Devin Townsend Project in Utrecht
16 maart 2011, Tivoli Oudegracht
Devin Townsend deed deze maand drie maal Nederland aan. De eerste datum, 16 maart, stond hij in een goed gevuld Tivoli, te Utrecht. Een verslag van een uit de toon vallende supportact, een alwetende en koffieverslaafde alien en een homo universalis die ook nog eens humor heeft. Allemaal onder de naam van Devin Townsend Project, maar je vraagt erom als driekwart van je set uit ouder solomateriaal bestaat.
Aeon Zen, de band die de eer heeft te mogen openen, wordt aanvankelijk door velen met argwaan bekeken. Hoewel de band later redelijk progressief van stuk bleek te zijn, doet de presentatie wel heel erg denken aan die klasse powermetalbands wiens fanschare toch niet echt overlapt met die van Devin Townsend. Maar, men begint al gauw met ritmefratsen en andere technische hoogstandjes en het clichégehalte valt bijzonder mee.
Bovendien is het geluid kraakhelder, een niet alledaags verschijnsel in het genre. Het is ook niet alsof men niemand mee weet te krijgen; vooraan is een deel van het publiek al vrolijk aan het losgaan op de muzikale krachtpatserij. Wat verrast, althans voor degenen die nog niet eerder bekend waren met Aeon Zen: de bassist/achtergrondzanger (Rich Hinks) stelt zich met een sterk Brits accent en op vrolijke toon voor als ‘de band’. De rest blijkt ‘slechts’ gastmuzikant. Het moet gezegd worden, hij heeft een flink team meegekregen: de onbekende maar zeker niet onbegaafde drummer Steve Burton, toetsenist Vadim Pruzhanov, die gewoonlijk keyboards sloopt bij Dragonforce, gitarist Matt Shepherd en de love it or hate it-factor: Silent Call/oud-Seventh Wonder-zanger Andi Kravljaca. Hij zingt sterk, absoluut, maar regelmatig op zodanig hoge toon dat het begrijpelijk is dat hij niet bij iedereen in de smaak valt. Voor hen die wel fan zijn is het een leuk opwarmertje. Maar origineel is het zeer zeker niet, en tippen aan Devin Townsend doet het nog zeer zekerder niet.
Voordat Devin Townsend in eigen persoon het podium betreedt heeft het publiek het genoegen een op Venga Boys-muziek dansende Ziltoid te mogen aanschouwen. De pop (althans, dat denken we) komt verderop in de show wel vaker terug, onder andere in wat fragmenten van de aan hemzelf gewijde conceptplaat. In ieder geval valt hij in de smaak. Net als Devin Townsend overigens. Zodra die opkomt is het enthousiasme te voelen. Hij vangt met half het personeel van Addicted (Ryan van Poederooyen, Brian Waddell) en Dave Young aan met het titelnummer van die plaat, gevolgd door Supercrush! Niet mijn favoriete nummers, maar wel bijzonder goed uitgevoerd. Al in deze twee nummers blijkt Townsend’s band met het publiek: heel dicht, maar nergens overdreven. Mensen uitlachen hoort er ook bij, met name hen die verder achterin de zaal staan.
Een prima setlist brengt ons gedurende de set van ongeveer een uur en driekwartier langs onder meer Truth, Deadhead, Kingdom, Bad Devil, Life, Earth Day en Deep Peace. Ziltoid’s conceptalbum wordt ook ruim voldoende vertegenwoordigd met By Your Command, Colour Your World en The Greys (overigens met hilarische filmpjes op de achtergrond). Over de uitvoering is weinig te zeggen. Devin Townsend is een komiek (en nog grappig ook), een frontman en nog een geweldige zanger en gitarist ook. Bovendien combineert hij alles of het niets is. Zo weet hij in Bad Devil in het eerste deel het gemompel (in de studioversie) te vervangen door een haast onverstaanbare monoloog die op de seconde uitkomt. Tijdens een andere intro is het “Balls Balls Balls” roepen tot het publiek meedoet en dan: “Made you say it! You are under my control…”. Het mooiste toonbeeld is wellicht de manier waarop hij zijn toegift doet; aankondigen welke ‘rock move’ hij gaat uitvoeren: backstage gaan en dan wachten tot het publiek bidt en smeekt voor meer en dan misschien toch terugkomen. En natuurlijk roept het publiek net zo lang tot hij zijn “wat ben ik toch gevleid – jullie zijn te goed”-toneelstukje weer komt opvoeren. Het hele gedoe zou je bijna afleiden van het feit dat het, naast een nerd (“We’re the four biggest nerds in the world!”), 
ook een steengoede gitarist is. Toegegeven, de volle sound komt deels van tape (“that’s how cheesy we are”) maar dan nog. Fan of niet, deze man is een meester in zijn vak (net als zijn band overigens). Dat wordt nog maar eens benadrukt door het feestje dat hij met een groep enthousiastelingen op het podium bouwt bij het afsluitende Bend it like Bender! Een muzikant en entertainer van ongekend kaliber.
Setlist Devin Townsend:
- Addicted!
- Supercrush!
- Kingdom
- Deadhead
- Truth
- Om
- By Your Command
- Life
- Earth Day
- Bad Devil
- Color Your World
- The Greys
- Deep Peace
- Bend it like Bender!
Foto’s gemaakt door Vincent Kroese. Zie de tweede pagina van dit verslag voor de rest van de foto’s.
Links: