Terwijl menig metaalhoofd zich vertoeft op festivals als Graspop, Pinkpop en weet ik wat er dat weekend nog meer plaatsvindt, is er in eigen land een duistere avond op komst. Het Poolse Behemoth reist af naar Utrecht als onderdeel van The Deathless Svmmer tour en neemt Zweedse melometalband Hypocrisy en het Amerikaanse Imperial Triumphant mee. Uw trouwe redacteur grijpt de kans om deze show mee te pakken met beide handen aan en reist samen met fotograaf Casper Houtepen op zaterdag 17 juni naar Utrecht af om dit brute metalgeweld te aanschouwen en vast te leggen.
Heerlijk dat ook Nederland wordt aangedaan met deze line-up, en dat de special guest niemand minder dan Hypocrisy is! Als jarenlange trouwe luisteraar van deze band ben ik blij dat ze er bij zijn. En dan moet deze penner schuld bekennen dat hij Behemoth nog nooit live heeft gezien. Daar moet dus als de donder verandering in komen, niet dan? Fijn ook dat het voor mij relatief om de hoek is, bij de Tivoli. Dat kan ik met de trein af. Ik ben daar dan ook ruimschoots op tijd om samen met wat andere enthousiaste metalheads in de centrale hal beneden te wachten tot de hekken open gaan. Volgens het schema zou dit om 18:00 uur moeten zijn, maar al gauw blijkt dat het toch wat uitloopt.
Dat het wat uitloopt, lijkt haast het thema van de avond te worden, want ook de opener start wat later dan aangegeven. Maar goed, we beginnen de avond dus met Imperial Triumphant. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ik ken bar weinig van deze band en het is niet helemaal mijn smaak. Het verbaast mij dan ook niets dat ik wat moeite heb om mee te komen met de nummers die gespeeld worden. Dan maar even de objectieve pet op en dan doet dit trio het toch best wel goed op het podium. De aankleding is verzorgd, alsook de ietwat excentrieke outfits. Halverwege de set volgt nog een basgitaar solomomentje en wordt de eerste rij ritueel gedoopt in champagne. De zaal is inmiddels meer dan halfvol en het publiek is voorzichtig enthousiast. Het is ook eerder een ritueel om te aanschouwen, dan daadwerkelijk muziek waar men een moshpit op kan bouwen. Een bijzondere opwarmer, dat zeer zeker.
Maar mijn metalen hart gaat sneller kloppen als rond 20:00 uur Hypocrisy het podium op komt. Al een goede vijftien jaar ben ik bekend met het werk van de band en slechts één keer eerder heb ik de kans om hen te mogen zien, als opener voor Amon Amarth en Arch Enemy. Vanavond dus als special guest! Openen doen de heren met het uit 1999 afkomstige Fractured Millenium, dat er zo heerlijk in knalt. Althans, dat zou het normaal doen, maar de uithaal van Peter Tägtgren aan het begin is helaas niet te horen. Er lijken wat technische problemen met de microfoon. Of deze staat gewoon uit, dat kan ook nog… Neemt niet weg dat het een heerlijke start is van deze over aliens zingende metalband uit Zweden. Het lijkt vooral een avond van de wat oudere albums te worden. Zo volgt Fire in the Sky van het uit 2000 afkomstige Into The Abyss en Adjusting the Sun van het uit 1997 afkomstige The Final Chapter. Laatstgenoemde komt live nog steeds erg sterk over en het doet mij dan ook veel plezier om deze op de setlist te zien! Ook het ijzersterke Eraser komt aan bod en dat is headbangen geblazen, hoor. Tijdens de pandemie kwam het album Worship uit en uiteraard komen daar dan ook twee nummers van voorbij met Children of the Gray en Chemical Whore. Ergens wel jammer, want ik had graag de titeltrack van dat album live willen aanschouwen. Die beukt namelijk als een malle. Maar dat wordt dubbel en dwars goedgemaakt met War-Path. Tjonge, wat een bak geweld! Heerlijk. Afsluiten doen de heren met Roswell 47, inmiddels toch wel een klassieker van deze band.
Inmiddels een paar biertjes verder (want jeej, ik hoef eens niet te rijden!) is het nu wachten op de hoofdact. Helaas is ‘opstaan is plaats vergaan’ ook aan de orde, want ineens is het volle bak! Waar komen dan toch al die mensen vandaan? Mijn oorspronkelijke plek op het balkon is inmiddels vergeven, dus hop naar beneden om het begin van Behemoth te kunnen aanschouwen vanaf een fatsoenlijke plek. Dat blijkt nog een hele opgave…! Manoeuvrerend door het publiek heen probeer ik een goed beeld van het podium te krijgen, maar met de twee plateaus aan de zijkant die zijn afgedekt met zwarte doeken is mijn zicht op de band toch beperkt. Na veel wikken en wegen en inmiddels alweer twee nummers verder (Ora Pro Nobis Lucifer is mee geopend en daaropvolgend kwam Malaria Vvlgata, afkomstig van het laatste album), lijkt het mij dan beter om achterin de zaal, in het midden, bij de bar te gaan staan. Vanaf deze locatie zie ik het vuurspektakel en de briljante outfits van Nergal en bandgenoten, als Conquer All en The Deadless Sun voorbij komen. Uiteraard mogen tracks van The Satanist ook niet ontbreken en blazen we allemaal trompet met Blow Your Trumpets Gabriel. Dan volgt Once Upon A Pale Horse, dat net een eigen videoclip heeft gekregen. Een heerlijke mid-tempo banger.
We doen nog een stapje terug in de tijd met Daimonos, en keren weer terug naar het heden met het imposante Versvs Christvs. Deze komt live erg goed over. Uiteraard volgt Ov Fire and the Void, deze mag niet aan de setlist ontbreken. En tjongejonge, wat klapt deze track! Ook de zaal smult van dit spektakel en de band lijkt in absolute topvorm. Nog even de mijter op voor Bartzabel. En dan volgt na een kort praatje van Nergal een bijzonder momentje: honderden middelvingers gaan de lucht in op verzoek van de beste man! En dat luidt de track No Sympathy for Fools in. De tekst van dit nummer is ook absoluut van toepassing op een zekere situatie ten oosten van ons. Leuk om deze eens live te mogen horen. En dan gaan we door met Chant for Eschaton 2000: een echte nekkenbreker en opwekker van moshpits. Heerlijk, de energie dat het uitstraalt! De afsluiter van de avond, hoe kan het ook anders, is het machtige O Father O Satan O Sun!. Dat heerlijke meeslepende einde is toch één van de beste outro’s van een live optreden, toch?
Gatver, dat was lekker! Een goede ‘ontmaagding’ van mijn zwartgeblakerde oortjes, zullen we maar zeggen. Dat ik Behemoth nog nooit eerder heb kunnen aanschouwen, voelde als een doodzonde. Anderzijds waren de heren vanavond in absolute topvorm en was het één groot spektakel. Veel beter kan het dan toch ook niet, lijkt mij? En dat er vele andere festivals gaande waren, was maar weinig van te merken. Het was echt volle bak (en terecht!). Een waardige avond vol blasfemie in de Tivoli, met als hoogtepunt het wat meer oude werk van Hypocrisy en een oppermachtige hoofdact. Ajuu, de mazzel! Ik ga de trein halen.
Setlist:
Imperial Triumphant
- Excelsior
- Atomic Age
- Bass Solo
- Swarming Opulence
Hypocrisy
- Fractured Millennium
- Fire in the Sky
- Adjusting the Sun
- Eraser
- Children of the Gray
- Chemical Whore
- War-Path
- Roswell 47
Behemoth
- Ora Pro Nobis Lucifer
- Malaria Vvlgata
- Conquer All
- The Deathless Sun
- Blow Your Trumpets Gabriel
- Once Upon a Pale Horse
- Daimonos
- Versvs Christvs
- Ov Fire and the Void
- Bartzabel
- No Sympathy for Fools
- Chant for Eschaton 2000
- O Father O Satan O Sun!
Datum en locatie
17 juni 2023, Tivoli Vredenburg, Utrecht
Foto's:
- Casper Houtepen (Casper Houtepen Photography)
Link: