Helemaal bovenin Tivoli Vredenburg in Utrecht bevindt zich Cloud Nine. Vier roltrappen op en dan ben je nog niet in deze fraaie houten ruimte, met een podium en een bar in het midden en een driekwart balkon erboven. Een mooie locatie voor debatten, discussies en… akoestische optredens, zoals Myrkur dat deze avond zal verzorgen. Het folk/blackmetalproject van de Deense, klassiek geschoolde singer/songwriter – en tevens model – Amalie Bruun, heeft een korte tour, waarbij ze eigen nummers en vooral folksongs uit vervlogen tijden zonder versterkers brengt. Akoestische black metal als het ware, waarom niet.
Voordat Bruun met haar zangeressen en luitspeler het podium betreedt, mag het lokale Boyle openen. Daar zullen we hier verder geen woorden aan vuil maken, omdat deze band wel erg ver afstaat van waar Zware Metalen voor staat. En dat het eentonig en saai is, helpt ook niet mee. Als Boyle weer weg is, druppelt Cloud Nine vol met een opvallende mix aan die hard blackmetalfans, nieuwsgierige liefhebbers in paarse of oranje broeken, met daarboven een streepjesshirt, en mensen die zijn blijven hangen na het hardcorefeestje van de Persistence Tour. Werelden komen samen dus, vandaag in Utrecht. Vrede.
Mevrouw Bruun neemt rond negen uur plaats achter de piano en start met Skøgen Skulle Dø, gevolgd door Jeg er Guden, I er Tjenerne van debuutplaat M, voordat we naar de Zweedse folksong I Riden Så gaan. De vriendelijk verlegen Bruun legt het publiek, dat bijna op haar lip staat, uit dat dit gezelschap voor het eerst samen op pad is en dat daardoor nog niet alles gestroomlijnd verloopt. Zo vergist ze zich in de setlist en komt ze eerst achter de piano vandaan om, aangevuld met een harpiste en een flink slaginstrument, een nummer te brengen, om daarna weer terug te moeten naar de piano. Het maakt allemaal niet uit. We zijn onder vrienden vanavond, alles is goed. Bovendien: al speelt Myrkur het Noorse Ellivsiv of het Zweedse Varulven ondersteboven hangend aan een trapeze: het is allemaal mooi.
Met Himlen Blev Sort komt er weer eigen werk voorbij. Het nummer is een bonustrack op het recente album Mareridt, dat hoog scoorde in de Zware Metalen Jaarlijst. We krijgen een simpelweg prachtige uitvoering, waarbij opvalt hoe fraai de veelzijdige stem van Amalie Bruun spiegelt met die van haar achtergrondzangeressen en de twee muzikanten. Deze dame krijgt nogal eens kritiek (en dat is nog zacht uitgedrukt als we het eigenlijk over doodsbedreigingen hebben), maar iedereen die een negatief woord levert, zou eigenlijk verbannen moeten worden naar een onbewoond eiland, want deze dame is een rasmuzikant en een uitmuntende zangeres bovendien. Ga er maar aan staan om een akoestisch concert te geven op een manier waarop je je als artiest zó kwetsbaar opstelt. En dan ook nog eens kaarsrecht overeind blijven tegenover een publiek dat je van alle kanten bekijkt.
Datum en locatie:
- 20 januari 2017, Tivoli Vredenburg, Utrecht
Link: