Anaal Nathrakh, Jesus Cröst en Deathbox in Baroeg
29 mei 2011, Rotterdam
Met nog een halve kater van de vorige avond liep ik door het zonnetje rond een uur of drie ’s middags naar de Baroeg, te Rotterdam. Op 29 mei stond een matinée-show van Deathbox, Jesus Cröst en niemand minder dan Anaal Nathrakh op het programma.
Incarnate heeft helaas af moeten zeggen voor hun optreden en Deathbox werd op het laatste moment ter vervanging geregeld. Bij aankomst was het nog niet zo druk, maar langzaamaan stroomde de zaal redelijk vol. De mannen speelden een vorm van deathcore waarbij de zang wat weg had van Suicide Silence en Between The Buried And Me. Tussen het brute gebeuk en de krijspartijen door maakte de band plaats voor technische interludes waar The Faceless ook gebruik van maakt. Ondanks het enthousiasme en het redelijke geluid viel de band niet erg in de smaak bij het publiek. De muziek mistte gevoel en de stijl sloot niet echt aan bij de gemiddelde Anaal Nathrakh-fan. Ik denk dat niemand er heel rouwig om was dat Deathbox na een half uur van het podium afstapte.
Jesus Cröst kon echter op meer steun rekenen, aangezien de zaal voller was dan bij de voorgaande act. De twee kale mannen uit Rotterdam maakten met zijn tweeën, de een als zanger en gitarist en de ander als drummer, een flinke portie takkeherrie die in het straatje ligt van Magrudergrind: agressieve grind met extreem korte nummers. Het geheel werd afgemaakt met wat crustinvloeden en een enkele trage brutal death metal-break die vergezeld werd door een soort pig squeal. In rap tempo speelde het duo ongeveer dertig nummers, die door de korte lengte erg op elkaar leken en als korte, aan elkaar geplakte secties overkwamen. De korte, maar zeer krachtige wervelwind liet het publiek verbaasd achter na nog maar een kwartier gespeeld te hebben.
De meester van de gecontroleerde ruis blijft toch Anaal Nathrakh. Na het geniale optreden van september vorig jaar zag ik dit concert met positieve zin tegemoet. Passion stelde mij ietwat teleur, maar toch was ik benieuwd hoe de nieuwe nummers live zouden zijn. Rond zes uur werd er na een intensieve soundcheck afgetrapt. De zaal bleef beduidend leeg en het aanwezige publiek was betrekkelijk tam. Dit weerhield de Engelsen er niet van om gedreven, maar stijfjes, nieuwe nummers als Volenti Non Fit Iniuria en Paragon Pariah te spelen. De show kwam echter niet helemaal los en het ontbrak wat aan intensiteit. De zang stond iets te zacht en de gitaarsolo’s kwamen niet helemaal lekker uit de verf. Bovenal mistte het algehele geluid intensiteit en power. Tijdens knallers als Bellum Omnium Contra Omnes, Do Not Speak en The Lucifer Effect kwam het publiek toch meer in beweging en ontstond er een kleine moshpit, die zelfs nog ontmondde in een klein knokpartijtje. Naarmate de set vorderde kwam de band ook meer los en ontstond er alsnog een heerlijk grimmige sfeer. Ook was het een goede zet van de band om een aantal mensen te laten crowdsurfen, zodat het publiek wat meer naar voren trad.
Desondanks kon ik niet helemaal inhaken op het concert. Ik weet niet of het aan mijn bioritme ligt, maar zo’n matinée-show voelt voor mij gewoon niet aan als een echt concert. Het helpt dan ook zeker niet mee wanneer een duistere band als Anaal Nathrakh staat te spelen terwijl de zanger uitkijkt op een wit licht aan het einde van een duistere tunnel. Het quintet leek zich hier echter geen zorgen om te maken en speelde gestaag verder. Na nadrukkelijk aangegeven te hebben dat de groep niet van encores houdt, net als de vorige keer overigens, werd als laatste More Of Fire Than Blood ten gehore gebracht (en tot mijn grote teleurstelling niet In The Constellation Of The Black Widow). Toen de heren na een uur gespeeld te hebben wegliepen, leek het publiek daar wel vrede mee te hebben.
Terugkijkend wisten Anaal Nathrakh en de voorprogramma’s me niet omver te blazen. Ietwat teleurgesteld en vertwijfeld keerde ik dus in het zonnetje terug naar huis. Ach, ik was in ieder geval op tijd thuis voor het avondeten…
Setlist Anaal Nathrakh:
- Drug-Fucking Abomination
- Submission Is For The Weak
- Volenti Non Fit Iniuria
- Der Holle Rache Kocht In Meinem Herzen
- Paragon Pariah
- The Final Absolution
- Bellum Omnium Contra Omnes
- The Lucifer Effect
- Do Not Speak
- Pandemonic Hyperblast
- More Of Fire Than Blood
Links: