Sólstafir en GOLD in De Helling

Op een mooie zaterdag in juni, waarbij de thermometer buiten zomerse waarden aanwijst, is het in Utrecht tijd voor een mooie avond waarbij Sólstafir de hoofdact zal zijn. Voordat het echter zover is, mag de Nederlandse formatie GOLD aantreden, een female fronted band, getekend bij het label Ván. Eerder deze week stond dezelfde combinatie ook al in Breda in de Mezz, waar nog uitgebreid werd stilgestaan bij het recente overlijden van boeker en bekende in de metalscene Danny ‘Bidi’ van Drongelen.

Maar over naar deze avond, met GOLD dus, een Nederlandse band waarbij de zangeres zorgt voor een vrij aparte performance tussen de headbangende heren. Met drie gitaristen en één bassist staat de voorste rij behoorlijk vol en eenzaam tussen die drukte staat zangeres Milena Eva. Een bijzondere aanblik, zeker wanneer je haar gebaren ziet, die in niets overeenkomst lijken te hebben met de muziek. Haar stem is al net zo uniek en hoewel er parallellen te trekken zijn met The Devils Blood, heeft dit toch een heel ander smoelwerk. Het rockt flink en de muziek bevalt mij best, zeker als de teksten als een soort mantra onheilspellend klinken tijdens You Too Must Die, waarbij ook één van de gitaristen meezingt en deze meerstemmigheid voor een lekkere extra diepte zorgt. Opvallend is ook dat er al best wel wat publiek staat tijdens dit opwarmertje.

Na een wissel op de stage, en wat afbreken en opbouwen, is de tijd aangebroken voor het hoofdgerecht. Sólstafir betreedt het podium en trapt af met Silfur-Refur, de opener van Berdereyminn. Wie echter denkt dat deze avond in het teken staat van het nieuwe album, komt bedrogen uit, want direct erna komt de titeltrack van Ótta, voordat de heren overschakelen naar het oudere materiaal van Köld. De band is goed op dreef, maar neemt behoorlijk de tijd tussen de nummers door.Dit zorgt ervoor dat sommige van de aanwezigen toch wel hier en daar hun aandacht verliezen, en het lijkt ook wel alsof een deel van het publiek dit oudere werk minder waardeert.

Het publiek is ook behoorlijk gemêleerd vandaag en lijkt niet te bestaan uit de echt doorgewinterde metalheads, maar uit een mix van meer progressief ingestelde luisteraars. Dat komt natuurlijk door de werken na Köld, waarvan vandaag zes nummers op de setlist staan. De zanger neemt de tijd om wat te spreken met het publiek en een emotionele aankondiging te doen, voordat er een ingetogen versie van Necrologue ingezet wordt. Tijdens deze aankondiging heeft helaas niet iedereen het fatsoen om de eigen conversatie te stoppen, waarop behoorlijk (en terecht) vinnig gereageerd wordt door zanger Aðalbjörn. Later wijst ook de geluidsman nog iemand terecht die heel luidruchtig staat te converseren en eerlijk gezegd stoorde ik mijzelf daar ook al aan.

Fjara wordt opgedragen aan Bidi van Drongelen en als afsluiter komt Goddess of the Age voorbij. Dit nummer wordt aangekondigd met goed en slecht nieuws, waarvan het slechte is dat dit het laatste nummer van de avond betreft en het goede dat het een lange is. Er is tijdens de avond al veel interactie geweest, iets over een voetbalelftal en een poging om het publiek te laten klappen en op commando te laten juichen. Wat mij betreft heeft de band dit niet nodig, maar wie weet werkt het op festivals. Ik heb liever dat de heren zich concentreren op de muziek, want daarmee zit het wel snor. Al met al was het een geslaagde avond waarbij GOLD voor mij een ontdekking was die ik toch eens ga checken en waar Sólstafir zijn status bevestigde.

Datum en locatie:

• 17 juni 2017, De Helling, Utrecht

Link:

• Tivoli de Helling