Het is in stormachtige omstandigheden en onder veel fileleed dat ik me deze vrijdag naar de Effenaar in Eindhoven begeef voor wat sowieso een knalavond belooft te worden: Killfest! Het is dan ook flink balen als ik er hopeloos te laat aankom en nog net het laatste nummer van de eerste band kan meepikken.
Chronosphere opent vanavond, maar het enige wat ik nog meepik is hun afsluiter, een cover van Ace of Spades. Die klinkt zeker niet slecht, maar helaas is één nummer wat weinig om iets zinnigs neer te schrijven over een optreden. Mea culpa!
Gelukkig sta ik wel present voor Flotsam and Jetsam, toch een van de pioniers binnen het genre. Live is het altijd even afwachten, want de band heeft in de loop der jaren zowel mooie dingen uitgebracht als pure pulp. Je weet maar nooit wat ze op het programma zetten! Uiteraard wat nieuwe nummers (uit The End Of Chaos, en die is prima!) afgewisseld met de nodige klassiekers, zoals Desecrator en Demolition Man. Zanger Eric ‘AK’ Knutson is zeer goed bij stem en klinkt zeer krachtig, wat deze pareltjes uiteraard alleen maar ten goed komt. Wat wel opvalt vanavond is dat men songs speelt die bol staan van de heavy gitaar riffs. Wat kan een mens zich meer wensen op een thrash-avond? Prima optreden dus, alleen wat aan de korte kant. Maar klagen is zagen, dus dat doen we niet.
Wanneer Destruction de gevechten opent met Curse The Gods breekt de hel voor het podium pas echt goed los. Het wordt één grote moshpit die een optreden lang zal duren. Zo heftig, dat er slachtoffers vallen, iemand wordt zelfs weggedragen. Dat ligt vooral aan de nummerkeuze uiteraard, en die is bij onze Duitse vrienden onverbiddelijk. Met een demonisch lachje begint Schmier aan Nailed To The Cross om er meedogenloos Mad Butcher achteraan te knallen. Hoe rommelig de platen van Destruction soms ook mogen klinken, live is hier geen houden aan.
Ook opvallend, er is een nieuwe gitarist. Sinds kort speelt Damir Eskić bij de band, maar dat is er in het geheel niet aan te zien. Als volleerde ‘ouwe rot’ draait hij mee in deze helse machine. Wanneer het eindoffensief wordt ingezet met de heilige Drievuldigheid The Butcher Strikes Back, Thrash Till Death en een vooràl Bestial Invasion is zowat iedereen in de Effenaar compleet uitgeteld.
Na de nodige verfrissingen, nou ja, ben ik net op tijd terug om Overkill te horen losbarsten voor wat het zoveelste optreden zal worden dat ik zie van deze band. En nog steeds met diezelfde overtuiging als lang geleden. Dat ligt natuurlijk aan hun redelijk onvermoeibare frontman Bobby ‘Blitz’ Ellsworth, die vanavond ook nog eens het voordeel heeft dat hij aardig uit de voeten kan in het Nederlands, wat de zaak vaak hilarische proporties doet aannemen. Eigenlijk kan hij na nek problemen niet meer headbangen, maar dat is een detail als je hem bezig ziet. Overkill pakt meteen groots uit. In een hels tempo worden Last Man Standing, Electric Rattlesnake en Hello From The Gutter de zaal in gepoeierd, wat meteen het nodige gemosh teweeg brengt, alsook aardig wat crowdsurfers.
Blijkbaar worden enkele security jongens daar heel zenuwachtig van, want die springers worden wel héél hardhandig aangepakt. En iemand op de eerste rij op zijn gezicht slaan omdat hij kritiek heeft op dat gedrag, is achterlijk. Moest dat nou echt? Het is een thrash-feestje jongens, relax. Heel dat gedoe is gelukkig zo over en de sfeer blijft ongemeen goed. Zeker als er agressieve dingen als Ironbound voorbij komen, en al helemaal als Fuck You aan de beurt is. Het duurt even voor iedereen gefuckt is, Bobby maakt er zoals steeds werk van, maar daarna is het einde van het optreden nabij met Welcome To The Garden State.
Weer absoluut de moeite waard, deze thrash-package met groepen die elkaar waard waren, al stak naar mijn mening Destruction er vanavond bovenuit. Wat er dus op neerkomt dat iedereen zeer goed was en onze Teutoonse vrienden uitstekend. Al bij al: meer van dat!
Foto’s:
Christel Janssen (Christel Concert Photography)
Datum en locatie:
15 maart 2019, Effenaar, Eindhoven
Link: