De herfstvakantie sluit je af in stijl en met een flinke dosis stoner, en daarom trok Zware Metalen naar Muziekodroom in Hasselt voor het concert van stonerlegende Brant Bjork. Het voorprogramma werd verzorgd door de Italianen van Black Rainbows, die ook reeds te zien waren op Desertfest. De foto’s die bij dit verslag horen werden gemaakt door Jeffrey Blondeau.
Gezellig is het kernbegrip van de avond. Bij aankomst is de bar van MOD niet overdreven gevuld en heeft men de zaal gehalveerd waardoor de locatie aangenaam gevuld wordt. Om kwart na acht, een kwartier later dan eerst gepland, springt de eerste band het podium op. Black Rainbows wil meteen het psychedelische aspect in de eigen muziek voorstellen en vat aan met een lekker wazige intro waarna het geweld van start kan gaan. De Italianen hebben een half uur en stellen hierin de laatste plaat Stellar Prophecy voor aan het publiek, waarvan onder andere opener Electrify en Woman voorbij komen.
Het duurt even voor ik mee ben met sfeertje van deze band, of misschien duurde het gewoon even om in de chille stonervibe van de avond te komen, maar de euro valt na enkele nummers. De drie heren nemen het publiek mee met hun psychedelische nummers waarbij frontman Gabriele hier en daar een beklijvend gitaarmoment laat horen. De ogen sluiten dus en wegdromen op de logge bas en flippende stukjes op gitaar. Een pak effect op de stem maakte het plaatje compleet. Heerlijk was afsluiter Black to Comm (origineel van MC5) waarbij de gitaarsolo’s nog net een lat hoger gelegd werden en ik me even in een andere wereld voelde. Een leuke ontdekking dus, dit Black Rainbows.
Hoofdact van de avond is uiteraard de ex-drummer van Kyuss, Brant Bjork, die net iets te laat start voor iemand die nog wat kilometers voor de boeg heeft. De band speelt vermoedelijk een uur en start om half tien met de set. Met Buddha Time (Everything Fine) van het album Black Power Flower presenteert hij meteen een sfeertje dat anders is dan dat van de Italianen. Geen overdosis aan effecten, geen mistscenario op podium en nul effect op de stem, maar toch trekt deze band de aanwezigen mee in een roes. Aanvankelijk staat Bjork zelf wat statisch op de planken, maar al gauw wordt duidelijk dat dit gewoon zijn stijl is. Met de kenmerkende groene bandana en met een opvallende kalmte presenteert hij zijn stonerklanken en teksten die door menig aanwezige luisteraar gekend zijn.
Het duurt langer om in deze songs te komen, maar na enkele nummers spreekt Bjork het publiek toe met de woorden “let’s keep it nice and mellow”, en dan valt alles op zijn plaats. Deze desert stoner dient om eens flink te chillen en te vergeten dat het zondagavond is, maar dat neemt niet weg dat de grooves van deze frontman verdraaid lekker en eigenzinnig klinken. De zanglijnen zijn chill en makkelijk om te volgen, maar de riffs klinken fris genoeg om je als toeschouwer aandachtig te houden. The Humble Pie komt voorbij en zelfs de vreemde song The Greeheen klopt binnen deze setting. Je ruikt en voelt dat het publiek dat ook vindt op deze aparte zondagavond.
Om kwart na tien moet ik het concert verlaten, net voor de nummers met Sean Wheeler van rock/punkband Throw Rag. Ik heb echter het gevoel dat ik genoeg Brant Bjork gehad heb voor de avond, misschien omdat zo’n chille band en atmosfeer wat contrasteren met de werkweek die voor de boeg staat. Aardig om de man eens in actie gezien te hebben hier in Hasselt en vooral interessant om het contrast met de psychedelische lading van de opwarmer te voelen. Een niet zo alledaagse combo van boekers HeartBreakTunes, maar dit kan er wel in, mits op een vrijdagavond.
Datum en locatie:
6 november 2016, Muziekodroom, Hasselt
Links: