Disturbed in Paradiso
Amsterdam, 26-09-2006
Fans en andere geïnteresseerden hebben een flinke poos moeten wachten om Disturbed (weer) live te kunnen zien. De tour met Nevermore werd om diverse redenen uitgesteld, een geruststelling is het destijds wel geweest, want we wisten dat de tour hoe dan ook nog gerealiseerd zou worden. Eind september 2006 was het dan zo ver. In Nederland kregen we twee kansen om de heren te zien, te weten in het Tilburgse 013 en in de gezellige zaal van Paradiso te Amsterdam. Collega Jaco en ik besloten om de boel in Paradiso eens te observeren. Voordat de show begon doken Jaco en Disturbed‘s David Draiman nog even de touringcar in voor een uitgebreide conversatie.
De drukte van een doodgewone werkweek zorgde ervoor dat ondergetekende niet op tijd aanwezig kon zijn om ook nog maar iets van Nevermore mee te krijgen. Dit zorgde er bij binnenkomst dus al direct voor dat het publiek in de zaal al flink warm gedraaid was, zo werd het flink duwen en boze gezichten veroorzaken om dichtbij het podium te komen. Dat deze optredens op een dinsdag plaatsvonden was kennelijk voor weinig mensen een probleem, de zaal was namelijk afgeladen vol.
Uit het interview bleek al dat zanger David een ongelooflijk rustig karakter heeft, zoals hij aftastte bij collega Jaco die hem aan een vragenreeks onderwierp, wachtte hij op het podium ook respons vanuit het publiek af. Je leest in interviews geregeld dat veel artiesten gek zijn op het Nederlandse publiek. Gedurende de laatste anderhalf jaar heb ik mezelf de vraag “Waarom?” meerdere malen gesteld. Er zijn namelijk een hoop momenten geweest waar op ik dacht “We kunnen beter een voorbeeld nemen aan het Duitse festivalpubliek.” Tijdens het optreden van Disturbed werd het antwoord me duidelijk. “Wat de boer niet kent wreet ‘ie niet” blijkt het hele probleem te dekken. Disturbed kenden we hier namelijk allemaal wél en dan zie je hoe Nederlanders weldegelijk een band kunnen verwennen middels vette respons! Uiteindelijk kreeg de band zelfs de mensen op het balkon in beweging…
Zanger David moet duidelijk even wennen, maar wanneer er goed gereageerd werd voor het podium leek hij zich meer te geven. Die geweldige stem van hem klonk na de openingssong hartstikke helder en ook de bekende dierengeluiden die hij maakt zijn live net zo leuk om te horen. Bassist John stond er vertrouwd bij en straalde met overtuiging uit het hier ptima naar zijn zin te hebben. Bassist John ging vanaf de eerste tonen compleet los, waar tevens de nodige hoge sprongen bij kwamen kijken, gooien met plectra en het heffen van de vuisten in de lucht. De band heeft Nederland nog niet aangedaan toen al deze platen al uit waren, dus hadden de heren hier nog even wat goed te maken: De setlist was vermoedelijk hierom een mooie samenvatting van wat de band de afgelopen zes jaar allemaal heeft uitgespookt. De toppers van The Sickness (2000) kwamen allemaal voorbij: Stupify, Voices, The Game en Conflict. Believe (2002) werd relatief minder sterk vertegenwoordigd, wellicht is het ook wel de plaat die de minste “bijblijvertjes” bevatte en daarom minder representatieve nummers bevat voor een live-show. Ten Thousand Fists is inmiddels al weer ruim een jaar uit, of te wel lang genoeg om een complete meezinger te zijn voor de fans. Hiervan kregen we onder andere Just Stop, Liberate, Deify en cover Land Of Confusion voorgeschoteld. Die laatste was een opvallende, want het nummer heeft mijns inziens niet het gene in zich zitten wat Disturbed als live-band siert. Daarentegen maakte Deify weer een heleboel los in de zaal, het aantal niet meeklappende of meebewegende mensen waren op niet meer dan twee handen te tellen!
Na pakweg de helft van de setlist achter de rug te hebben gebeurt er iets spectaculairs: We hadden het vertrouwen van David gewonnen! Er werd namelijk door hem vanaf dit moment veel gewaagder met het publiek gecommuniceerd. Wanneer hij duidelijk maakt dat hij het tamelijk knullig vindt dat er mensen op het balkon “zitten,” besluit een groot deel van deze luie makkers te gaan staan. Op enkelen na… Als je er dan voor kiest om lekker te blijven zitten en je zilveren laarzen ook nog eens tussen de spijlen van het balkon door bengelen krijg je inderdaad de volle laag! De dame in kwestie had vast zo iets van “Ach ja; ook negatieve aandacht is aandacht.”
Als je Disturbed goed kent en je aandacht nog bij dit lange verhaal kunt houden is je vast wel iets opgevallen. Er missen wat gegevens. Dat klopt: de heren kwamen nog terug voor een toegift. Een toegift waar we allemaal heel erg lang en heel erg hard voor mochten stampen! David kwam tussen de show en de toegift door namelijk nog even het podium op om het volume van het gestamp wat te laten opvoeren. Na zere enkels van deze praktijken mocht men nog even genieten van de topnummers Stricken en natuurlijk Down With The Sickness. En nee, Ten Thousand Fists werd deze avond niet gespeeld. Vermoedelijk had David last van zijn stembanden en wilde hij het er live niet op wagen, gezien dit nummer nogal complexe zangtechnieken eist. Zo erg was dat niet, want we hebben deze avond uiterst genoten van een hele sterke show!
Links: