Walpurgisnacht, Dimensional Psychosis en Saeculum
23 februari 2007, N201, Aalsmeer
Black metal in de provincie, iets wat helaas niet bepaald een alledaags fenomeen is. Deze keer was het de beurt aan het kleine achterafzaaltje de N201, gelegen in Aalsmeer, dat drie Nederlandse bands op het programma had. Een mooie gelegenheid om uit te gaan dacht ik zo, en dus sprong ik op mijn oude trouwe ijzeren ros om de lange, heel lange tocht vanaf Haarlem te maken. Want tsja, de thuiskommogelijkheden zijn vrij beperkt met het openbaar vervoer rond de geplande tijd dat het afgelopen zou zijn en doorhalen tussen de kassen van bruisend Aalsmeer zag ik allerminst zitten.
Saeculum
Omdat het forse eind fietsen nog meer tegenviel dan ik had verwacht was Saeculum al lang en breed aan het spelen toen ik met trillende benen binnen kwam zetten. Gelukkig was ik nog wel op tijd om aardig wat van de band mee te krijgen. Gelukkig ja, want bij binnenkomst werd me meteen duidelijk dat dit behoorlijk goed klonk.
De band, die in 2004 het levenslicht zag, maakte vooral een positieve indruk op me door het nette geluid. Ervaring heeft mij geleerd dat jonge bandjes in kleinere zaaltjes een fenomeen is waar zacht gezegd niet over naar huis te schrijven valt. Maar in dit geval was het gelukkig anders. De band speelde heel degelijk vrij rauw-klinkende blackmetal, zonder echt herkauwend te klinken als talloze andere bands. Toen de band ook nog eens het nummer Prime Evil Renaissance van Satyricon inzette was het hart van de ondergetekende snel gestolen. Ja, een positieve verassing die ervoor zorgde dat ik er spijt van had niet wat steviger door te hebben getrapt.
Dimensional Psychosis
Na Saeculum was het de beurt aan de band waar ik eigenlijk voor kwam, Dimensional Psychosis. Nog niet eerder heeft de band in de buurt opgetreden of had ik de mogelijkheid om ze buiten de buurt live te zien. Iets waar ik nodig verandering in moest brengen, want de cd Magical Matrix of Dimensional Continuum, die al enige jaren oud is bevalt me nog steeds uitstekend. Daarnaast heeft de band alweer klaar om een nieuwe full-length cd de wereld in te helpen, waar ik ook nog eens benieuwd naar was. Kortom, twee hele goede redenen om uit te kijken naar het optreden.
Het optreden stond grotendeels in het kader van het aankomende album Architecture of Realities en het publiek kreeg hier dan ook een flink aantal nummers van voor de kiezen. Vooral het nummer New World Disorder beviel me uitermate prettig. De band lied het niet alleen bij het nieuwe werk, ook een ouder nummer kwam voorbij.
Voor mij was Dimensional Psychosis dan ook de band van de avond, en ik kan dan ook niet wachten tot ik het nieuwe album ter gehore kan krijgen. Helaas was niet alles vlekkeloos aan het optreden. Zo was het geluid, in tegenstelling tot de vorige band, toch een stukje minder goed afgesteld. Vooral de keyboards waren te ver weg. Het grootste minpunt was echter iets wat je de band niet kon aanrekenen, want hoewel er strak werd gespeeld was het (over het algemeen jonge) publiek bijzonder statisch en was het enthousiasme ver te zoeken. Zonde.
Walpurgisnacht
De blackmetalavond werd afgesloten door Walpurgisnacht. Een band die me op cd eigenlijk nooit zo heeft weten te boeien, in tegenstelling tot mijn collega trouwens. Of dat nou een kwestie is van smaak, een overdosis rauwe black metal of dat ik de muziek niet voldoende op me in heb laten werken weet ik niet. Maar desalniettemin was ik wel benieuwd hoe ze het er live vanaf zouden brengen.
Uiteindelijk moest ik toch concluderen dat Walpurgisnacht me live beter kan bekoren dan op cd. De band speelde uiteraard vooral nummers van de full-length cd Die Derwaert Gaen En Keeren Niet zoals De Dood van Kyrië en Verschroeide Verlatenheid. Maar naarmate het concert vorderde kon de muziek me niet blijven pakken en kreeg de aandacht voor bierinname behoorlijk de overhand. Maar ik denk ook dat het tamme publiek er aandeel in had, het aantal haren dat door de lucht gingen waren dit maal weer op één hand te tellen en de band werd er ook zichtbaar niet enthousiaster door.
Walpurgisnacht deed dus waar het voor kwam en (terecht) niets meer, nadat de band het laatste nummer Dood Vederf en Ellende had afgesloten verlieten ze ook weer gauw het podium. Waarna ik me nog even moed in kon drinken voor de reis huiswaarts.
Links: