlist vooral op het nieuwe album was gefixeerd. Het publiek echter, kende de nieuwe nummers niet zo en de sfeer bereikte een dieptepunt voor die avond. Het publiek danste niet, ging een pintje halen of bleef gewoon wat praten met vrienden. Misschien was het de taalbarrière (de band spreekt bijna geen Engels) die ervoor zorgde dat de band het publiek niet opgewarmd kreeg maar het kon ook te maken hebben met het verschrikkelijk slechte geluid. De ene keer stonden de vocalen te luid en de andere keer kwamen ze niet boven de drums uit. De rituele trommels die aan Masha’s microfoon waren bevestigd waren bijvoorbeeld helemaal niet te horen, terwijl die trommels een leuk cachet aan de show en muziek hadden kunnen geven. Gelukkig had Arkona toch nog enkele oudere nummers in de lijst gestopt: bij Goi, Rode Goi! en Yarillo ging het publiek wat meer meebewegen wat het optreden toch een beetje kon redden.
Nog voor Arkona goed en wel het podium had verlaten, begonnen de honderden piraten al om de Britten van Alestorm te roepen. Tijdens het interview zaten de jongens rustig in hun kamertje biertjes te drinken en te praten. Het lijkt wel alsof ze met dezelfde relaxedheid op het podium stonden. De nummers werden niet altijd even correct gespeeld, integendeel, hier en daar werd er een vrije interpretatie doorgedrukt wat heel de show een stukje leuker en verrassender maakte. Het publiek, dat vol piraten en ander zeegespuis zat, ging helemaal uit zijn dak. Een recordaantal crowdsurfers werden van het publiek geplukt, zelfs jongens in rubberbootjes waagden zich aan de grote oversteek richting podium. Tot groot jolijt van Alestorm natuurlijk. Muzikaal zat het niet altijd even goed tijdens dit optreden maar dat weet je als je naar een Alestorm-optreden gaat: het is de sfeer die het belangrijkst is, en die zat er hier op Heidenfest helemaal in. Tijdens de Heidenfest-tour werden deze piraten trouwens vergezeld door een tweede toetsenist, wat de muziek opeens een pak voller en beter maakte dan gewoonlijk. Eén van hun meest gedurfde en tevens meest epische nummers moet wel Death Throes Of The Terrorsquid zijn. Het was dan ook geweldig dat zij dit nummer live speelden. Vreth van Fintroll en zijn demonische stem kwamen hen vergezellen tijdens het black metal-intermezzo. De stem van Vreth was zelfs beter dan de vocals op de CD!
Turisas was de laatste band die ik zag. De band is doorgebroken door de cover van Rasputin (Boney M) en dit jaar brachten deze krijgers hun nieuwe plaat Stand Up And Fight uit. Ook hier hoorde je dat de nadruk van de setlist op de nieuwe plaat lag. De nummers werden goed gespeeld en het publiek, inclusief schreeuwende groupies, ging uit zijn dak. Ook zij speelden, hoe kan het nu anders, ouder materiaal. Spijtig genoeg merkte je ook tijdens dit optreden de grote kloof tussen het oude en nieuwe materiaal. Waar het oude materiaal sterk stond op het podium kwamen de nieuwe liedjes over als ‘Disney Battle Metal’. Rasputin en To Holmgard And Beyond kregen de hele zaal aan het springen en maakten de hele set goed!
Links: