Eén van de twee exclusieve shows dit jaar, waar Delain zijn nieuwe EP laat horen. Geen support, geen poespas, gewoon een uur of twee enkel en alleen de Nederlandse symfonische metalband. Op vrijdag 12 oktober meldde ik mij bij de Patronaat te Haarlem om de tweede show bij te wonen en de primeur mee te pakken.
Op voorhand was ik al geïnformeerd dat het concert uitverkocht was en eenmaal aangekomen rond half negen, is dit ook duidelijk zichtbaar. De zaal staat al propvol en het is letterlijk tussen alle fans door wurmen om maar een redelijk plekje te bemachtigen. Ook is het bloedverziekend heet in de zaal en staat het zweet al op menig voorhoofd nog voor de show is begonnen. De show zou om negen uur moeten starten, maar loopt ongeveer tien minuten vertraging op. Gelukkig, want de DJ heeft net een te gekke plaat van Savatage aangezet, die ik toch wel graag wil afluisteren.
Met een kleine vertraging is het moment dan toch aangekomen. De intro gaat van start en de artiesten van Delain betreden het podium. De aftrap is het nummer Go Away van het album April Rain. Dit is tevens de eerste keer dat ik de nieuwe drummer, Joey Marin (Purest Of Pain), mag aanschouwen. Pas sinds 30 augustus zit hij officieel bij de band, maar onmiddellijk imponeert hij met zijn krachtige slag en zijn machtige sound.
Na deze fijne opener is het tijd voor de eerste primeur: Masters of Destiny. Oorlogdrums zetten de atmosfeer terwijl zangeres Charlotte er een paar magische uithalen uit gooit. Vrij minimalistisch, maar zo mooi. Dat de zaal er helemaal weg van is, blijkt uit mijn trommelvliezen die aan het klapperen zijn, met dank aan een aantal schreeuwende fans dat naast mij staat.
Aangekomen bij de track Suckerpunch, hebben we het eerste meezingmomentje te pakken. Uiteraard heb ik het hier over de ondersteunende zanglijn bij het refrein. Bij het gevoelige The Hurricane komen er al wat emoties los bij Charlotte. Dit wordt nog extra versterkt bij het prachtige Scarlet, met gastartieste Elianne Annemaat op de cello en toetsenist Martijn Westerholt die de melodie vertolken. De tranen zijn zichtbaar bij de zangeres en dit wordt met een gigantisch applaus onthaald door het publiek. Zelfs uw trouwe verslaggever krijgt hier eventjes een brok in de keel.
Tot zo ver is de sfeer in de zaal uitermate fantastisch. Jong en oud gaan uit hun dak en bij elk nummer is het publiek enorm betrokken. Dit wordt door Charlotte nog extra aangewakkerd bij de introductie van Fire with Fire. Een heerlijke track met een hoop toffe harmoniserende riffjes tussen Timo Somers en Merel Bechtold. Aan het einde van dit nummer krijgt Merel ook nog een ‘serenade’ van een geknielde Charlotte.
Mijn metalhartje klopt een stukje sneller bij de opkomst van gastzanger George Oosthoek (MaYan), die ons komt verblijden met zijn deathgrowls en podiumpresentatie bij Hands Of Gold. Wat een fantastische aanwezigheid!
Iets voorbij de helft van de setlist krijgen drummer Joey en gitarist Timo een moment om samen te jammen. De eerste helft van de jam is een prachtig stukje gitaarwerk van de gitarist en de tweede helft gaat de kant uit van progressieve Gothenburger metal. Dit doet gelijk denken aan het laatste album van Purest Of Pain en klinkt erg gaaf!
Het volgende deel van de setlist wordt ook machtig neergezet en bevat onder andere de epische track Pendulum en de hit The Gathering. Het is na afloop van dit laatstgenoemde nummer dat het publiek niet meer te stoppen is. Een continue stroom aan gejuich en geklap voor de band duurt ongeveer drie à vier minuten en Charlotte is duidelijk ontroerd. De stem slaat over, de tranen vloeien over haar wangen en het is eerst even bijkomen voordat de volgende primeur, Hunter’s Moon, gespeeld kan worden.
In dit nieuwe nummer gebeurt echter iets dat mij verrast en niet kan bekoren: gitarist Timo haalt ineens uit met een flink geschreeuwd stuk tekst. Het ligt duidelijk niet in zijn comfortzone en eerlijk gezegd klinkt het ook niet aangenaam. De cleane vocalen van Timo zijn echter vele malen beter en mijn advies zou zijn om de schreeuw achterwege te laten of door Otto uit te laten voeren in de vorm van een deathgrowl.
Ondanks mijn reservering over de schreeuw is de zaal lovend over de nieuwe track. Misschien dat anderen dit juist wel gaaf vinden? Anyway, de afsluiter van de avond is de vrolijke meezinger We Are The Others. En daarmee eindigt een gezellige avond vol mooie momenten en hoogtepunten. Delain, dank je wel! Het was een geslaagd feestje en mijn complimenten voor het nieuwe werk.
Setlist:
- Go Away
- Masters of Destiny
- The Glory and the Scum
- Suckerpunch
- The Hurricane
- Scarlet (met Elianne Anemaat)
- Danse Macabre (met Elianne Anemaat)
- Fire with Fire
- Hands of Gold (met George Oosthoek)
- Sleepwalkers Dream
- Timo & Joey Jam
- Pendulum
- Pristine (met George Oosthoek)
- Mother Machine
- Don’t Let Go
- The Gathering
- Hunter’s Moon
- We Are the Others
Foto’s:
Markus Wiedenmann (Flickr)
Datum en locatie:
12 oktober 2018, Patronaat, Haarlem
Link: