Arcturus, Red Harvest & In Aetherium – Goudvishal Arnhem, 8-10-2005
Met knikkende knieën zit ik in de trein richting Arnhem. Arcturus in Nederland. Mag ik niet missen. Fantastische band vanuit de vertrouwde stereo, maar kan het live net zo hypnotiserend zijn als thuis met de hoofdtelefoon op? Sideshow Symphonies draait inmiddels al dagen onafgebroken rondjes in de speler. Hoe zal het in het echt worden? Knikkende knieën.
Duisternis is reeds gevallen over Arnhem wanneer ik eindelijk de zaal betreed. In Aetherium heb ik dan door omstandigheden reeds moeten missen. Gelukkig ben ik nog ruim op tijd voor Red Harvest. De band speelt een vreemdsoortige mix tussen vuige black en rauwe industrial. Al kan ik niet bepaald zeggen dat het geheel slecht klinkt kan ik mij voorstellen dat de nummers, die verdrinken in een brei schijnbaar ongecontroleerd geluid beter incoherent en warrig overkomen bij een eerste gehoor. Of misschien ligt het aan de drukte en de warmte, want dat is voor vanavond voornamelijk het sfeerbeeld van een overvolle Goudvishal. Toch zet de band op het podium iets neer; laat een bepaalde (goede) indruk achter. Dit is een band die in ieder geval live een dusdanige indruk heb gemaakt dat het tijd wordt om hier eens meer van te gaan beluisteren.
Maar waar velen met mij toch voor gekomen zijn is natuurlijk de interstellaire pracht van Arcturus, waarbij de vraag vooraf vooral is of het eigenzinnige Avant Garde orkest het voor elkaar weet te krijgen de sfeer van de platen live over te brengen. Het antwoord hierop is helaas tweeledig. De band gaat uitstekend van start met Ad Absurdum en, als ik het mij goed kan herinneren het sterke Nightmare Heaven van The Sham Mirrors. Wat voor mij echter het grote minpunt is, is dat de bijna onwereldse mystiek die de band op plaat zo kenmerkt live volledig ontbreekt. Het theatrale is weg, en dat breekt, voor mij althans, met de ervaring die ik Arcturus noem. Als we echter langs de wat misplaatste kostuums van de heren bandleden kijken komen we echter een portie muzikaal vernuft waar menig band een flinke punt aan kan zuigen. Daarnaast mogen we over de setlist vanavond ook niet bepaald klagen, want daar is verdomd weinig mis mee. Absoluut hoogtepunt voor mij is het prachtige, van La Masquerade Infernale afkomstige The Chaos Path waar Simen Hestnæs eens te meer onderstreept over een voortreffelijk stemgeluid te mogen beheersen. Verdere hoogtepunten in de set komen we tegen in onder meer Painting My Horror, Master of Disguise en het prachtige nieuwe Deamonpainter.
Al met al een meer dan prima optreden, als je het mij vraagt. Ik heb genoten, maar heb wel een hele dikke vette kanttekening: Arcturus volgende keer met volledige show en overtuigendere kostumering in een mooie grote Gothische kerk. Graag. Zou heel mooi zijn.
Met dank aan Vincent Kroese voor de foto’s.
Links:
Red Harvest website
Arcturus website