Cannibal Corpse, DevilDriver en supports in Tilburg

Cannibal Corpse + Devildriver + support in Tilburg

Dinsdag 19 februari 2013, Poppodium 013

Door vervelende omstandigheden bereikte mijn collega-redacteur Michel nooit de foyer in 013 om de shows van een verslag achteraf te voorzien. Aangezien ik al ruime tijd binnen was om onder andere het interview met Devildriver af te nemen en Michel de registratie van het concert voor rekening zou nemen, moet ik eerlijk bekennen het optreden van Hour Of Penance gemist te hebben. Feit is dat Michel op het moment dat hij mij wilde bellen om naar de entree te komen, zijn telefoon bruut uit handen werd gerukt door een lokale crimineel en hij met behulp van een toevallige passant de achtervolging in moest zetten. Dit leidde uiteindelijk tot een hoop sores inclusief politie en ambulance, aangiftes en gewonden, waardoor Michel daarna helaas weer afdroop richting zijn woonplaats in België. Een jammerlijk geval voor ons allemaal, vooral voor mijn collega.

The Black Dahlia Murder is de volgende band op de bill en deze heb ik ook met plezier staan aanschouwen vanaf de zijlijn. Wat een energie heeft deze band. Het is voor mij ook voor het eerst dat ik ze bewust meeneem in een kijk- en luisterbeurt en het smaakt stiekem naar meer. Ondanks dat deze band vaak afgeschilderd wordt in negatieve zin (in de regionen van de death metal-puristen) is het de moeite waard om ze eens live aan het werk te zien. Ze krijgen het publiek dan ook goed mee, het geluid staat perfect afgesteld en de mannen zelf hebben er overduidelijk zin in. Hopelijk wordt het me vergeven dat ik niet bekend ben met, en de tracks die ze gespeeld hebben niet onthouden heb, omdat ik eigenlijk niet aanwezig was om deze registratie te maken. Doch is het plezier geheel aan mijn kant.

DevilDriver behoeft wat mij betreft wel en géén introductie. Het optreden van de band had een duidelijke invloed op het bezoekersaantal van die avond. Ikzelf bevind me in het gezelschap van een merchandise-model mét enig fatsoen, maar volgens mij waren al haar Nederlandse collega’s ook aanwezig. In de wandelgangen van 013 wordt zelfs achteraf gesproken van ‘hoerig’ gedrag gedurende het uur dat Dez Fafara met zijn DevilDriver op het podium staat. Het vloergedeelte bevat voornamelijk decolletés, emo’s en jonge metallers, de wat oudere mensen hebben uit voorzorg hoger gelegen posities opgezocht. Desalniettemin zetten de heren een gigantisch gave show weg, die ook mij kan bekoren. Aan alles merk je dat deze band ook al heel lang meegaat. Het contact met het publiek en de fun in het optreden is duidelijk merkbaar. Van subtiel oogcontact tot fysieke contactmomenten met de fans zijn waarschijnlijk voor de jongens en meisjes die hierop kicken een natte droom. Ook dit uur heb ik me niet gefocust op de setlist, ik heb wel een prima professionele show gezien waar de energievonken vanaf spatten. Wat Dez enkele uren daarvoor in de tourbus aan me beloofde is waargemaakt.

Daarna is het tijd voor de afsluitende act in de vorm van Cannibal Corpse. Al jaren is frontman George voor mij dé fysieke belichaming van death metal. Deze man heeft charisma. Zolang als hij al meedraait. Eeuwig in dezelfde houding met één been op de monitoren, zijn hand op zijn dijbeen gedrukt om kracht bij te zetten en zijn altijd nat lijkende haarsluier met vlagen compleet zijn gezicht bedekkend. Ik schaam me een klein beetje voor het publiek dat massaal de zaal voortijdig verlaat. Dit maakt nog even duidelijk dat Cannibal Corpse vanavond niet de grootste publiekstrekker was. Achter mij hoor ik wat jonge guppen roepen dat ze zo snel mogelijk Hammer Smashed Face willen horen zodat ze daarna ook richting de trein kunnen. Jammer. Rob Barret komt helaas lichtelijk vermoeid en ongeïnteresseerd over, tuft vele malen een beetje langs zijn gitaar af, waardoor er een plas water bij zijn voeten verschijnt en rommelt veel aan de zijkant van het podium. Toch is George niet de beroerdste en probeert het publiek met regelmaat uit te dagen er wat meer energie in te steken, circle-pits te starten en hem bij te houden met headbangen. En inderdaad, de laatste paar tracks van de setlist bevatten klassiekers. I Cum Blood passeert, Hammer Smashed Face en mijn persoonlijke all-time favorite Stripped Raped And Strangled. Altijd kippenvel wanneer ik deze plaat hoor. Muzikaal gezien een geslaagde avond dus, al kan ik me ook voorstellen waarom 013 niet helemaal uitverkocht was. Het waren natuurlijk geen ‘eerste keren’ voor de acts de présence.

Links:

• Poppodium 013