Baroness en Royal Thunder in Antwerpen
29 september 2013, Trix te Antwerpen (België)
Ruim een jaar nadat de tourbus van Baroness zwaar crashte (vlak voor ze op Pukkelpop zouden spelen) hebben de Amerikanen de bladzijde omgedraaid en trekken ze alsnog Europa rond om hun nieuwe plaat Yellow & Green voor te stellen. Die plaat werd vorig jaar ontvangen als zijnde de grote doorbraak voor de band, maar daar stak het noodlot dus een stevig stokje voor. De helft van de groep, die allemaal als bij wonder de zware crash overleefde, stapte op. John Baizley en Peter Adams gingen op zoek naar vervanging en vonden deze ook, hoog tijd dus om te bewijzen dat Baroness springlevend is.
Als voorprogramma nemen de heren uit Georgia hun streekgenoten van Royal Thunder mee op deze tour. Ze mogen dan wel uit Atlanta komen, hun tragere, swampy blues trok een halfvolle zaal mee in de moerassen van Louisiana. Het had iets weg van een ritueel, als een repetitieve maar nooit saaie klaagzang. Gitarist Josh Weaver, het kapsel even strak als het gitaarwerk, wiegde een heel optreden heen en weer als in een trance.
De muziek lijkt ook steeds op te bouwen naar een climax, maar de uitbarsting liet tot het einde op zich wachten. En als zangeres/bassiste Miny Parsonz haar strot opentrekt dan zal iedereen het geweten hebben. Haar indrukwekkende stem zat wat weggemoffeld in de mix, maar toch hield ze zich moeiteloos staande en bleef het uitstekende debuut ook live helemaal overeind.
Als je zo’n voorprogramma mee op tour neemt kan je als Baroness ook maar beter een bijzonder strakke set brengen, zeker als iedereen daar al meer dan een jaar naar zit uit te kijken. Al van bij de eerste noten was duidelijk dat dit geen enkel probleem zou worden. Baizley, met constante grijns van tevredenheid, stak meteen het vuur aan de lont met Take My Bones Away en March To The Sea. Niet toevallig de openingsnummers van de laatste dubbelaar Yellow & Green, de gele en groene lichten draaiden heel de avond overuren. Makkelijk om te volgen wel, zulke thematische lichttoestanden, meteen alle vragen over ‘welk album was dit nu weer?’ van de baan.
Het oudere materiaal werd niet genegeerd, eerder wat naar het tweede plan verschoven. De die-hard stoner-fans bleven daardoor misschien wat op hun honger zitten. Het leek ook hoorbaar in de geluidsmix, die afgesteld was op de iets rustigere, laatste nummers. Zodra de turbo aanging stokte de geluidsmix een beetje.
Halverwege de (lange!) set leek de klad er wat in te komen, maar dat werd snel rechtgezet met het geweldige drieluik Sea Lungs, Cocainium en The Line Between. Het spelplezier spatte eraf. Baizley en Adams maakten ook erg duidelijk hoeveel deugd het hen deed om opnieuw op een podium te staan. Om af te sluiten gooiden ze er nog wat ouder materiaal tegenaan, om zo ook de fans van het eerste uur niet teleur te stellen.
Moest er dus nog twijfel zijn geweest over Baroness, dan is die nu van de baan. Dit is een band die terecht bewierookt wordt in metalkringen en ver daarbuiten, en hun passage in Trix heeft dat enkel bevestigd.
Setlist Baroness:
- Ogeechee Hymnal
- Take My Bones Away
- March to the Sea
- A Horse Called Golgotha
- Foolsong
- Little Things
- Green Theme
- Swollen and Halo
- Board Up the House
- Sea Lungs
- Cocainium
- The Line Between
- Eula
- The Gnashing
-
The Sweetest Curse
- Jake Leg
- Isak
Links: