November’s Doom, Agalloch, Saturnus en Thurisaz
Metropool, Hengelo, 19 november 2006
Dankzij de flink om zich heen slaande global warming kan ik op deze avond vol
doom helaas niet openen met "Het was een koude en gure avond ..". Gelukkig was
de avond wel gevuld met een viertal kwaliteitsbands, dus de lange bittere tocht
van het iets minder warme noorden naar het gezellige Twentse landschap was e
moeite ruim waard.
Het avondje werd geopend door de vreemde eend in de bijt Thurisaz, de
Belgen gaan gepaard met een fikse dosis lef, aangezien ze het aandurven om toch
even voor een tandem aan zwaar populaire en goed scorende doombands te gaan
staan. De meer up tempo death/black mix met lichte folk elementen was misschien
wel wat te rijmen met Agalloch maar toch veel bezoekers hadden wat moeite
met de band. Wat overigens de band niet te verwijten was, het optreden zelf
getuigde van een grote werklust en niet te vergeten talent, de nummers waren an
sich niet super origineel, maar zaten wel goed in elkaar en luisterde lekker
weg. Ik zelf was met name gecharmeerd van de frontman zijn zangkwaliteiten.
Binnenkort komt de nieuwe cd van deze band uit, en het lijkt me een uitgelezen
mogelijkheid om daarmee deze band nog eens goed te leren kennen.
Vervolgens was de "mystery guest" van de avond aan de beurt, de vraag wie dat
zou zijn was overigens zo moeilijk als de vraag wie de leider van de VVD had
moeten zijn voor een fatsoenlijke verkiezingsuitslag, maar ach. Enfin,
Saturnus blijkt dus een vrolijke groep kornuiten te zijn gezien hun gegein
op het podium. Ik kreeg regelmatig het idee dat met name de zanger een groot
liefhebber van de Nederlandse tuinbouwsector is, aangezien tussen en tijdens de
nummers er vrolijk gelachen werd. Maar, dat deed niets af aan de gruwlijk
strakke en vette set die de band presenteerde. De vergelijkingen met My Dying
Bride en Swallow the Sun blijven gelden, maar de band weet met name
door de nummers van Veronika Decides to Die toch een eigen show en sound
neer te zetten.
Agalloch bestaat al een flinke tijd, maar aan optredens schijnt de
band niet veel te doen. Reacties op eerdere concerten deze tour waren niet mals
en ik was erg bang een grote teleurstelling te gaan zien. Niets was minder waar!
De band straalt niet een enorme affectie met het publiek uit maar weet wel een
geweldige set neer te zetten, de timide houding draagt eigenlijk zelfs bij aan
de intense sfeer die van het podium af komt. Wat me met name op viel was dat de
muziek live complexer en intenser klinkt dan van cd, en dat het tempo hoger
lijkt. Leuk intermezzo was de ongeplande viering van de verjaardag van de
drummer, de medetourgenoten kwamen tussen twee nummers het podium op om hier
even kort en komisch aandacht aan te besteden. Frontman John was daarna zo
perplex dat het hij bang was dat we de overige nummers van Agalloch niet
meer serieus zouden nemen, maar de band wist weer vanaf de eerste aanslag alle
aandacht op te eisen. Memorabel optreden naar mijn mening.
De afsluiter van de avond is het eveneens Amerikaanse en memorabele
November’s Doom, de band die al jaren grossiert met een totaal uniek geluid
is wat minder bescheiden dan voorganger Agalloch en eist direct de
aandacht van de bezoekers op. Met The Pale Haunt Departure en Not the
Strong weet de band ook te imponeren, en frontman Paul Kuhr
weet het publiek ook lekker te bespelen met zijn theatrale uitingen. De band is
bezig met een opvolger van the Pale Haunt Departure en speelt derhalve
een aantal nieuwe nummers, en nu weet ik dat er in de States een grote
voorliefde is voor de kijk-wij-doen-Slayer-na-en-willen-op-Ozzfest-spelen-bands,
maar dat November’s Doom hiervoor zou vallen was een absolute schok. De
nieuwe nummers laten met name gitaarriffs horen die zo van die bands af kunnen
komen, korte intense thrashy riffs. Er wordt daar nog wel getracht om de
November’s Doom sound in te verwerken, maar de sfeer is totaal weg en mijns
inziens past het totaal niet bij elkaar, en met name de zang komt er bekaaid
vanaf. Jammer dat de band zijn doom-roots meer en meer verlaat en probeert een
modernere sound aan te meten.
Al met al had Metropool weer een gezellig avondje georganiseerd, de zaal was
in de loop van de avond toch redelijk volgelopen en de sfeer was top. Dat en
vier goede bands zorgen voor goede herinneringen!
Links: