Europe
7 februari, The Matrix – Bochum
Je moet er wat voor over hebben om bepaalde bands te zien en in mijn geval betekent dat een uurtje of drie op een woensdag in de auto zitten. Europe doet tijdens haar recente tour Nederland en België niet aan en aangezien ik de band toch wel minstens één keer gezien moet hebben, zit er niets anders op. De band kwam ijzersterk terug met het album Start From The Dark en wist ook die nummers live uitstekend neer te zetten. Nu is het dus de beurt aan het nieuwe album Seret Society. Een album waarmee ik nog steeds niet wegloop maar wie weet, kan ik de nieuwe songs live wel beter pruimen.
Na enige tijd wachten, gaan er twee deuren open en een potige securityman houdt de gehele meute in bedwang en laat iedere keer een paar mensen door om vervolgens de weg weer te versperren. Een aantal lomperikken komen in eerste instantie op het idee om te gaan duwen maar stoppen daar weer snel mee want het heeft geen enkele zin. Eenmaal binnen geraakt, mogen we wachten voor deur nummer twee. Het lijkt wel of we staan te wachten voor een attractie in De Efteling of Euro Disney. Na een tijdje daar te hebben gewacht, gaan de deuren open en is het rennen geblazen voor een goed plekje. Tijdens mijn sprintje valt me gelijk op dat dit wel een heel vreemde zaal is. De zaal verschilt erg van de gemiddelde concertzaal in Nederland. De zaal is meer langgerekt waardoor er heel veel mensen in kunnen maar achter elkaar moeten staan. Alleen de eerste paar rijen hebben dus echt goed zicht. Waar eventuele nooduitgangen enzo zitten word me ook niet duidelijk. Of het moeten die buizen daarboven mij zijn waar je doorheen moet tijgeren ofzo? Deze zaal is eigenlijk niet geschikt voor een band van deze grootte en ik wacht dus met enige scepsis af wat komen gaat want we staan simpelweg vast en kunnen geen kant op.
Na een kort stukje intro-tape betreden de bandleden het podium en wordt er gestart met Love Is Not The Enemy. Een song die voor mij althans veel beter uitpakt dan de cd-versie. Het geluid is goed zoals ik van ze gewend ben en de band staat op zijn Europe‘s op het podium. Daar bedoel ik mee dat ik zelden een band zie spelen die er zoveel plezier in heeft tijdens het doen van een optreden. Het volgende nummer is de single Always The Pretenders.
Dit is het nummer van hun laatste album waar ik nog wel eens naar luister dus ik ben erg blij dat deze wordt gespeeld. Opvallend is dat de rol van Mic iets is opgekrikt. Hij ondersteund bepaalde delen van de gitaar en voorziet deze van mooie klanktapijten en hier en daar vervult hij ook de rol van de tweede stem (zowel gitaristisch door middel van zijn nord synthesizer als vocaal). Daarnaast worden er natuurlijk ook de nodige oudjes gespeeld en worden de fans van het oudere werk niet vergeten. Seven Doors Hotel van het eerste album simpelweg getiteld Europe ontbreekt dus gelukkig ook niet want dat is één van mijn favorieten en als ik zo om mij heen keek ben ik niet de enige die dat vindt. Het nummer wordt muzikaal ook iets anders gebracht. De interlude naar de solo wordt overgeslagen en Ian geeft gelijk vol gas samen met Levén, die samen een uiterst strakke ritmesectie vormen. Indien dit niet zo’n rot zaal was, hadden we hier een leuke op en neer springende, headbangende zaal gehad. Natuurlijk worden ook Superstitious en Sign Of The Times gespeeld maar het is de Secret Society tour dus worden er de nodige nieuwe nummers gespeeld en die komen langs in de vorm van het U2/Nickelbackachtige nummer Brave And Beautiful Soul, The Getaway Plan en Let The Children Play. De solospot van Joey bestaat uit een akoestische versie van Carrie maar tot groot genoegen van het aanwezige publiek wordt deze vooraf gegaan door een stukje van het nummer Open Your Heart. Dat is een grote verrassing voor vele aanwezigen want dat heeft hij hier in Nederland tijdens de laatste tours niet meer gespeeld en in Duitsland werd dit af en toe gespeeld.
Naast Joey’s solospot is de bluesy solospot van John Norum er één om over naar huis te schrijven. Hij laat nog weer eens zien wat een begnadigd gitarist hij is. Hier en daar doet hij me wel denken aan Gary Moore en dat is niet echt onlogisch als je weet dat dat één van zijn grote voorbeelden is. De solospot gaat over in Girl From Lebanon. Het enige nummer dat de band live speelt van het album Prisoners In Paradise om mij heen kijkend zie ik dat het publiek er volop van geniet. Voordat het tijd is voor de toegiften begint het publiek massaal te roepen dat het tijd wordt voor Ready Or Not. Dit nummer hebben ze de gehele tour nog niet gespeeld en zoals we gewend zijn van Joey blijft normaal gesproken zo’n nummer er dan ook uit. Het publiek houdt echter vol en iedere keer wordt er tussen de nummers door weer geroepen om Ready Or Not. Joey beantwoord dit met “We will consider it”. Norum speelt een klein stukje van de riff en iedereen begint te juigen. Toch houdt Joey de boot nog af. Tegen de tijd dat het tijd is voor de toegiften wordt er gestart met Ready Or Not! Krijg nou de … Voor mij is het de eerste keer dat de band iets speelt waar het publiek om vraagt dat niet op de setlist staat en toch gespeeld wordt. Hierna nog Cherokee en natuurlijk The Final Countdown: een nummer dat je gewoon minstens één keer live gehoord moet hebben. Tijdens The Final Countdown roept Joey iedereen voor het eerst op om te springen en dat doen we maar wat graag en zo springen we met zijn allen naar het einde toe.
Na afloop is het even bijkomen en je dan rustig naar de uitgang begeven om nog een t-shirt of iets dergelijks aan te schaffen om daarna de vrieskou weer in te gaan. Het tegenovergestelde van de 45 graden waar we ons net in bevonden. Als het niet meer is.
De band speelde goed en speelde ook goed in op het feit dat ze in een rare zaal stonden want normaal gesproken roept Joey het publiek wel op tot meer bewegen en doet het publiek dat ook wel. Ik denk dat hij dat nu achterwege heeft gelaten omdat dat zeer gevaarlijke toestanden zou kunnen veroorzaken. De nieuwe nummers staan live ook als een huis ook al zullen sommige songs nooit mijn favorieten worden, de band zet één en ander gewoon strak neer. Het is en blijft een geweldige groep muzikanten waar er in mijn optiek te weinig van rondlopen tegenwoordig. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik ze deze tour tenminste één keer heb gezien. Ik kan er weer even tegenaan totdat het tijd is voor Arrow Rock want dan zal ik mijn Europe shot wel weer nodig hebben.
Nog even twee puntjes van kritiek.
Aan de organisator:
ik hoop dat u ze nooit meer in zo’n zaal zal laten spelen als deze want de afmetingen van de zaal kloppen niet en zijn erg onhandig wanneer je een band neerzet. Voor een disco zal dit nog wel werken maar voor een publiek dat een concert bezoekt is dit geen geschikte locatie. Rechts van mij hadden een aantal mensen behoorlijk wat last van een stel idioten die stonden te duwen. Gelukkig ontstond er geen levensgevaarlijke situatie. Sommige mensen zijn helaas erg lomp en dom en verstaan je blijkbaar niet. Normaal gesproken kan iemand die het niet trekt in het gedrang een stapje naar achteren doen of naar de zijkant gaan en dat was hier praktisch onmogelijk. Een aantal figuren zullen dan ook voor een aantal mensen daar de avond een beetje hebben vergald. Ook al hoop ik voor hen dat het muzikaal gehoorde deel op de avond veel goed heeft gemaakt, vind ik dat u als organisatie er op moet letten dat dingen in goede banen worden geleid. Idem bij de tourbus. Ik verwacht dan ook van een organsiatie dat deze er voor zorgt dat dit soort toestanden niet kunnen ontstaan en dat er vantevoren gekeken wordt naar: of de locatie geschikt is of niet voor een band van deze grootte.
Aan de bepaalde ‘fans’:
Blijf de volgende keer lekker thuis of loop voordat het concert begint keihard met je kop tegen een muur op zodat we binnen geen last van jullie hebben want het is me nog een steeds een raadsel wat jullie daar zijn komen doen.
De geplaatste foto’s zijn afkomstig van een kleine digitale camera aangezien ik geen fotopas had en ze zijn ook nog eens gemaakt met een flitser want zonder flits was praktisch onmogelijk vanwege al het gedrang vanaf de plek waar ik stond. Dus als je gehoopt had op een paar mooie plaatjes moet ik je helaas teleurstellen en zul je het voornamelijk moeten doen met de tekst en moet je de geplaatste foto’s zien als kleine toevoeging.
Links: