Letz Zep
7 april 2007 – Melkweg, Amsterdam
Het lijkt wel of elke band die vroeger iets voorstelde, vroeg of laat besluit om weer bij elkaar te komen. The Police, Genesis, The Stooges, Black Sabbath, Alice in Chains; zomaar een greep uit de eindeloze rij bands die besmet raakten met het reünie-virus. Botsende ego’s, muzikale meningsverschillen, zelfs het overlijden van bandleden; het blijkt allemaal geen beletsel om nog één keer de glorie van weleer, dan wel een hoger saldo op de bankrekening, na te streven.
Led Zeppelin ontbreekt tot dusver in dit rijtje der herenigden. De Britse rockband, wiens faam inmiddels titaanse proporties heeft aangenomen, heeft (afgezien van een eenmalig optreden op Live Aid in 1985) tot nu toe afgezien van een (driekwart-) reünie. Er doen geregeld geruchten de ronde dat een hereniging op handen zou zijn. Maar de geruchten blijken steeds weer vals te zijn. Dit tot grote frustratie van de Led Zeppelin fanatici, die desondanks hoopvol blijven afwachten.
Gelukkig kunnen laatstgenoemden zich in de tussentijd zoet houden met the next best thing: de Led Zeppelin coverband Letz Zep.
‘I walked in, I saw me’, schijnt Robert Plant gezegd te hebben over de Letz Zep frontman. Inderdaad vertoont hij met zijn blonde krullen, gebaartjes en poses een treffende gelijkenis met de echte Plant. Ook de andere bandleden hebben uiteraard goed naar hun voorbeelden gekeken, en hebben kledingstijl en podiumpresentatie van hun alter ego’s overgenomen. Al met al een geslaagde visuele imitatie.
Ook als je je ogen dichtdoet en de coverband louter met je oren beoordeelt, blijft de treffende gelijkenis met Led Zeppelin overeind. Het is direct duidelijk dat er niet zomaar een tribute bandje op de planken staat, maar een hecht collectief van goed op elkaar ingespeelde topmuzikanten. De band speelt hard, strak, swingend, dynamisch, groovend, rockend en met veel soul. Net als de echte Led Zep, dus.
Het publiek bestaat vanavond voornamelijk uit mannen van middelbare leeftijd. Net als al die reünie-bands, willen ze hun glorierijke dagen opnieuw beleven. Ze zijn gekomen om het gevoel van vroeger op te roepen. Ze drinken, zweten, schreeuwen en doen hulpeloze pogingen om te dansen. Het ziet er niet uit, maar ze genieten. Vanavond zijn ze weer jong.
Maar er zijn niet alleen mannen aanwezig. Blijkbaar is er iets in de muziek van Led Zeppelin dat een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft op jonge meiden. Bevatten de klanken wellicht een soort erotiserende vibraties, die doortrillen in de vrouwelijke organen? Want vanavond zijn er heel wat jonge wulpse lichamen die met heupen draaien en haren zwaaien. Eén dame krijgt het zo kwaad dat ze op het podium springt en haar t-shirtje oplicht om haar borsten te tonen. Het gejoel van de midlife-mannen is haast extatisch. Dit is waar ze voor gekomen zijn. Led Zeppelin is seks, drank en rock ‘n roll.
Led Zeppelin is natuurlijk ook Stairway to Heaven, Immigrant Song, Whole Lotta Love en al die klassiekers. En dus speelt Letz Zep al deze hoogtepunten, zoals het een goede coverband betaamt. Ze schakelen moeiteloos over van harde rockers zoals Black Dog of Rock and Roll naar ingetogen momenten zoals tijdens The Song Remains The Same. Een semi-akoestisch intermezzo, waar de iets folky kant van Led Zeppelin naar voren komt (Gallow’s Pole, Bron-Y-Aur Stomp) brengt balans in de set.
Natuurlijk ontbreekt het nummer Moby Dick niet, inclusief de wereldberoemde drumsolo, waar de drummer in navolging van John Bonham de trommels met zijn blote handen te lijf gaat. De respectloze mongool die het in zijn harses haalde om tijdens deze drumsolo een glas bier tegen het drumstel te flikkeren, verdient het natuurlijk om langs achteren te worden gepenetreerd door de walvis naar wie het nummer is vernoemd.
Vergeleken met zijn bandleden blijven de prestaties van de zanger iets achter. Toegegeven, hij heeft de moeilijkste taak van de band: het unieke stemgeluid van Robert Plant evenaren. Dat lukt dan ook niet helemaal, op de hoge uithalen na. Bovendien zingt hij af en toe onzuiver. Desondanks stond hij vanavond vrij hard in de mix, waardoor deze tekortkomen werden benadrukt.
Maar de zanger heeft een energieke en sympathieke uitstraling en maakt veelvuldig contact met het publiek. Ook de overige bandleden hebben zichtbaar plezier. Blijkbaar vindt de band het zo leuk om Led Zeppelin covers te spelen, dat ze vanavond meer dan twee en half uur op het podium staan. Of konden ze gewoon geen keuze maken uit al die geweldige Led Zep-nummers?
Legendarische nummers vertolkt door topmuzikanten, een uitvoerige, energieke set, een uitgelaten sfeer, zelfs blote borsten kregen we vanavond te zien. Wat wil je nog meer? Letz Zep bouwt een geweldig feestje voor Led Zeppelin-fans.
Links: