Behemoth, Abbath, Entombed A.D. en Inquisition in Antwerpen
TRIX, 7 februari 2016
Wat een fijne affiche toch. Grootmacht Behemoth deed de metalwereld twee jaar geleden daveren met The Satanist, Entombed A.D. pakte net uit met een nieuwe plaat en Inquisition brengt er in mei eentje uit. Maar in TRIX weerklonk vooral de naam Abbath. Het boegbeeld van Immortal lanceerde net het debuut van de band die zijn naam draagt en menig metalliefhebber hier aanwezig wou weten hoe de band het er live van af zal brengen. Klokslag zes uur openen de deuren en om kwart voor zeven was het de beurt aan het Duivelse duo van Inquisition uit Colombia om de spits af te bijten. De zaal stond al aardig gevuld, maar miste nog een deel mensen uit de gigantische rij die stond aan te schuiven bij de drankbonnen.
.JPG)
Season of Mist was vorig jaar bezig met een serie heruitgaves van blackmetalband Inquisition en zeker niet alle heruitgaves waren even oud. De band verkoopt met andere woorden en hoe kan het ook anders met duivelse muziek als deze. Enkel moet gezegd worden dat het vreemd en onnatuurlijk aanvoelde om deze heren te zien openen in een zaal als TRIX. Frontman Dagon stond als enige vooraan en het voelde als opener van de avond gewoon erg leeg aan. Je merkte het ook aan de man dat hij zich wat van het ene statief naar het andere bewoog om enigszins van de ruimte gebruik te maken. De nummers kwamen van zowel de oude als nieuwe plaat, met iets meer aandacht voor Obscure Verses for the Multiverse, die in 2013 verscheen. Persoonlijk vind ik dat de geluidsmuur (die zeker nog niet op punt stond op dit vroege uur) van Inquisition het best overkomt als de band smerig en stevig uit de hoek komt en trek ik de tragere, ietwat monotone fases iets minder. De favorieten in deze set waren het geweldige Dark Mutilation Rites, vanop topplaat Magnificent Glorification of Lucifer, en de verpulverende afsluiter Infinite Interstellar Genocide, vanop de laatste plaat. Erg jammer wel toen de gitaar van Dagon enkele keren wegviel in het midden van de nummers. Dat kan je je met dergelijke formatie echt niet veroorloven.
De vreemde eend in de bijt van deze avond was de Zweedse band Entombed A.D.. In 2014 gevormd uit de band Entombed en uiteraard kreeg het publiek in TRIX een grote lading nummers uit de oude doos van die band gepresenteerd. Het was een vreemde keuze dat de Zweden amper wat speelden van hun gloednieuwe plaat Dead Dawn, want enkel opener Midas in Reverse was daarvan afkomstig. Dag en nacht verschil met Inquisition uiteraard, niet enkel op gebied van podiumpresence (deze band staat er en bouwt duidelijk een feestje), maar ook op inhoudelijk vlak. Op zich klinkt Entombed A.D. veel cleaner, voller en steviger dan de Colombianen, maar hun rollende death metal viel gewoon erg uit de boot op deze zwartgeblakerde concertavond. Een snelle uitstap naar de hamburgertent toonde aan dat heel wat mensen die buiten stonden er hetzelfde over dachten, maar de moshers vooraan zal het allemaal worst geweest zijn. Een fan van Entombed werd deze avond wel leuk getrakteerd op wat lekkere oldies, zoals Chaos Breed en afsluiter Left Hand Path.
Tijd voor wat voor menig metalfan deze avond het hoogtepunt zou worden: Abbath. Als grote fan van Immortal keek ook ik erg uit naar het frontbeest met zijn nieuwe collega’s, hopend op toch ook wat materiaal uit de oude doos. Van de eerste minuut werd het duidelijk dat dit blackmetalicoon er weer stond en gewoon blijft brengen waar hij zin in heeft. Anders dan bij Entombed A.D. speelde Abbath wel haast alles van het debuut, wat ook doet vermoeden dat deze tour vooral in het licht staat van deze plaat. Haast alle tracks van deze plaat kwamen aan bod, met als persoonlijke favorieten opener To War!, Ashes of The Damned en het verdraaid scheurende Endless. Grappig dat tijdens die twee eerste nummers er een stevige moshpit was, maar dat het publiek vrij kalm bleef bij Endless, terwijl net die track uitnodigt tot agressie. Wellicht waren de moshers een beetje moe, maar dat viel niet te zeggen van heer Abbath zelf. Wat een showbeest is dit toch; eigenlijk wil je enkel al vooraan staan om zijn gekke bek te kunnen aanschouwen en te genieten van zijn interactie met het publiek. Het nieuwe werk rijmt ook prima met de laatste platen van Immortal, waarbij One By One en Tyrants nog steeds deel uitmaken van de set. Jammer dat de toppers van Immortal niet langskwamen (of mag dat niet?), maar wel fijn dat nu ook nummers van het project I opduiken. Dit keer gebeurde dat in de vorm van Warriors. Een indrukwekkende set van iets meer dan een uur, waarbij Abbath perfect aantoonde dat hij de grote naam Immortal niet nodig heeft om in de spotlight te staan.
Als je me zou vragen wie vandaag de sterkste band van Europa is binnen het extreme genre, dan krijg je wellicht Behemoth als antwoord. De band wist altijd al te imponeren, maar sinds The Satanist hebben Nergal en co. weer mijn volle aandacht. Ik moest twee keer kijken naar het uurrooster, maar het klopte: Behemoth zou deze avond anderhalf uur op de planken staan, waarvan een groot deel gebruikt zou worden om The Satanist volledig te brengen. Waarbij Abbath voor velen een vraagteken was, is Behemoth een gevestigde waarde. De ‘vurige’ opkomst van de band en de eerste tonen van Blow Your Trumpets Gabriel, samen met de ganse TRIX die de handen en devilhorns de lucht instak, zorgden meteen voor kippenvel. Deze plaat ken ik vrijwel uit het hoofd, maar nog steeds bezorgt de band me rillingen on stage. De kracht die uitgaat van The Satanist werd hier begeleid van occulte rituelen (hosties, een dame met wierook, heel wat vuur) en videoprojecties, en gaven de muziek op die manier een extra dimensie mee. Het kroonwerk op de carrière van Behemoth (zou die nu over zijn?) werd met zoveel diepgang gepresenteerd dat ik nauwelijks lag te wachten op de encore, die dus ongeveer een half uur duurde. Uiteraard stond die bol met klassiekers, met als favoriet Chant For Eschaton 2000, maar op zich hoefde het niet. Twaalf uur is ook net iets te laat op een zondagavond, of het nu vakantie is of niet (voor de meeste mensen niet).
Een interessante avond met ups en downs dus, maar de combo Behemoth/Abbath kan simpelweg niet verkeerd aflopen en dat werd ook bewezen. Met dit soort affiches ziet TRIX mij binnen de kortste keren weer terug, maar dan liever op een vrijdag- of zaterdagavond.
Foto’s: Yana Meyhi
Links: