Ghost en Death Alley in Tilburg
1 februari, 013
Het is best een gewaagde keuze voor het als een komeet omhoogschietende Ghost om het Amsterdamse Death Alley als voorprogramma voor het uitverkochte optreden in 013 te vragen. Zo op het eerste gehoor hebben beide bands namelijk weinig gemeen en dan is het vaak vragen om moeilijkheden. Death Alley is vandaag echter van plan om iedere twijfel in de kiem te smoren en gaat vol enthousiasme furieus van start. De stevige rock van de band is duidelijk geïnspireerd door muziek die in de jaren ’70 werd gemaakt, maar de hoofdstedelingen voegen er een flinke snuf punk aan toe. Hier en daar zijn zelfs dezelfde bluesy invloeden te horen die Motörhead altijd gebruikte.
Een mengelmoesje aan stijlen en invloeden dus, maar het werkt wel. Ondersteund door een zeker voor voorprogramma-begrippen uitstekende lichtshow, zet de band een prima prestatie neer. Een leuke verrassing dus, dit Death Alley, en de band ontvangt na een half uur spelen een meer dan beschaafd applaus. Wat is het toch jammer dat de Nederlandse radio wordt vervuild door talloze poprockbandjes terwijl er tegelijkertijd een band rondloopt die met een iets hardere instelling al die wannabe-rocksterren kont schopt en het zonder de steun van 3FM (voor de Vlaamse lezers: de Nederlandse variant van Studio Brussel) moet stellen.
013 is vandaag echter volgelopen voor Ghost: de Zweede sensatie van vijf gemaskerde Nameless Ghouls, aangevuld door de sinistere paus Papa Emeritus III. De zalen waarin de band speelt worden per tour groter en tegelijkertijd presenteert Ghost zich meer en meer als een stadionband. De muziek wordt altijd een toontje harder en intenser gespeeld dan op de plaat en zanger Papa Emeritus III ontdoet zich na een half uur van zijn zware paus-kledij om als een soort dandy energiek het publiek te bespelen. Het mystieke is er zo langzamerhand wel vanaf door al het gekletst van de zanger maar daarvoor in de plaats is een meer dan uitstekende bandprestatie gekomen. Benieuwd waar deze opmars eindigt.
De aankleding van het podium als een kerk en de kerkelijke introtracks zorgen ervoor dat Ghost met de eerste klanten van Spirit de zaal in een trance brengt, om de rest van de avond niet meer los te laten. Drie platen en een EP heeft Ghost in de achterzak en vanavond valt weer eens op hoe hoog de kwaliteit van die werkstukken zijn: er kan moeiteloos een set mee worden gevuld. Een gimmick is Ghost allang niet meer en afgezien van wat gezwaai met wierrook voorafgaand aan Con Clavi Con Dio en twee zusters die hosties uitdelen (de ‘Sisters of Sin’, of ‘Harlots of Hell’) om de song over het eten van vlees en het drinken van bloed (Body and Blood) te introduceren, beperken de zes op het podium zich tot hun muziek.
En die staat als een huis, getuige een vlammende uitvoering van Year Zero waarbij het ‘hail Satan’ van het schreeuwende publiek tot minstens in de kerk die om de hoek van 013 staat, te horen moet zijn geweest. Mede dankzij de indrukwekkende lichtshow tot achterin de zaal is He Is adembenemend. Het is razendknap om een klein singer/songwriter-achtige liedje (maar dan beter, uiteraard) in een zaal als 013 zó goed te spelen. Even voelt de muziekhal aan als een intiem café waar band en publiek elkaar tot grote hoogte stuwen.
Het publiek eet uit de hand van de band en onthaalt krakers als Absolution en een (door Papa geïntroduceerd als een ‘heavy metalsong about an evil motherfucker’) snoeiharde versie van Mummy Dust, zoals christenen de wedergeboorte van Jezus Christus zullen onthalen. Tijdens de akoestische uitvoering met alleen de gitaristen Alpha en Omega en bassist Water (de Nameless Ghouls identificeren zich tegenwoordig met symbolen: wel zo handig bij signeerwerkzaamheden) If You Have Ghosts kun je een speld horen vallen en in het gebed dat in Ritual verpakt zit, verrast Papa met een heerlijk lage stem: een instrument dat hij vaker in mag zetten.
Als de band daarna vervolgens uitgebreid afscheid neemt, verlaten de eerste toeschouwers de zaal, maar de overgrote meerderheid laat zich niet beetnemen en wacht geduldig op wat tot in de eeuwigheid de afsluiter van een Ghost-show zal zijn; de ‘black mass for the Dark Lord’: Monstrance Clock. Nu is het afscheid definitief en gaat eenieder op huis aan, terwijl Ghost de Black From the Future-tour verder oppakt in Engeland. In juni is het geheime gezelschap alweer terug in de Lage Landen: op de elfde zullen de festivalhipsters-met-hun-debiele-roze-hoedjes van Pinkpop getuige zijn van de mis, een week later staat Graspop Metal Meeting op het programma. 20 augustus wacht in Nederland het Lowlands-festival.
Setlist Ghost:
- Spirit
- From the Pinnacle to the Pit
- Stand by Him
- Con Clavi Con Dio
- Per Aspera ad Inferi
- Body and Blood
- Devil Church
- Cirice
- Year Zero
- He Is
- Absolution
- Mummy Dust
- If You Have Ghosts
- Guleh/Zombie Queen
- Ritual
- Monstrance Clock
Foto’s: Sanne Zeen
Links: