Taste Of Chaos Tour – 013
31 oktober 2006
013 Tilburg
Op dinsdag 31 oktober reisde ik af naar Tilburg voor de eerste europese Taste Of Chaos tour.
In Amerika is deze tour te vergelijken met Ozzfest maar dan voor het emocore/screamo/punk genre.
Helaas is de eerste editie van deze europese tour niet zo uitgebreid als de amerikaanse editie en moeten wij het doen met slechts 5 bands en een openingsact die is gekozen door ingestuurde demo’s/EP’s.
Helaas moest ik door omstandigheden de openingsact Jezus Project uit België missen en wordt het eerste bandje wat ik vanavond te zien krijg Saosin.
Saosin
Op CD wist deze band mij nooit te overtuigen en ondanks de coole maskers (vanwege halloween) zal dat vanavond niet anders worden.
De band speelde de nummers best netjes en met veel overtuiging maar echt uit de verf komen doet het niet.
Hierdoor begint de band al snel te vervelen en kijk je iets vaker op je klokje dan zou moeten.
Ik was overigens niet de enige die er zo over dacht want ondanks de doorzettingsvermogen van de band bleef het publiek erg tam en kwam er niet meer dan een lauw applausje.
Senses Fail
Senses Fail is dan alweer de volgende band die zijn kunsten mag vertonen.
Deze band weet mij in tegenstelling tot Saosin en ondanks het hoge ’emo’-gehalte op CD wel erg te overtuigen en ben benieuwd hoe ze live presteren.
Net als voorganger betreed ook Senses Fail gehuld in maskers wat onwennig het podium, om daarna vol overgave los te barsten.
Het nadeel van de muziek van deze heren is dat ze heerlijke stevige riffs vrij snel afwisselen met cleane zang partijen.
Op CD is dit juist erg lekker maar live kan dit soms wat minder zijn als je net lekker in een riffje zit.
Gelukkig kan de zanger erg goed clean zingen en maakt dat het eigenlijk wel weer goed!
De muzikanten deden ook uitstekend hun ding waardoor nummers als Tie Her Down, Lady In The Blue Dress, You’re Cute When You Scream en Rum Is For Drinking Not For Burning als de nieuwe nummers goed en herkenbaar worden gespeeld.
Het publiek leek alleen iets minder bekend met deze band maar dat maakte mijn feestje er niet minder om!
Underoath
Één van de andere bands waar ik heel erg benieuwd naar ben en mijn reis voor inzette was Underoath.
Eerder dit jaar speelden ze één europese show op Groezrock (België) waar ik in eerste instantie ook naartoe wilde.
Financieel was dat alleen niet interresant voor één band waar ik later wel spijt van had omdat het heel erg goed geweest zou zijn.
Dit maakte mijn verwachtingen voor vanavond natuurlijk nog groter.
Toen de lichten uitgingen was meteen duidelijk dat niet alleen ik voor deze band naar de 013 was gekomen.
Gehuld in Kiss make-up en ontblote boven lichamen waarop stond geschreven: “The Kiss Crew” maakte de entree al meteen tot een spektakel.
Onsmakelijk was alleen wel het nogal dikke keyboard mannetje die heftig heen en weer stond te bouncen wat tegelijkertijd eigenlijk ook wel weer grappig was.
Ondanks dat Underoath één van de grootste publiekstrekkers was vanavond kreeg de band maar 30 minuten speeltijd.
In deze 30 minuten speelde de band vooral veel nummers van hun laatst verschenen Define The Great Line en werd er maar een enkele keer terug gegrepen naar het geweldige They’re Only Chasing Safety.
De nummers werden allemaal erg strak gespeeld en de show was daarbij werkelijk geweldig waardoor het hele publiek vanavond voor de eerste keer helemaal los ging.
Anti-Flag
Een beetje slecht geprogrammeerd waren de punkrockers van Anti-Flag.
De band ging goed van start en lieten zich absoluut niet kennen.
De band speelden de nummers hard en met vol overtuiging maar de verdiende publieksreactie bleef achter.
Hier en daar waren er zeker liefhebbers van de band te bespeuren maar dit waren er te weinig om echt op te vallen tussen al het ’emo’ geweld.
Zelf moet ik echter ook bekennen niks met Anti-Flag te hebben en ook na deze show hebben ze niet meer dan respect voor de doorzettingsvermogen bij mij los gemaakt.
Volgende keer dus maar gewoon tussen genre genoten en dan zal vast en zeker het dak eraf gaan.
Tacking Back Sunday
Tja, dan Taking Back Sunday.
Ook met hen heb ik eigenlijk helemaal niks.
Dit komt door de zeer eenvoudige manier van nummers schrijven.
Daarbij vind ik de stem van de zanger ook niet erg fijn om naar te luisteren.
Live is dit helaas niet anders en heb ik het ondanks de super vette microfoon-gooi-trucjes (die overigens bijna alle bands vanavond toepaste) na vijf a zes nummers alweer gezien.
Ik besluit achter in de 013 de rest van de show te bekeiken en ga me daar steeds meer afvragen waarom Underoath niet als headliner staat geprogrameerd.
Maargoed wat doet voor de band mijn reactie er toe als bijna de rest van de zaal het wel leuk vind?
Leuk bandje maar het spreekt mij totaal niet aan.. smaken verschillen, right?
Links: