Het mooie weer op eerste Pinksterdag doet uw recensent besluiten om iets eerder af te reizen naar Leiden, om op het terras van Rockcafe Lazarus, gelegen op een steenworp afstand van poppodium Gebr. De Nobel, met wat vrienden alvast een grote mannen bier te nuttigen. Achter de tap blijkt de drummer van Kayāmata te staan, van welke band ik onlangs nog een optreden heb gezien.
De kleine zaal van Gebr. de Nobel gaat om 19.30 uur open en loopt al direct goed vol. Dat zal ook te maken hebben met het feit dat de lokale band Jahmean het voorprogramma mag verzorgen. Het tweede deel van de bandnaam wordt geheel waargemaakt, want wat een gemene vorm van sludge brengt deze band voort. Afgezien van de bijna altijd gebruikelijke lage tonen bij de snaarinstrumenten en brullende vocalen, wordt het gaspedaal regelmatig ingetrapt en komen de nodige hardcore en punk-elementen naar voren.
Dat laatste blijkt overduidelijk, als boomlange bassist Guus, die af en toe ook een duit in het vocale zakje doet, even het woord neemt en meld, dat het een speciale dag voor hem is. Niet alleen omdat hij mag openen voor Monolord, maar ook omdat hij vandaag precies één jaar verkering heeft. Hij draagt het supersnelle nummer, dat amper één minuut duurt, dan ook op aan zijn vriendin. Bij twee jaar verkering dan een nummer dat twee minuten duurt? Net zo kort blijkt tevens de set, want na amper een half uur zit het er al op.
Klokslag 21:00 uur start het country(!) intro Roll Me Up and Smoke Me When I Die, waarna Monolord het podium opkomt en aftrapt met Where Death Meets the Sea. Het geluid blijkt echter niet in orde. Liefhebbers die de live cam de afgelopen maanden hebben gevolgd, want bijna ieder optreden was live te zien, worden ook nu weer geconfronteerd met een slecht hoorbare gitaar en te zachte vocalen.
Het duurt ruim een kwartier voordat het geluid echt op orde is en dat is toch jammer. De band zelf kan daar weinig aan doen en speelt zoals altijd weer met een flinke dosis energie haar stonerdoom met veel vervorming. Drummer Esben rost zijn drumstel weer flink af en bassist Mika zwiept zijn bas alle kanten op, terwijl ze ondertussen moeiteloos een loodzware sound neerzetten.
De backdrop van het laatst verschenen album Rust siert de achterwand, hetgeen ook verklaard dat de een groot deel van de set vanavond van dit album vandaan komt. Bij het laatste (en verplichte) nummer Empress Rising, van het gelijknamige debuutalbum, gaat het publiek echt helemaal los. Dat heeft ook zijn weerslag op de band, want als eerste gaat zanger/gitarist Thomas van het podium af tussen het publiek staan, al snel gevolgd door Mika. Een spontaan moment dat zeer gewaardeerd wordt.
Wat minder gewaardeerd wordt, is dat het hierna afgelopen is. Het geroep om een toegift wordt helaas niet gehonoreerd. Een blik op de klok leert, dat Monolord slechts 54 minuten live heeft gespeeld. Voor een headliner die kan kiezen uit ruim drie uur materiaal is dat toch echt veel te weinig! Kwaliteit genoeg, kwantiteit laat dus te wensen over. Nou ja, dan nog maar even naar Lazarus om een royaal afzakkertje te doen…
Foto’s:
Vitus-Frank
Datum en locatie:
Zondag 20 mei, Gebr. De Nobel, Leiden
Link: