The Unholy Alliance Tour II
Brabanthallen – Den Bosch, 20-10-2006
Vandaag heb ik niet alleen de eer om een interview te doen met Slayer ook ga ik een te gekke avond tegemoet want The Unholy Alliance karavaan is neergstreken in ons land. Naast het voor mij onbekende Thin Eyes Bleed sieren ook In Flames en de mannen van het Bodom meer de bill. Kortom: een perfect avondje uit.
Eerst is het de beurt aan de band Thine Eyes Bleed. De band schijnt de afgelopen vijf jaar in Amerika al heel wat meer bekendheid te hebben verkregen en mag dus openen op deze tweede editie van The Unholy Alliance editie. Ik kende de band eerlijk gezegd nog niet dus ik was wel benieuwd. Het geluid bij deze band is niet helemaal optimaal maar dat is wel vaker het geval bij een openende band. Aan de manier waarop de band op het podium staat is te zien dat ze nog niet zo vaak op zo’n groot podium hebben gestaan. Het is niet zo dat ze compleet vastgeplakt op één plek staan maar een beetje meer bewegen zou niet verkeerd zijn. Het gaat echter om de muziek natuurlijk en dat is er één die goed aansluit bij de andere bands die vanavond op dit podium staan alleen moeten ze zich bedienen van het slechtste geluid op deze avond. Ze passen met hun muziek goed in het straatje van de tegenwoordige metalbands, die zowel gebruik maken van beukstukken alsmede krachtige thrashy riffs. De zanger is helaas nauwelijks te verstaan en hierdoor gaat een groot gedeelte van de songs verloren. De rest van de band moet dit gemis compenseren maar door het niet echt beter wordende geluid komt de band niet goed uit de verf. Ook is de zaal nog niet echt goed gevuld. Mensen druppelen pas net binnen dus dan heb je het als band nog eens extra zwaar. In ieder geval past deze band wel beter in het voorprogramma van Slayer dan sommige andere bands, die hen reeds voorgingen.
Children Of Bodom
Na een intro tape, die meer doet denken aan een quizshow waarbij Frank Masmeijer uw gastheer van de avond zal zijn, trapt Bodom af. De band brengt een set waarin de nadruk ligt op de nummers waarbinnen de nodige duels tussen toetsenist Janne en gitarist Alexi worden uitgevochten. Groot is dan ook mijn verbazing als ik hoor wat een gerommel de heren vanavond produceren. Natuurlijk zijn het topmuzikanten, maar dit ben ik niet van ze gewend. De duels lopen niet synchroon en hier en daar spelen ze gewoon langs elkaar heen. De laatste keren dat ik de band in een zaal zag waren de shows in Tilburg en de show in Hof Ter Loo tijdens hun eigen tour. De show in Tilburg stelde me toen teleur maar ik had al een kaartje voor België dus ben ik daar toch heen gegaan en gelukkig speelden en klonken ze daar vanaf de eerste minuut beter dan ze de gehele show in Nederland hadden gedaan. Deze show komt echter weer meer in de buurt van die 013 show. Songs als Needled 24-7, Hate You en Angels Don’t Kill komen gewoon minder uit de verf. Ook oudere songs als Silent Night, Bodom Night en Hatebreeder kunnen daar weinig aan veranderen. Alexi neemt afscheid met de woorden dat het tijd is om bier te gaan drinken maar dat biertje heb je pas verdiend als je ook een show naar behoren neerzet want dit staat niet in contrast met wat de heren kunnen. Misschien hadden ze zoiets van:’We staan voor Slayer. We spelen onze set en meer eer valt er toch niet te behalen’. Misschien waren ze ietwat teleurgesteld in de opkomst, want de zaal is nog steeds niet bepakt. Het aantal jonge geilende meisjes bleef dit keer beperkt. Ik kan me herinneren dat ik me in 013 af en toe in een soort van TMF avond waande. Dat was nu gelukkig niet het geval.
In Flames
Hierna is het de beurt aan In Flames. De band heeft de laatste tijd regelmatig onder vuur gelegen omdat ze te modern zouden klinken. De band heeft daar verder maling aan en de set bestaat dan ook voor een groot gedeelte uit songs van de latere albums. Na een Knight Rider intro tape inclusief van links naar rechts bewegende lampjes op het podium, die aan K.I.T. doen denken, opent de band met Pinball Map. Aan de houding van de band is te zien dat ze er zin in hebben en vastbesloten zijn om elke criticus de mond te snoeren. Hierna speelt de band vooral nummers van de latere albums Soundtrack To Your Escape, Reroute To Remain en Come Clarity. Onder andere Leeches, Cloud Connected, Trigger en The Quiet Place worden hiervan gespeeld. De oudere fans moeten het doen met Behind Space (de 2000 versie) en grootste verrassing in de set is het nummer Resin van Colony. Tijdens Only For The Weak gaat de inmiddels volledig gevulde zaal van voor naar achter op en neer. De band is inmiddels wel gewend aan het spelen op grotere podia en zanger Anders is inmiddels een goede gastheer, die de kneepjes van het vak kent en het publiek weet te boeien d.m.v. een paar leuke uitspraken als ‘I know I suck, but I’m up here and you are there’ (tegen iemand vooraan die blijkbaar commentaar had). Jammer genoeg is zanger Anders niet altijd goed te horen. Vooral zijn cleane zangpartijen vallen geregeld weg. Naast de hardere nummers spelen ze ook het titelnummer van het laatste album. Dit nummer is een goede combinatie tussen de nieuwe en de oude sound d.m.v. het gebruik van cleane gitaren, die vroeger nogal eens gebruikt werden, en de meer modernere refreintjes. Het is me alleen een raadsel waarom ze Take This Life zo ver achterin de set hebben geplaatst want onder dit nummer ontstaat behoorlijk wat beweging in het publiek. De lichtshow past helemaal bij dit optreden en ook zonder al het vuurwerk dat ze laatst in Eindhoven gebruikten, staat dit optreden verder als een huis. Het vele touren werpt duidelijk vruchten af.
Slayer
Het heeft even moeten duren maar eindelijk is het dan zover. Slayer vereert ons land weer eens met een bezoekje. Het nieuwe album wordt over het algemeen goed ontvangen dus ik ben ook erg benieuwd hoe die nieuwe songs live zullen klinken. De band opent met South Of Heaven en daarna knalt War Ensemble erin. Zoals gewoonlijk zegt Araya weinig. Hij zal zijn stem wel sparen voor de zangpartijen en dat is natuurlijk beter dan één of andere monoloog over iets want daar komen we niet voor. We willen gewoon platgewalst worden door een muur van geluid en even alle ellende van alle dag vergeten en laat de band daar nou juist erg geschikt voor zijn. Van het nieuwe album worden alleen Cult en Eyes Of The Insane gespeeld. Een beetje karig als je het mij vraagt. Ik had graag wat meer van het nieuwe album willen horen zoals bijvoorbeeld een Consfearacy en een Supremist. Maar Slayer wijzigt nooit zoveel aan hun setlist en voor een groot gedeelte is deze dan ook hetzelfde als de setlist die ze speelden tijdens de Amerikaanse versie van deze tour. In Nederland dus wederom geen Antichrist. Waarom wel in Amerika? Wij krijgen Born Of Fire en Die By The Sword. Ook niets mis mee natuurlijk. Postmortem spelen ze ook alleen hier en die song wordt echt op z’n Araya’s ingeluid door middel van de woorden:’I’ve wanted to ask you if you want to die but you sound already postmortem’. Zijn humor is hij dus gelukkig nog steeds niet verloren. Opvallend is dat het nieuwe nummer Cult wat minder fel wordt gezongen dan hoe deze song op de cd staat. Het zal allemaal wel te maken hebben met een nog herstellende Araya. Het podium wordt dit keer opgeleukt door twee grote omgekeerde kruizen bestaande uit Marshall boxen. Achter de band hangt een doek waar van alles op geprojecteerd wordt. Zo zien we tijdens Cult een aantal pentagrammen verschijnen en tijdens War Ensemble beelden van oorlogsvliegtuigen, die bommen gooien. Erg creepy is het gezicht van Ed Gein, dat geprojecteerd wordt tijdens het nummer Dead Skin Mask en ook de schaduwen van marcherende soldaten tijdens Angel Of Death is erg indrukwekkend. Het geluid is goed maar wel erg hard. Vooral de gitaren staan apart afgesteld. Indien je in het midden van de zaal staat heb je het beste geluid, want indien je meer aan King’s kant sta hoor je zijn solo’s beter en als je aan Hanneman’s kant sta hoor je zijn solo’s beter. Dat typische soleren beheersen ze als geen ander en de dive bombs, pic slides en fluittonen gieren je dan ook vertrouwd om de oren. Tom is inmiddels een oude man maar wel één die nog staat te brullen alsof hij in zijn eerste bandje speelt. Lombardo blijft een genot om naar te luisteren. Het is de eerste show van de Europese tour en meestal is het zo dat een band tijdens een eerste show niet optimaal presteert. Bij Slayer is daar weinig van te merken. De machine draait op volle kracht en het optreden is dan ook afgelopen voor je er erg in hebt. Hopelijk staan ze aanstaande zomer inderdaad weer op een aantal festivals want dan ga ik er zeker weer heen want eens te meer laten ze horen dat ze fucking Slayer zijn!
Al met al een erg leuke dag. De voorprogramma’s brachten het er goed vanaf en het geluid was niet verkeerd bij de voorprogramma’s. Alleen het geluid van Thine Eyes Bleed was niet om over naar huis te schrijven en zodoende heb ik daar niet echt een duidelijke indruk van kunnen krijgen. Best wel lullig als de geluidsman jouw tijd gebruikt om één en ander af te stellen maar dat is nou eenmaal part of the deal als je opent op zo’n tour. Alle bands hadden zo hun kleine gebreken maar dat maakt het ook juist weer leuk, want je wilt toch ook niet dat alles precies zo klinkt als hoe het op cd staat, want dan kan je net zo goed thuis een album opzetten en hoef je helemaal niet meer naar een concert te gaan. De lokatie is wel een beetje irritant. Ik had liever gezien dat ze in Ahoy ofzo stonden (ook al is de sfeer daar wat minder gezellig) want de bereikbaarheid van deze hal is nou niet wat je noemt, erg prettig. Vooral Slayer en In Flames lieten een goede indruk achter en Children Of Bodom stelde helaas ietwat teleur. Iets wat je niet zou verwachten aangezien die gasten niets anders doen als touren. In ieder geval was dit weer een zeer geslaagde avond. Een avond waar ik de komende tijd nog wel een aantal keren aan terug zal denken.
Links: