Kamelot, Epica, Kotipelto, 3 april 2005, Plato Helmond
Een avond meeklappend, relatief zeer maatgevoelig publiek, een geweldig optreden van Kamelot met twee toegiften, een dankbare buiging achteraf van de beide power metal bands en de beide vocalisten van Epica die na hun eigen optreden nog niet genoeg hadden van het podium: afgelopen zondag was de goed gevulde Plato in hartje Hel(l)mond het toneel van een mooie avond power en gothic metal.
Kotipelto, de band van frontman Timo Kotipelto van Stratovarius, trapte deze avond zo rond half 8 af met een western intro. De afwisselende gitaar- en keyboardsolo’s van deze band waren geweldig, net als het enthousiasme van Timo, die zijn eigen zang met veel beleving ten gehore bracht. Naast vooral eigen nummers van de nieuwe cd “Coldness”, zoals “Coldness of my Mind”, “Reasons” en “Take me Away”, speelde de band uiteraard ook het Stratovarius nummer “Hunting High and Low”, waarna het publiek een stuk enthousiaster werd. Dit nummer zat echter vrij achteraan de setlist, wel begrijpelijk natuurlijk. Timo introduceerde de bandleden keurig aan het publiek, waarna van elk bandlid een solo volgde. De bassist had speciaal voor de Nederlandse optredens het deuntje van het Nederlands volkslied ingestudeerd, wat met een flink applaus beloond werd. Een goed optreden, en eigenlijk wel jammer dat deze band de rol van openingsband op zich heeft moeten nemen.
Epica verzorgde de Nederlandse inbreng van deze avond. Op 21 april aanstaande zal de nieuwe cd “Consign to Oblivion” uitkomen, en vanavond werden al twee nummers van deze cd ten gehore gebracht, te weten “The Last Crusade” en het “Headbangnummer”, waarvan de titel mij ontschoten is. Op de zang van zangeres Simone, wier haar vrolijk wapperde in de bekende wind van een ventilator, was niets aan te merken, maar de screams van Mark kwamen minder goed over. Dit maakte hij echter goed met zijn grunts, toch in mijn oren een van de betere grunts in het genre. Er was een duidelijke spelvreugde merkbaar op het podium, eigenlijk bij elke band deze avond. Er was veel interactie tussen de muzikanten onderling, wat onder andere resulteerde in een kort stukje zang van de keyboardspeler. Het was alleen jammer dat de drums wat hard stonden en daardoor de gitaren wat naar de achtergrond geduwd werden, maar de aanwezige fans, die het laatste nummer “Cry for the Moon” uit volle borst meezongen, hebben verder niets te klagen gehad over dit optreden.
Terechte headliner van deze tour is Kamelot, die net hun nieuwe cd “The Black Halo” uit hebben gebracht. Deze band bracht een geweldig gevarieerd optreden, waarin tweemaal een zangeres even op het podium verscheen om een stukje ten gehore te brengen, in twee verschillende outfits, waarna ze weer verdween. Ook hier werd de band, voor 3/5 gehuld in dubieuze strakke pakjes (een zelfs met zijn armen in visnetjes), voorgesteld door frontman Roy Khan, waarna een instrumentaal nummer volgde. Waarschijnlijk een trotse moeder en haar schattige dochter kregen de kans om hun podiumervaring te vergroten, toen ze tijdens het nummer “Don’t you Cry”, waarvoor een akoestische gitaar uit de kast gehaald werd, op het podium mochten staan. Tijdens een ballad kwamen hier en daar aanstekers te voorschijn, en het optreden kende een keyboardsolo en twee drumsolo’s. Het publiek werd gedurende een interlude in het optreden gevraagd om het voorbeeld van Roy na te zingen, en dat gebeurde uiteraard. De goede band met Epica werd gedemonstreerd door gastoptredens van Simone en Mark, die beiden afzonderlijk tijdens het optreden terug het podium op kwamen voor een duet met Roy. De diepere tonen van zanger Roy waren af en toe slecht te horen trouwens, maar verder was het geluid erg goed. Kamelot kwam tweemaal terug voor een toegift: de eerste toegift werd afgesloten met het nummer “When the Lights are Down”, en tot verrassing van velen kwam de band daarna nog terug met de nummers “March of Mephisto”, daarna de Japanse bonustrack van “The Black Halo” waaraan enkel de zanger en de keyboardspeler bijdroegen, en het optreden was dan echt afgelopen met het toepasselijke “Farewell”. Prachtig optreden wat de aanwezigen zeker bij zal blijven!
Links: