De zondag van Bospop – 3 juli 2005
In het weekend van 2 en 3 juli opende het Weertse Bospop haar spreekwoordelijke deuren voor ons muziekliefhebbers. En dit keer waren het niet zo maar deuren, maar een groots opgezette poort naar de al weer 25e editie van festival, extra reden tot feest dus. En een feest, dat heeft de organisatie er van weten te maken. Namen als Iron Maiden, Joe Cocker, Marillion en Porcupine Tree hebben talloze bezoekers – of nou ja, met bijna 20000 betalende bezoekers is er blijkbaar wel geteld – zich een weg naar Weert doen banen en het niet al te grote festivalterrein goed vol doen lopen. ZwareMetalen was de zondag ook aanwezig in de vorm van Arjan Hoogendoorn, Kees van Peer en Twan van Knippenberg, aangetrokken door een stevige lineup en natuurlijk de broodnodige gezelligheid.
Aan onze landgenoten van SQY Rocking Team de eer om op zondagmorgen de slaap uit de ogen van de festivalgangers te spelen. Ondanks het feit dat er nog niet al te veel publiek voor het podium stond, gaven de Brabanders een energiek optreden weg, dat voor het leeuwendeel bestond uit nummers van hun meest recente wapenfeit Full Throttle. Onder een al behoorlijk benauwende zon kregen we naast prima uitvoeringen van opener No Guts het tekstueel hilarische Struggle, het felle Tonight’s The Night en het mooie slepende Southern Moon, ook nog de bandklassieker From Soho Down To Hollywood en een cover van Monster Magnet’s Hotel Baby voor de kiezen. De band beschikte over een uitstekend geluid, wat niet van alle bands op het hoofdpodium gezegd kon worden, maar daarover later meer. (KvP)
Action in DC zette als eerste band in de tent een erg lekkere show neer en ik kreeg de indruk dat het in de tent nog drukker was dan op het podium bij SQY Rocking Team. Er werd een lekkere pot AC/DC covers gespeeld en die gingen er goed in bij de zaal, maar wat wil je dan ook met nummers als TNT, Highway To Hell, Thunderstruck en als afsluiter For Those About To Rock (We Salute You). Daarnaast had de band nog best een redelijk geluid. Dit optreden was veel beter dan wat de band vorig jaar op Graspop deed, alleen had de “Angus Young” van de band zijn stiptease act wel weg mogen laten. (AH)
Vervolgens was het de beurt aan de power-/speedmetal band Dragonforce om het hoofdpodium te betreden. Met een ietwat twijfelachtig enthousiasme kwamen ze op en ondergetekende kreeg de indruk dat bepaalde bandleden – ik noem een gitarist – iets te goed hadden genoten van de vele geneugden die ons land kent. Met hun lange en vlotte nummers wisten ze echter zichzelf en het publiek, dat ondanks het beroerde geluid stond te genieten, toch nog iets los te spelen. Even later blijkt dat de releases van de band toch wel indruk gemaakt hebben als een aanzienlijk deel van de aangelopen massa mensen Fury of the Storm en My Spirit Will Go On weet mee te zingen. Met het optreden in de Effenaar (voorprogramma van W.A.S.P.) enige tijd geleden nog in ‘t achterhoofd viel dit optreden een beetje tegen, maar slecht was ‘t zeker niet te noemen.(TvK)
Na een flinke ombouw waarbij verschillende vreemd aandoende dingen het podium op gesleept worden – tenminste, voor hen die onbekend zijn met de band – komt het immer enthousiaste gezelschap In Extremo het podium opdaveren. Waar Dragonforce zo langzaam op gang kwam weet In Extremo binnen de kortste keer en ondanks de onaangename temperaturen het publiek voor zich te winnen. De welgemeende hartstocht die deze band voor haar middeleeuwse folk-rock combinatie heeft slaat er iedere keer opnieuw in over te slaan naar de mensen tegenover zich en dit optreden was er zeker geen uitzondering op. Het geeft toch altijd een machtig gevoel om het hele publiek uit hun dak te zien gaan op de ritmische muziek en mee te zingen met nummers als Der Wind. (TvK)
Mastodon klonk zoals altijd lekker; de band opende met het lange maar sterke Hearts Alive. Net als altijd stond de set weer in het teken van de nieuwste plaat, maar af en toe was er tijd voor een ouder nummer. Mastodon en vooral frontman, zanger, bassist en rare-bekken-trekker Troy Sanders had het zichtbaar naar zijn zin, net als de rest van de band. Het optreden was erg strak te noemen en het geluid was nog best te doen, maar wat wil je met een band die zoveel optreedt dat het hun tweede natuur is geworden. Helaas voor de band waren er veel mensen die het tijdens het optreden wel gezien hielden en de reacties waren niet zo enthousiast als bij andere bands. Dit was trouwens het 25ste optreden van de band op Nederlandse bodem in 5 jaar tijd, en ze zullen snel weer aan een nieuw album gaan werken. (AH)
Als ik tijdens het optreden van Masterplan in het bezit zou zijn geweest van een vuurwapen, dan had de geluidsman van dienst Bospop in elk geval niet kunnen navertellen. Ik heb me werkelijk tien nummers lang doodgeërgerd aan de onbehoorlijk hard in de mix staande basdrum, die de aanwezigheid van toetsenist Axel Mackenrott volkomen overbodig maakte, terwijl gitarist Roland Grapow alleen goed te horen was in de meer ingetogen stukken. Snelle krakers van het prominent aanwezige debuutalbum als Spirit Never Dies, Crystal Night en Crawling From Hell plus Crimson Rider en Wounds van opvolger Aeronautics verzandden in een dusdanige brij van basgeroffel dat nauwelijks nog sprake kon zijn van enig luistergenot. Eeuwig zonde dus, en het enige wat mij tijdens het optreden door het hoofd spookte was: Enlighten Me. En als Roland dit leest: Endlass das arschloch. (KvP)
Overkill heeft bij mij de reputatie een goede festivalband te zijn. Toch heb ik de band de 2 eerdere keren dat ik ze zag spelen het veel beter zien doen. Dat lag deels aan het geluid, dat niet echt meewerkte; zeker in het begin, maar ook tijdens het optreden van de band. Daarnaast was het net iets minder strak dan voorheen, wat zou kunnen liggen aan de nieuwe drummer. De setlist was gevariëerd met zowel klassiekers als nieuwe nummers die aan bod kwamen. Het is ook altijd leuk om het Nederlands van zanger Bobby te horen, alleen had zijn vrouw hem toch wel even mogen vertellen dat Weert niet in Brabant ligt, zoals hij dacht. Helaas kwamen er tijdens het optreden nog wel wat technische problemen voorbij schieten, iets dat Bobby aangreep om een hele flauwe grap te maken, maar aan het eind van de set was er wel een hele goede sfeer in de tent merkbaar. (AH)
Zou er ook nog ergens een festival te vinden zijn waar Within Temptation niet speelt of heeft gespeeld? De band werd op Bospop in ieder geval weer met open armen ontvangen door de menigte voor het podium en de liefhebbers genoten weer met volle teugen van de zwaar door synthesizers gedragen muziek, met zoals altijd weer Sharon Den Adel als stralend middelpunt. Uiteraard kwamen alle bekende singles voorbij, waaronder de Kate Bush compositie Running Up That Hill, Mother Earth en Ice Queen. ’t Blijft toch altijd weer leuk om de uiteenlopende opmerkingen en reacties op een festivalweide te peilen tijdens een W.T. optreden. Het wordt zo langzamerhand een echte “love-it-or-hate-it”-band. Eerlijk gezegd zal het mijn smaak nooit worden, maar da’s ook helemaal niet relevant. Feit is dat dit gezelschap internationaal flink van zich doet spreken en Nederland weer op de kaart heeft gezet op rockgebied. Het is ze wat mij betreft van harte gegund. (KvP)
My Dying Bride had voor ons wel iets heel bijzonders in petto. Uiteraard stond dit populaire doom-gezelschap in de tent geprogrammeerd, maar de setlist was van dien aard dat zelfs diegenen die tegen wil en dank al tientallen optredens van de band meegemaakt hebben nog iets bijzonders voorgeschoteld kregen. Helaas kon My Dying Bride niet in hun eigenlijke bezetting aantreden, daar drummer Shaun nog geveld is door een enkelblessure; The Prophecy drummer John Bennett mocht de honneurs waarnemen. Nieuwe en oude nummers werden aangedaan door het spelen van, bijvoorbeeld, Catherine Blake, The Trash of Naked Limbs, The Forever People en Like Gods of the Sun.. alleen in een volgorde die ik in ieder geval niet gewend ben van deze mensen. Zanger en voorman Aaron genoot zelf zichtbaar van de muziek en het optreden en ging fysiek goed op in de dramatiek van de nummers. Helaas kon dit ‘enthousiasme’ niet verbloemen dat ook hier wederom het geluid niet piekfijn in orde was. Een irritante brom aan de rechterkant begon mij op den duur wel flink te irriteren.. maar uiteindelijk weerhield me er dat niet van om te verdwijnen in de muziek van My Dying Bride. (TvK)
Het enkele jaren geleden uit het graf herrezen Y&T stortte een verrukkelijke pot passionele Hard Rock uit over het inmiddels bomvolle terrein en vooral de oudere jongeren, waaronder ondergetekende, genoten van elke seconde van het door zanger/gitarist Dave Meniketti aangevoerde gezelschap, bestaande uit Phil Kennemore (bas), John Nymann (gitaar) en Leonard Haze op drums. Het geluid was prima, de doorleefde stembanden van Meniketti betoverden als vanouds en de set bulkte van de klassiekers, waaronder Open Fire, het bloedmooie Rescue Me, natuurlijk I Believe In You, die andere schitterende ballad Winds Of Change, het opzwepende Forever, het door Kennemore zeer matig gezongen Squeeze en het op een bloedhete dag als deze zeer toepasselijke Summertime Girls, wat desondanks gewoon een kutnummer blijft. Helaas geen Black Tiger en Midnight In Tokyo, welke mijns inziens toch echt tot de allerbeste Y&T nummers behoren. Foei heren. (KvP)
Als afsluiter in de tent mocht Porcupine Tree zich presenteren. Speciaal voor Bospop had de band een iets hardere setlist van stal gehaald. Qua podiumpresentatie stelde de band teleur en de interactie met het publiek was ook wat matig. Maar dat zijn echter dingen die Porcupine Tree niet nodig heeft, het is muziek waar je compleet in op kan gaan en dan zijn die punten maar details. Het geluid was schitterend en de band stond erg goed te spelen, strak maar ook met overtuiging. De setlist stond voornamelijk in het teken van de nieuwste CD Deadwing, maar ook veel van In Absentia en een enkel ouder nummertje. Het was een geweldig optreden, zo goed dat ik persoonlijk Iron Maiden een beetje tegen vond vallen erna… (AH)
“SCREAM FOR ME BOSPOP!!!” Twee keer Iron Maiden binnen acht dagen, er zijn weken dat ik ze minder zie. Een week nadat de ijzeren maagden acte de presence gaven op Graspop (of is het Zandpop?) stonden de Britten nu op Bospop voor de tweede maal in de Benelux en opnieuw was het smullen geblazen voor de duizenden. Natuurlijk kregen we exact dezelfde show voorgeschoteld, want improvisatie is iets dat in het Maiden-idioom niet bestaat. Ik vraag me echter af of er iemand om heeft gemaald, want tijdloze klassiekers van de eerste vier albums als onder meer Phantom Of The Opera, Remember Tomorrow, Prowler (allen van het debuut), Murders In The Rue Morgue, Wrathchild, Drifter (allen van Killers), The Number Of The Beast, Hallowed Be Thy Name, Run To The Hills (van The Number Of The Beast) en Where Eagles Dare, The Trooper, Die With Your Boots On en Revelations (van Piece Of Mind) zijn zo sterk dat ze nooit gaan vervelen. Vanwege het feit dat men toert in het kader van de The Early Days-DVD dus geen wereldnummers als Aces High of Fear Of The Dark, daar tegenover staat dat we verschoond bleven van slappe troep als Can I Play With Madness, Heaven Can Wait en Bring Your Daughter, To the Slaughter. De lichtshow was wederom prachtig en Eddie overzag op de vele backdrops het strijdgewoel, waar hij tijdens Drifter nog even ruzie kwam maken met Janick Gers. Het geluid had wat mij betreft wat harder gemogen, maar ik weet niet of dat op het hele terrein zo was. Kortom, de fans kregen weer een oerdegelijke Maiden-show voorgeschoteld en de anderhalf uur waren weer voorbij gevlogen voor ik er erg in had. Volgend jaar zal een nieuw Maiden-album het licht zien en uiteraard komen ze dan weer op visite. See you next year!!! (KvP)
Tja, wat valt er nog te zeggen? Een geslaagd jubileum.. volgend jaar weer! Voor hen die ‘t niet kennen, Bospop is een niet al te groot en vooral heel gezellig festival. Geen exorbitante prijzen, geen enorme wachtrijen voor het sanitair – dat in redelijke staat was aan ‘t einde van de dag, duidelijk zichtbare EHBO en voldoende vochtvoorziening voor een warme dag. Wij hebben ons in ieder geval uitstekend vermaakt, hoewel we er over denken om volgend jaar een stel geluidstechnici te doneren 😉 Geeft in ieder geval aan dat we weer van de partij zullen zijn.
Meer informatie: http://www.bospop.nl
Gerelateerde artikelen: