Het zijn ongetwijfeld geweldige tijden voor het Noorse Kvelertak. Staan de heren op vier en zes september nog in een uitverkochte Ziggo Dome, als opener voor niemand minder dan Metallica tijdens de World Wired Tour, op vijf september staat Kvelertak gewoon in de Metropool in Hengelo. De band rukt uit naar Het Paradijs, de kleine zaal van het Twentse poppodium. Aangezien het een dinsdagavond betreft, ben ik zeer benieuwd naar de opkomst vandaag, vooral gezien de toch wat magere metalscène die we in de regio kennen.
De avond wordt afgetrapt door het tevens uit Noorwegen afkomstige Timeworn. Tot op dat moment nog volkomen onbekend voor mij en zeer waarschijnlijk ook voor het merendeel van de zaal. Daar komt echter op krachtige wijze snel verandering in. Bij het verschijnen van frontman Stian ontstaat nog even de schrik bij een medebezoeker met dat we hier te maken gaan krijgen met een post-hardcore-/metalcore-band, gezien de kledingstijl van de beste man, maar niets is minder waar. Wat Timeworn neerzet, is een onwijs strakke set van atmosferische sludge/post-metal. Het geluid van de band is behoorlijk fris te noemen, waarbij invloeden van Crowbar, Superjoint Ritual en zelfs wat post-Arise Sepultura het eerst in me opkomen. Toch klinkt Timeworn vooral als een band met een eigen identiteit, iets wat ook kracht wordt bijgezet door het meer dan prima geluid in Het Paradijs en wat na afloop ook door meerdere bezoekers wordt erkend.
Ondertussen begint, naar mate de set vordert, ook de zaal steeds gevulder te raken. Het publiek observeert grotendeels op rustige wijze de opener van de avond, maar de band kan rekenen op een goede ontvangst. Kleine technische problemen zijn er voor drummer Fredrik, maar door professioneel spel met atmosferische samples en loops weet de band de spanningsboog hoog te houden, terwijl Fredrik ondertussen zijn zaken op orde brengt. Na afloop van het optreden heeft de band zich in ieder geval op voortreffelijke wijze in de kijker gespeeld bij het publiek in Hengelo en was het voor mij verplichte kost hun recente langspeler Venemous High aan te schaffen bij de merchstand.
Met een opener die hoge ogen gooit, kan de avond alleen maar beter worden als Kvelertak het podium mag beklimmen. Binnen de redactie is er weliswaar grote verdeeldheid over deze band, maar op plaat weten de heren me zeer te boeien met hun interessante mix van rock ’n roll en extreme metal. Dat ze deze lijn ook door zullen zetten op het podium, wordt me meteen bevestigd met de opener Åpenbaring, waarbij frontman Erlend komt opdraven met een masker van een grote opgezette uil op zijn gezicht. Het levert op dit moment vooral een komisch schouwspel op. Maar het is ook zijn keel die ongetwijfeld een behoorlijke verdeeldheid creëert in metalland. De man zingt van begin tot einde de strot uit zijn lijf over de melodieuze, pakkende nummers van Kvelertak en creëert daarmee ook meteen een fascinerend contrast, een contrast dat zeker niet voor iedereen bestemd is. In de Metropool slikt men het echter als zoete koek. Hoewel het publiek aanvankelijk nog wat ingetogen doch enthousiast het optreden ingaat, komt er steeds meer leven in de brouwerij naarmate het concert verloopt.
Aangezien de band drie gitaristen heeft, besluit ik me even hierop te concentreren. Het meest opvallende hierin is wel Bjarte Lund Rolland, gezien zijn onorthodoxe speelstijl, waarbij hij geen gebruik maakt van een plectrum of enig ander hulpmiddel. Het creëert dan ook een duidelijke extra laag in de muur van geluid. Iets dat overigens al meteen hoorbaar was in het intro van opener Åpenbaring.
De set is ronduit divers te noemen wat de albums betreft, aangezien van alle drie de albums maar liefst zes nummers gespeeld worden. Doordat alle teksten in het Noors gezongen worden, zit het meezingen er voor – op één persoon na – niemand in, maar menigmaal wordt er meegeklapt en gaan de vuisten de lucht in. Voor een groep fanatiekelingen vooraan is de knallende muziek tevens een perfecte reden voor een moshpit. Met een set van achttien nummers krijgen we een breed overzicht in het oeuvre van Kvelertak voor de kiezen: van de flinke blackmetalinvloeden in nummers als Ulvetid en Liktorn tot de rechttoe rechtaan rock-’n-rollnummers als Bronsegud en het epische Nekrokosmos. Kvelertak doet er alles aan het publiek in de wurggreep te krijgen!
Na Blodtørst verlaat de band het podium, maar uiteraard om weer terug te komen, aangezien de heren het zelfgetitelde Kvelertak nog niet gespeeld hebben. Voordat deze wordt ingezet, krijgen we echter eerst nog even de knallers Heksebrann en Månelyst voor de kiezen. De energieke frontman – inmiddels ontpopt tot ware kampioen spuugvanger -, haalt voor het einde van de avond nog even een grote vlag tevoorschijn. En groot is deze zeker, want hoewel uitermate geschikt voor de komende stadionconcerten met Metallica, weet deze zowat de halve zaal van Het Paradijs te bedekken. Het maakt de avond echter des te charmanter. Kvelertak en Timeworn hebben hier in Hengelo hun stempel gedrukt op een zeer geslaagde vanavond!
Setlist Kvelertak:
- Åpenbaring
- Bruane Brenn
- Mjød
- 1985
- Berserkr
- Evig Vandrar
- Ulvetid
- Bronsegud
- Nattesferd
- Ordsmedar av rang
- Liktorn
- Nekrokosmos
- Svartmesse
- Offernatt
- Blodtørst
- Heksebrann
- Månelyst
- Kvelertak
Foto’s:
Metropool/Maaike Ronhaar/Wim van der Geest
Datum en locatie:
5 september 2017, Metropool Hengelo
Links: