Een merkwaardige start van de avond, dat is wat we krijgen bij het optreden van Evergrey en supportband Need in de Metropool, op 28 september. Waar de Grieken om half acht geprogrammeerd staan om het publiek in Hengelo op te warmen, gebeurt tien minuten voor de start dat wat een ware nachtmerrie is voor elke organisator: stroomstoring. Met man en macht proberen de vrijwilligers alles weer op orde te krijgen, maar uiteindelijk is het slechts wachten op de monteur. En na pak ‘m beet drie kwartier is het dan eindelijk zover en kan Need het podium bekleden in de al zeer goed gevulde zaal van Het Paradijs.
Evergrey speelt het op safe tijdens de Storm Over Europe tour door met Need een band mee te nemen die goed aansluit op haar eigen sound, al beschikken beide bands over een volkomen eigen karakter. De heren laten een toegankelijk atmosferische klankenspel horen binnen het spectrum van de progressieve metal en het gaat er vanaf de start goed in bij de aanwezigen. We kunnen dan ook spreken over een avond vol getalenteerde musici, want ook de Grieken weten te verrassen. Zo is gitarist Ravaya met gerust hart toch wel een virtuoos te noemen. Constant weet hij prachtige partijen te soleren, waarbij elke noot telt in de melodie, zonder dat het saaie gitaarmasturbatie wordt. Frontman Jon heeft daarnaast een behoorlijk aangename stem, waar ook nog wel een aardige kracht in is op te merken, iets dat ik naar mijn smaak toch geregeld mis in het progressieve genre. Toetsenist Anthony voorziet de band van wat harde achtergrondvocalen, wat zorgt voor een net wat stevigere afronding, en weet ook met zijn toetsenwerk een goede sfeer te creëren voor een interessant geluid.
De heren kunnen dan ook voor de vijftig minuten die ze spelen rekenen op een uiterst positieve ontvangst en ze zullen zich zeker in de harten hebben genesteld bij de aanwezige Evergrey-fans. Toch komt bij mij er de klad wel een beetje in tijdens het nummer Hegaiamas, dat aangekondigd wordt als laatste nummer, maar dat dan weer wel twintig minuten duurt. Hoewel een voortreffelijk nummer krijgt het tegen het einde een ontzettend afgezaagde passage, waarin constant ‘’A Song For Freedom’’ wordt afgekondigd en ik even het gevoel krijg beland te zijn bij de Jongerendag van de Evangelische Omroep. Afijn, de heren hebben zich in Hengelo in ieder geval in de kijker gespeeld en het is dan ook zeker een luistertip voor de progressieve fans om te ontdekken.
En dan is het tijd voor de band waar iedereen voor is uitgerukt naar het oosten van het land. Twintig jaar geleden is het alweer dat het progressieve gezelschap Evergrey zijn eerste demo uitbracht. En dat de Zweden een trouwe fanschare hebben opgebouwd, dat wordt vandaag ook bevestigd. Hoewel ik niet heel bekend ben met haar volledige oeuvre ben ik wel zeer gecharmeerd van de muzikale kwaliteiten van de band. Alleen is de zang van bandleider Tom Englund, tevens enig lid uit de begintijd, een factor die mij minder kan bekoren. Toch zullen de vocalen van de frontman, die naar mijn mening iets te vlak te zijn, me zo min mogelijk dwars zitten. De band staat met veel plezier op het podium en is met name blij dat de stroomstoringperikelen van eerder verholpen zijn.
De set van vandaag blijkt een standaard selectie te zijn voor deze Storm Over Europe tour, die verrassend genoeg slechts twee nummers bevat van het vorig jaar verschenen The Storm Within. Voorganger Hymns For The Broken wordt daarentegen vertegenwoordigd met maar liefst vijf nummers. Het publiek start aanvankelijk wat tam doch enthousiast, zoals toch wel een beetje gewend in het land, en Englund doet dan ook de nodige keren zijn best hier verandering in te brengen.
Het samenspel tussen de gitaren van Englund en oudgediende Henrik Danhage vormt een ronduit aangenaam schouwspel, maar het is met de eerste toegift When The Walls Go Down dat toetsenist Rikard Zander in de schijnwerpers staat. De onheilspellende intro, gevolgd door samples van wanhoop en orkestrale arrangementen klinkt fantastisch. Vooral wanneer er wordt toegewerkt naar een laatste uitspatting, waarin de volledige band zich in het slotstuk laat horen, gaat even alles los. Heerlijk!
Het is na dit punt echter ook dat de vermoeidheid bij mij begint toe te slaan op deze donderdagavond. Ik besluit echter gewoon het optreden af te kijken, maar ben blij wanneer het concert dan eindelijk is afgelopen na King Of Errors. Ik kwam niet als fan van Evergrey naar de Metropool en ik verlaat de zaal ook niet als fan, maar als er één ding is dat de band wel voortreffelijk heeft gedaan, dan is het mij overtuigen van haar muzikale kwaliteit. En aan het gejuich en het luide applaus te horen kan ook Evergrey met een grote grijns de Metropool verlaten.
Setlist
- Solitude Within
- Mark Of The Triangle
- Leave It Behind Us
- The Fire
- Distance
- A New Dawn
- Black Undertow
- My Allied Ocean
- Words Mean Nothing
- I’m Sorry
- Broken Wings
- The Gand Collapse
- When The Walls Go Down
- Recreation Day
- A Touch Of Blessing
- King Of Errors
Datum en locatie
28 september 2017, Metropool Hengelo
Links: