Vader, God Dethroned, Severe Torture en Inactive Messiah
7 november 2006
Patronaat – Haarlem
Het Patronaat te Haarlem heeft begin november een erg zwaar weekje op het programma gezet, en met zwaar bedoel ik het natuurlijk in de metalen vorm. Maarliefst drie metalavonden staan er in één week geboekt. Op de zaterdag is Tankard aan de beurt en op de vrijdag mag Exodus het gehoorsvermogen van de bezoeker aantasten. Maar eerst was op de dinsdag aan Vader om de kleine zaal op zijn grondvesten te laten schudden. Met de ondersteuning van maarliefst drie andere bands zou dit geen probleem zijn en ging ik op een druilerige dinsdagavond op pad voor een partijtje dode herrie. Iets waar ik wel weer aan toe was, na Lordi had ik toch wel weer de behoefte aan iets echt zwaars.
Inactive Messiah
Van tevoren werd ik door collega Gurbe gewaarschuwd voor deze band. Iets wat me niet bepaald ervan weerhield om te gaan kijken overigens. Integendeel, het maakte me juist benieuwd of het nou echt zo slecht zou zijn als eerder beschreven. Daarnaast heb ik in mijn concertverleden een hele waslijst aan tenenkrommende optredens meegemaakt, dus ik ben heel wat gewend. Als ik er dan ook nog eens bij optel dat de bar in het ergste geval mijn lijden kan verlichten met het nodige gerstenat kon er gewoon niks mis gaan.
Eigenlijk moet ik vaker met zo’n instelling bandjes gaan kijken. Want als je het ergste verwacht kan het alleen nog maar meevallen. Dat deed het dus ook. Het geluid was niet zo heel goed afgesteld, waardoor twee mindere elementen voor mijn gehoor praktisch wegvielen, zo kan slecht geluid ook zijn positieve effecten hebben, want zonder de elektronische meuk en wat zang in de verte was het toch aardig goed te pruimen.
Zo bracht Inactive Messiah een vrij korte set waarin ze bepaald geen slechte indruk achterlieten. De nummers kwamen verder redelijk overtuigend over. De band bracht een mengelmoesje van stijlen die, om het simpel te houden, het meest lijkt op death metal. Er zat genoeg snelheid in en een lekkere zware bas in het geluid. Ander nadeeltje was alleen dat de drummer zijn potjes niet altijd even goed wist te raken, maar dat valt ze ook niet kwalijk te nemen aangezien de vaste drummer onlangs nog vervangen is.
Severe Torture
De eerste vaderlandse inbreng kwam van de heren van Severe Torture. De band heeft de laatste tijd de smaak van het touren aardig te pakken gehad en ik was dan ook blij dat ze nu na al die jaren eindelijk ook eens mijn thuisstad aandoen. Voor de eerste maal ook als ik me niet vergis.
Muzikaal gezien weet je eigenlijk ook wel wat Severe Torture te bieden heeft. Van begin tot eind bracht de band ook een bak ouderwets beukende death metal die niet voor tere zieltjes bedoeld is. Op een overtuigende manier bracht de band zijn nummers die de (ondertussen goed gevulde) zaal een stuk beter verteerde. Het echte opwarmwerk was dus begonnen.
Met geluid dat dit keer prima afgesteld was bracht de band een aardig repertoire aan nummers, waarvan er veel van het vorige album Fall of the Despised af kwamen. Nadeel was wel dat het toch een beetje in leek te zakken naarmate het optreden vorderde, ik ben van mening dat dit kwam omdat de nummers live toch behoorlijk op elkaar leken. Hoewel het dus een goede strakke bak herrie was vond ik het toch niet zo heel erg toen de band het podium verliet.
God Dethroned
De tweede Nederlandse band van de avond had wat te laten zien aan de uitverkochte zaal. De band heeft namelijk onlangs het album The Toxic Touch uitgebracht. Zelf heb ik het album nog niet ten gehore gekregen en ik was dus extra benieuwd naar hoe het überhaupt klinkt. Vooral omdat de reacties die ik over het album hoorde aardig positief waren.
Na de vorige twee bands net achter de rug te hebben klonk God Dethroned in ieder geval een stuk verfrissender, de band bracht wat meer broodnodige variatie in de avond. Het publiek reageerde in ieder geval alsof ze wat wakkergeschud werden en al gauw vlogen de haren en wat mensen weer door de zaal.
Uiteraard bracht de band veel nummers van The Toxic Touch, maar ook kwamen er in de lange set natuurlijk nummers voorbij van andere albums. Zo kwamen bijvoorbeeld de nummers Soul Sweeper van het album Into the Lungs of Hell en het oudje Firebreath van het album Bloody Blasphemy. God Dethroned maakte indruk, geen gelul tussendoor, geen lange tussenstukken maar gewoon strak gespeelde metal. Van mij mogen ze dan ook het Patronaat veel vaker aandoen als ze weer eens op pad zijn.
Vader
In september van het jaar 2005 stond Vader voor het eerst in het Patronaat. Het was toen nog best bijzonder dat een tour-a-holic band als Vader nog nooit eerder die zaal had aangedaan. Waarschijnlijk realiseerde de band dat zich ook waardoor ze nu, veertien maanden later, weer een metalavondje in Haarlem headlinde. Wat ik me nog van die avond in september kan herinneren, was dat Vader de nieuwe grote zaal van het Patronaat goed ontgroende op het gebied van de death metal. Een memorabele dag waar Vader liet zien dat ze al jaren één van de krachtigste death metal bands zijn.
Veertien maanden later deden ze het dus nog even dunnetjes over, maar niet alles is hetzelfde gebleven. Zo heeft de band ondertussen (ook) alweer een nieuw album uitgebracht getiteld Impressions in Blood en is de pens van frontman Peter fors in formaat toegenomen. Zelf ben ik de draad een beetje verloren met al die releases van Vader sinds Revelations uitkwam in 2002 en ik was dus ook verder, na die andere live-ervaring niet zo heel bekend met het nieuwere werk.
Uiteraard bracht ook Vader veel werk van het nieuwe album ter gehore en zoals je van de band gewend bent klonk het strak en overtuigend. Alleen vond ik het nieuwere werk toch erg veel van hetzelfde klinken, op één nummer na. Het nummer Helleluyah!!! (God is Dead) klonk, namelijk dankzij het hoge meebrul-gehalte, een stuk beter. Nummers die ik er echt uit vond springen waren die van (mijn persoonlijk favoriete) album Litany. De nummers Wings en Xeper die van het album gespeeld werden staken boven de andere nummers uit.
De band speelde strak, met volle overtuiging en het publiek genoot zichtbaar. Het was op een gegeven moment zelfs zo erg dat ondergetekende even door de pit heen vloog, iets wat een zeldzaam fenomeen genoemd mag worden. De band speelde hierdoor ook met meer enthousiasme en verlieten tot vier keer toe het podium om met het volle enthousiasme van het publiek weer op te komen. De bassist gebruikte deze mogelijkheid ook meteen om zijn basgitaarcollectie te showen, door iedere keer weer met een nieuwe basgitaar op te komen.
Vader deed waar ze voor kwamen en waar ze goed in zijn. Hoewel ik toch iets meer onder de indruk was van de versie in 2005. Maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken, waardoor ik, nadat de band het traditionele Slayer-geroep beantwoordde met een cover van Raining Blood, vermoeid en voldaan huiswaarts keerde.
Met dank aan collega Arjan voor zijn bijdrage.
Links: