Vrijdag 23 juni
Aan The.Maple.Room de eer om Graspop Metal Meeting 2006 te openen.
Deze zes Belgische heren speelden namelijk als eerste op de metaldome stage.
Ik heb deze band al een aantal keren live mogen aanschouwen en elke keer weten ze met hun strakke emocore mij heel erg te plezieren.
Ook deze keer is dat niet anders en volgens mij zijn veel andere vroege vogels dat erg met me eens.
Het geluid is meteen erg goed en een moshpit wordt meteen ingezet.
De nummers slaan aan en veel mensen laten een luid applaus horen.
De heren laten niet alleen nummers van hun succesvolle album Uncover Everyone horen maar ook vast wat nieuwe.
Volgend jaar misschien op een van de marquee’s? [E]
De vrijdag bestaat uit een behoorlijk aantal oudere classic rock/metalbands.
Natuurlijk heeft nog lang niet iedereen de weg naar het podium gevonden of is nog bezig met de tent op te zetten wanneer Anvil het podium betreed.
Met een grijns van oor tot oor spelen ze een set van oude krakers als School Of Love en 666.
Zanger Lips geniet zichtbaar van het feit dat ze op graspop staan: ‘Wow, De laatste keer dat we voor zoveel mensen in deze buurt speelden zal begin jaren ’80 geweest zijn’.
Bij Free As The Wind richt zanger Lips zich tot de wat oudere metalfans in het publiek: ‘Deze song komt uit de tijd dat we nog wat meer haar hadden’.
Na Metal On Metal is dit enthousiaste optreden voorbij, een optreden dat zeker voor de nodige nostalgische gevoelens zal hebben gezorgd bij de wat oudere metalfans. [J]
Na Anvil is het de beurt aan Y&T.
Na een klein gedeelte van het instrumentale From The Moon trappen Dave Meniketti en co af met Rescue Me.
De bezonnebrilde band heeft echter last van wat geluidsproblemen.
Bij Mean Streak klinkt het al beter maar nog steeds niet optimaal.
Misschien dat daardoor de solo’s van Meniketti ook wat minder goed uit de verf komen in dit eerste deel van de set.
Drummer Mike trapt daarna ook nog eens door zijn bassdrumvel heen.
Na het vervangen van de bassdrum komt de band echter op gang.
De daaropvolgende songs Black Tiger en het bluesy instrumentale I’ll Cry For You zorgen voor het nodige kippevel en I Believe In You en From The Moon/Forever klinken wederom meesterlijk.
Helaas over het geheel genomen een minder optreden dan ik van ze gewend ben. [J]
‘What the hell doet ie’ is het eerste wat ik me afvraag als zanger Matt van de gehypte band Trivium zijn zangpartijen inzet.
Zoals hij namelijk al eerder in interviews had gezegd is hij het zat om te schreeuwen.
Dit was niet gelogen en wat Trivium in mijn ogen Trivium maakte is plotsklap verdwenen.
Schreeuwen doet hij namelijk niet meer en probeert zijn stem zo op te zetten als die van hun grote idolen van Metallica.
Heel erg zonde en zelfs bij een oud nummer van hun debut CD Ember To Inferno laat hij alle schreeuwpartijen over aan de andere gitarist Corey.
Ook lieten ze nog even een nieuw nummer horen wat ze beter niet hadden kunnen doen.
Niet alleen omdat het een slecht Metallica rip-off nummer was maar ook omdat het publiek niet tot nauwlijks reageerde.
Het publiek scheen de band nog wel te trekken maar voor mij is Trivium nu al verleden tijd.
Zonde want de eerste twee shows die ik van deze band zag was ik helemaal ondersteboven van ze en ook hun CD Ascendancy draait nog regelmatig zijn rondjes maar nu ze het schreeuwen achterwege laten en helemaal Metallica gaan proberen te imiteren is het voor mij gedaan. [E]
Na Trivium is het de beurt aan het Duitse Edguy.
Met Lavatory Lovemachine wordt dit uurtje Edguy geopend.
Compleet met cowboyhoed en foute gele microfoon zingt Tobias Samett over een stewardess, die hem erg bezighoudt waardoor hij vergeet dat ze gaan neerstorten.
Babylon is de volgende in de set.
Tijdens dit nummer wil Tobias het publiek graag horen meezingen en krijgen we een ‘ik zing voor, jullie zingen na’ gedeelte.
Het publiek reageert niet enthousiast genoeg volgens Tobias waarop hij het publiek vertelt dat dit een metalshow is.
Verder worden o.a. het oudje Vain Glory Opera, Superheroes en het up-tempo nummerMysteria gespeeld.
Tobias springt als een jonge David Lee Roth in de lucht en ook de drummer in zijn met koeienvlek beprinte t-shirt springt op en neer achter zijn drumstel.
Avantasia en King Of Fools sluiten deze prima greatest hits set af en de band belooft om de volgende tour wel wat meer in onze buurt te komen spelen want er blijkt toch wel publiek voor hun muziek te zijn. [J]
Dit is de derde keer dat ik 36 Crazyfists mag aanschouwen in een maand.
Niet dat ik daar een probleem mee heb want het is namelijk altijd feest met deze band.
Ook deze keer was de band weer lekker op dreef en dat was te merken aan de respons van het publiek.
Meer crowdsurfers dan de rest van de dag, een grote (mosh)pit en luid gejuich na elk nummer.
Dit zorgde er weer voor dat de band extra energie kreeg om nog meer te geven.
Helaas heeft de band een soort van vloek over hun hangen dat er op elk festival wel geluidsproblemen aanwezig zijn.
Gelukkig niet in het publiek want hier was het geluid erg goed maar de drummer werd na elk nummer bozer en bozer omdat er iets (niets?) te horen was over zijn monitor.
De band wisselde zowel oude nummers af met nieuwe nummers en na 40 minuten sloot de band helaas alweer af met publieksfavoriet Slit Wrist Theory.
Achteraf gezien een van de leukste optredens van GMM 2006. [E]
Soilwork speelde vorig jaar ook op Graspop en liet toen een goeie indruk achter.
Eigenlijk doen ze dit jaar niet veel anders dan vorig jaar en wisselden ze zowel oude als nieuwe nummers met hoog tempo af.
Wat altijd erg kenmerkend is aan een show is het spelplezier die je letterlijk van de gezichten af kunt lezen.
Het publiek zong/schreeuwde elk nummer uitgebreid mee en crowdsurfers waren hier ook in grote getallen aanwezig.
Toch had ik het gevoel dat de band zich deze keer niet helemaal gaf of kon geven maar daar leek het publiek zich niks van aan te trekken.
Een goede show maar ik heb ze weleens beter gezien.
Hulde aan de gekkenbekken contest die de gitaristen bijna elk concert houden. [E]
Twee jaar geleden moest ik voor Evergrey behoorlijk vroeg mijn bed uit want ze stonden al vroeg op het hoofdpodium geprogrammeerd.
Inmiddels is er het één en ander veranderd en staan ze als één na laatste in de tent op deze vrijdag.
Na het intro zet de band in met Blinded.
Met een enorm goed geluid speelt de band vervolgens een soort van greatest hits set, die naast de bekende songs als She Speaks To The Dead, More Than Ever en Touch Of Blessing en het geweldige Recreation Day, ook nieuw werk bevat van het laatste album Monday Morning Apocalypse.
Opvallend is dat de songs van deze laatste CD live vetter klinken dan hoe ze op de nieuwe cd staan.
Het wordt allemaal met net wat meer pit gespeeld.
Datzelfde geldt voor Still In The Water en Obedience.
De ballad I’m Sorry heeft een hoog kippevelgehalte (wat een mooie song is dat toch).
Drummer Jonas komt nog even het publiek ophitsen voordat Mark The Triangle en The Masterplan als toegiften worden gespeeld.
Wederom een meesterlijk optreden van deze superband. [J]