Isis, Jesu & Logh: 4-5-2005 Vera, Groningen
Een interessante affiche op deze dag van de dodenherdenking. De post-core helden van Isis had ik immers nog nooit op de planken gezien en Jesu is een band wiens heerlijk ziekelijk zware muziek ik nog maar vrij recent terug ontdekte. Als toetje (maar dan vooraf) het Zweedse Logh waar ik nog nooit van gehoord had en kon ik me dus met een totaal leeg hoofd richting het podium begeven, wachtend op wat er komen ging.
En dit was zeker geen onaardig opwarmertje! Logh speelt een soort kruising tussen emo-, indie- en post-rock waarbij behalve de muziek ook de stiltes van wezenlijk belang zijn. Minimalisme dus, onder het motto “less is more” met soms een uithaal waarbij de heren zich even lekker laten gaan op hun instrument. Hierbij wordt overigens niet helemaal het distortion-pedaal ingetrapt, waardoor het geluid erg open en clean blijft, wat overigens zeker niet onplezierig overkwam. De ene keer wordt je totaal verrast met een plotselinge wending, de nadere keer weet je wat er komen gaat en neigt het dus lichtelijk naar voorspelbaarheid. Gelukkig overheerste het positieve gevoel bij dit optreden en kan ik terugkijken op een prima opener.
Over “less is more” gesproken: Justin Broadrick (Godflesh) kan er ook wat van! Zijn vrij nieuwe band Jesu speelt, voor wie het nog niet weet, LOODzware drone/doom, waarbij de lage tonen je inwendige organen drie keer in de rondte trillen. Bij de eerste aanslag van de laagste bassnaar wordt ik als bij een soort backdraft naar achteren geblazen. Godallemachtig wat een sound! Een massieve muur van laaggestemde gitaren denderen voort op de digitale drums en samples uit de aanwezige lap-top, maar wordt er gelukkig ook gebruik gemaakt van een drummer van vlees en bloed. Ook al hoeft de drummer bij dit soort muziek niet veel aanslagen per minuut te maken, hij wist het toch voorelkaar te krijgen om een aantal drumstokken tot brandhout te degraderen. Zo, wat was die kerel hard aan het meppen op die vellen zeg! De splinters vlogen hem letterlijk om de oren. Ik hoop dat ie nog een setje stokken heeft liggen voor de rest van de Europese tour. De zang van de heer Broadrick stond misschien iets te zacht afgesteld, maar die moet bij dit soort muziek er ook niet bovenuit komen. Wat mij betreft wisselen Jesu en opener Logh van naam want als er iets LOG is dan is het dit Jesu wel. Ik vond het in ieder geval wel lekker, deze inwendige massage.
Terwijl de zaal inmiddels aardig vol was gelopen was daar dan de headliner van de avond: Isis. Tijdens de geweldige opener So Did We viel me meteen op dat het aan het geluid niet ging liggen deze avond. Helder, sfeervol en op de juiste momenten moddervet. Als een perfect voorbereide jamsessie werkt het vijftal zich door de nummers heen. Deze nummers zijn vooral afkomstig van het vorig jaar verschenen meesterwerkje Panopticon, waarnaast ook nog een paar van zijn voorganger Oceanic wordt gespeeld.
De basis bij deze muziek ligt vooral bij de ritmesectie. Drummer Aaron Harris zorgt voor een stevige ritmische basis en bassist Jeff Caxide legt hier vervolgens zijn uiterst creatieve baslijnen overheen en de beide gitaristen en toetsenist maken het geheel af met heerlijke gitaarloopjes en de nodige electronica. Dynamiek is het sleutelwoord bij deze muziek en de band valt dan ook van ijzige stiltes en zachtzinnig getokkel in snoeiharde riffs aangevuld met de lekker galmende schreeuwstem van zanger Aaron Turner. Kippenvel is het onvermijdelijke resultaat. Dat de heren het nogal warm hebben op het podium deert ze niet want op een foutje zijn ze gedurende het concert nauwelijks te betrappen en er wordt met veel plezier nog een toegift wegegeven. Ik had dit in ieder geval voor geen goud willen missen. 4 mei 2005…een gedenkwaardige avond.
Links:
Logh website
Jesu website
Isis website
Vera Groningen website